). Na de picknick ging het verder over de valleibodem, met nog een soortement shortcut over een oud karavaanpad dat een wijde meander afsneed.Niet voor mensen met hoogtevrees...
Je kon natuurlijk gewoon de meander volgen en nadien kwam alles weer samen in een wirwar van tuintjes en afwateringskanalen, waartussen het schitterend biken was. Met excuses aan de kleine kinderen die we de stuipen op 't lijf joegen met onze plotselinge verschijning (pure paniek...).
Dan een stuk brede bedding, met een slingerende piste erin. Een optionele zij-uitstap naar prehistorische rotstekeningen en als afsluiter nog wat tuintjes voor we aan het einde van deze etappe kwamen. Moe, maar voldaan
.
Ipv te bivakkeren hadden we ons geïnstalleerd in een ruwbouw die ons door de plaatselijke caïd (burgemeester) ter beschikking (lees: verhuurd) was gesteld. Gelukkig, want het stormde serieus die nacht.
De poederdroge en brede bedding van gisteren was 's morgens omgevormd tot een koffie-met-melk stroom. De locals stonden er met licht ongeloof naar te kijken - het jaar voordien had het in 't hele jaar 2x geregend. Het lage water vormde voor ons geen probleem en we biketen over zonder onze voeten nat te maken.
Het bleef wel guur weer, met veel wind en regenbuien. Is dit nu het begin van de zuidelijke Sahara ?? Een herdershut bracht kort beschutting bovenop de pas.
Daarna kregen we een super singletrack voor de wielen, een tiental km lang op de flank van een kloof. Linkeroever bruine kalksteen, rechteroever groengrijs vulkanisch gesteente (dat er soms spekglad bijlag). Genieten.... het betere all mountain/enduro werk.
Dan begon de afdaling naar de vlakte. Het landschap was ineens helemaal anders, meer savanne. Je verwachtte zo een paar giraffen tussen de acacia's door te zien tsjokken. Met onze fatbikes ging het gewoon cross-country tot op een jeepspoor, wéér genieten
.
Alhoewel het al 12u af en toe aan het regenen was, slaagde de stormwind er nog in om dust devils te vormen. Indrukwekkend.
Het was regenjas aan/regenjas uit, tot we op één van die stops een paar donkere gedaanten in de verte zagen. Terug dwars over het terrein ernaar toe en 't bleek een kudde dromedarissen te zijn. Met beter weer zou de "woestijnervaring" nu compleet geweest zijn
.Die beesten moeten een muil van gewapend beton hebben, hoe die van die acaciabomen aan 't knabbelen waren...
Terug cross-country naar de piste en volledige rugwind toe. Heel tof om zo voortgestuwd te worden. Wat iets minder tof bleek waren de normaal gortdroge rivierbeddingen. Er stond meer en meer water in...
We geraakten nog net door dezelfde bedding als waar we 's morgens door vertrokken waren. Toen een goeie 20cm diep, nu al soms een kleine halve meter en veel meer stroming.
Dat bleek nog niet alles... het bleef de hele nacht doorregenen en 's morgens kregen we deze taferelen te zien. Remember: dit is dezelfde rivierbedding die twee dagen voordien kurkdroog en superbreed was (en waar we een hele dag in hadden gebiket). De locals zeiden dat ze zo'n hoog water de laatste 10 jaar nog niet hadden meegemaakt. En het bleef regenen...
High time to say goodbye... we hadden nog een etappe aan de kust gepland, na een transfer want we zaten een dikken 100km van de kust af. Maar nu was de prioriteit daar weg en terug in Agadir te geraken. Dat lukte net, zigzag over secundaire wegen en met dank aan een nieuwe brug. Maar vaak was het al spannend. Ik denk niet dat we een uur later nog doorgeraakt zouden zijn want het bleef gieten. Hier één van onze minibussen in action
!
Oh ironie...
Wij zijn veilig teruggeraakt, maar ondertussen heeft het noodweer lelijk huisgehouden in zuid Marokko (momenteel meer dan 30 doden). Een beetje een domper op een voor de rest schitterende tocht, met dank aan mijn reisgezellen voor het goede gezelschap en de kameraderie onderweg. Volgend jaar opnieuw
!!!!
.
).
