Onlangs schreef een fietser/wielertoerist een open brief (haalde de kranten) hoe beschaamd hij soms was om ook wielertoerist te zijn. Dit in de plaats van de vele would be profs/wielerterroristen die voor niks of niemand stoppen, uit de weg gaan, voorrang geven, ...
Bij MTB toertochten is het dikwijls niet beter. Vanaf het moment dat sommigen aan een toertocht deelnemen waant men zich prof en denkt men dan ook overal voorrang te hebben. In groep wordt dit nog versterkt. Men komt uit een bos gevlamd, kijkt (soms) even wat er af komt en van het moment dat het geen traktor of camion is vliegt men toch de weg op of over. Die fietser die afkomt, voorrang heeft en alles moet dichtgooien; daar brullen we nog eens naar. Respect voor mekaar onder fietsers?
Spijtig genoeg bij velen onbestaande. Soms ben ik ook beschaamd in hun plaats en sluit ik me aan bij bovengenoemde briefschrijver.