kwam dit toevallig tegen bij het lezen van de online-krant:
http://www.hln.be/hln/nl/2/Reizen/artic ... imte.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;
dit ter info...
Zwitserland
-
BerggeitCasualFietser
- Mountainbiker
- Berichten: 2935
- Lid geworden op: ma 09 jan 2012 12:06
- Rijdt met: Trek Superfly 7, Lapierre X629
-
XVMx
- Mountainbiker
- Berichten: 202
- Lid geworden op: di 20 aug 2002 02:00
- Rijdt met: Scott Spark 30 / Thompson Zeus-SL
Re: Zwitserland
Inderdaad een heel knappe regio. Vorig jaar daar op vakantie geweest (St.-Moritz, met Intersoc), komende zomer gaan we nog eens :)
Meer specifieke mtb info over de regio: http://nl.graubuenden.ch/mountainbiken- ... outes.html
En vorig jaar ben ik hier af gereden, de Corviglia Flow Trail in St-Moritz : http://www.youtube.com/watch?v=C_NSbbbP1yg. Dikke fun :) ..
Meer specifieke mtb info over de regio: http://nl.graubuenden.ch/mountainbiken- ... outes.html
En vorig jaar ben ik hier af gereden, de Corviglia Flow Trail in St-Moritz : http://www.youtube.com/watch?v=C_NSbbbP1yg. Dikke fun :) ..
-
BerggeitCasualFietser
- Mountainbiker
- Berichten: 2935
- Lid geworden op: ma 09 jan 2012 12:06
- Rijdt met: Trek Superfly 7, Lapierre X629
Re: Zwitserland
hoe ben je naar ginds gegaan ,eerst met auto of met trein het volledige traject. Wat mag je daar verwachten voor te biken en de daarbijhorende benodigheden? Fietsenmaker indien nodig, horeca afgesteld hierop ed? Prijselijk?XVMx schreef:Inderdaad een heel knappe regio. Vorig jaar daar op vakantie geweest (St.-Moritz, met Intersoc), komende zomer gaan we nog eens :)
Meer specifieke mtb info over de regio: http://nl.graubuenden.ch/mountainbiken- ... outes.html
En vorig jaar ben ik hier af gereden, de Corviglia Flow Trail in St-Moritz : http://www.youtube.com/watch?v=C_NSbbbP1yg. Dikke fun :) ..
Re: Zwitserland
Hallo,
Ik kon het eigenlijk niet laten om te reageren op deze tread, want ik ben de laatste 3 jaren inderdaad gaan mountainbiken daar in Sankt-Moritz, telkens in de herfst. En het feit dat ik er al 3 keer terugkeer, bewijst dat ik me daar erg goed amuseer
De MTB-mogelijkheden in de buurt van Sankt-Moritz en Pontresina zijn erg afwisselend. Alleen al de meest populaire trails kunnen al makkelijk 3 of 4 full-time dagen vullen. Eigenlijk is Sankt-Moritz nog maar een paar jaar geleden begonnen met de MTB-sport te ontwikkelen. Het netwerk wordt elk jaar uitgebreid. Erg tof is dat je de liften, en een gedeelte van de treinen van de Rhätische Bahn vanaf 2 hotelnachten gratis mag gebruiken. Ik ben geen getraind MTB-er, maar kom er –dankzij de technische hulpmiddelen- goed aan mijn trekken. Hierdoor kan ik fit van de afdalingen genieten, of ik kom snel op grote hoogte om van daar uit nog hoger te klimmen of op hoogte te blijven. Persoonlijk hou ik er minder van om al een ganse voormiddag te moeten klimmen om daarna pas te kunnen genieten van het hooggebergte (maar dat is persoonlijke smaak en ook te wijten aan mijn beperkte fysieke conditie
– ik begrijp dat anderen net de uitdaging zien in het overwinnen van een lange klim).
De dagtochten die ik maak duren vrij lang (ik val in herhaling, maar het heeft waarschijnlijk opnieuw veel te maken met mijn fysieke conditie) : gewoonlijk start ik aan het hotel rond 9u00 (ik weet het : voor de “echte” MTB-er is dit véééél te laat
), en ik sta rond 18u30 (maximaal) 19u00 terug aan het hotel. Dat moet ook, want daarna wordt het in oktober al snel donker. Gemiddeld is er ’s avonds na zo’n dag MTB-en dan 80 tot 90 km bijgekomen op het fietscomputertje. De gemiddelde snelheid ligt op het eerste zicht dus vrij laag, wat o.a. verklaard wordt door (in mijn geval) langzame klimstukken, langzame technische afdalingen (ik heb ooit eens een afdalingen gedaan aan 7 km/u gemiddeld), maar ook de wachttijden voor trein of lift.
Gewoonlijk ziet mijn korte Graubünden-MTB-vakantie er als volgt uit :
Dag één : Sankt-Moritz Corviglia
Met Marguns-stoeltjeslift en Corviglia kabelspoor naar boven, en dan een paar keer de speciale Corviglia-bike trails (zoals XVMx), rijkelijk voorzien van kuipbochten en bulten, naar beneden. Afgelopen jaar speciaal aangelegd door de toeristische dienst van Sankt-Moritz, een beetje om MTB-ers en wandelaars te scheiden. De goede downhiller doet dit in pakweg 15 minuten, en hoeft daardoor geen enkel bergtreintje te missen (want die rijden om de 20 minuten). Zelf doe ik het op 18 minuten. Doordat ik daarna nog in het dalstation met de bike aan de hand een aantal trappen moet doen vooraleer ik bij het treintje ben, kom ik gewoonlijk één minuut te laat
Je kan aan het bergstation iets verder naar boven klimmen, en dan de zgn. Suvretta Loop maken. Dit is een lange lus rondom het Piz Nair-bergmassief. De eerste kilometers moet je nog klimmen, en dan rij je door het eenzame en ruige Val Suvretta naar beneden. Een lange, rotsige trail door een kaal landschap, waarbij je een paar keer het bergriviertje dwarst. Naar het einde toe worden het snellere “Schotterwege” door de mooie Val Bever. Prachtige tocht
Dag twee : Via Engadhina – Val Fex
Opnieuw neem ik de liften van Sankt-Moritz, maar blijf dan op hoogte en rij via de panoramische Via Engadhina richting Silvaplana. Ik rij daarna nog verder naar het schilderachtige Val Fex met zijn Alpenkapelletje. Ik keer langs de andere zijde van de vallei terug. Dit is meer een “toeristische” tocht, maar uiteindelijk voor mij persoonlijk wel erg zwaar, omdat ik –behalve ’s ochtends- geen “mechanische hulp” in de vorm van liften, meer kan gebruiken. De trails gaan voortdurend berop en bergaf (met in mijn geval ook lange stukken waar ik moet afstappen om de bike te duwen). Als je rond 16u al terug in Sankt-Moritz bent, kan je snel nog wat Corviglia Trails meepakken. ’s Avonds staan 90 km op de teller.
Dag drie : Bernina Panoramic trails
Iets heel anders deze dag, maar wel erg leuk en origineel! Ik vertrek in Pontresina met een trein van de Rhätische Bahn naar Ospizio Bernina aan het Lago Bianco, met 2.200m het hoogste punt van de spoorlijn (waterscheiding tussen Middellandse Zee en Noordzee). Van daaruit kan je twee tamelijk technische afdalingen maken richting zuiden (Poschiavo), en één flowtrail-afdaling maken richting noorden (Pontresina). Ik doe in de voormiddag de eerste afdaling via Alp Grüm naar Poschiavo. Het eerste gedeelte zijn brede glooiende alpenwegen langsheen Lago Bianco. Tussen Alp Grüm en Cavaglia zijn het steilere maar relatief makkelijk bereidbare wandelwegen (oppassen voor de afwateringsgootjes), en vanaf Cavaglia zijn het moeilijkere trails met rotsen en boomwortels. De snelsten schijnen het gedeelte Alp Grüm –Poschiavo te doen in 25’. In mijn geval duurt het ongeveer 35’. Het is uiteindelijk geen wedstrijd, en je moet per slot van rekening toch ook een beetje genieten onderweg
Met de trein dan rond het middaguur terug naar Ospizio Bernina. Gewoonlijk is het ongeveer 13u00 als ik de tweede afdaling naar Poschiavo aanvat, deze keer langs de vallei van La Rösa. Hier kom je bijna niemand tegen. Vooral het eerste gedeelte is vrij rotsig. Daarna komt een beetje klimmen richting Livigno, gevolgd door lange sinlgetracks. Naar het einde toe rij je in een kloof over de oude (met “Steinplatten” beklede) Berninapassstrasse (mijn hotelier heeft me erop gewezen dat er een leukere variante zou bestaan door het bos – iets voor herst 2013 !).
Rond 15u20 de laatste keer met de trein terug naar Ospizio Bernina. Rond 16u00 wordt de dag afgesloten met een rustige afdaling (vaak bij avondrood) in de richting van Pontresina. Dit zijn lange flowtrails door open gebied. Afhankelijk van hoe laat het is, weer, vermoeidheid, kan zelfs nog beslist worden om rond 17u00 nog een allerlaatste keer terug naar Ospizio Bernina te rijden en deze noordafdaling een tweede keer te doen (dan kom je bij invallende duisternis rond 19u aan bij het hotel).
Al deze tochten rij ik alleen (tja, vind maar eens iemand die houdt van mountainbiken in de Alpen, en dan ook nog vrij is in oktober). Er worden echter dagelijks begeleide tochten georganiseerd met een monitor. Dit biedt extra mogelijkheden omdat zij trails kennen die ik niet ken (bijv. Trais Fluors), en omdat er in bepaalde gevallen speciaal liften geopend worden voor deze groepen (o.a. Piz Nair). Ik ben zelf nog nooit mee geweest met deze begeleide groepen, omdat ik gewoonlijk te laat in het seizoen ga (deze wekelijkse MTB-tours worden gewoonlijk georganiseerd tot eind september) en ook een beetje omdat ik niet zeker ben of ik die freaks (bergop) zou kunnen volgen.
De naam was al even gevallen : Livignio. Daar zijn erg veel MTB-mogelijkheden. Met de auto is het een halfuurtje rijden van Pontresina. Ik heb er echter nog geen gebruik van gemaakt. Google maar eens Alta Rezia, en een MTB-paradijs gaat voor je open, met een netwerk van honderden kilometers single tracks, historische en militaire vergeten trails,en vergeten smokkelpaadjes. Dit alles in het gebied tussen Sankt-Moritz-Pontresina-Livigno-Bormio. (ik heb al even gezocht : ga naar http://www.altarezia.ch" onclick="window.open(this.href);return false;)
Waarom herfst ? 4 redenen:
1) Eerst en vooral de “indian summer” : met de groene sparren, de gele larken, de azuurblauwe lucht en de versbesneeuwde bergtoppen zijn de Alpen in de herfst op hun mooist;
2) De wandelaars : die zijn grotendeels verdwenen. In hartje zomer kan ik me voorstellen dat je de flowtrails toch een versnelling lager zal moeten rijden (of goede remmen hebben);
3) De temperatuur : ’s ochtends bij vertrek een paar graden boven nul, oplopend tot maximaal 20°C rond de middag, en 10°C tegen dat je terug in het hotel bent. Heel wat anders dan de 30°C van in de zomer;
4) Minder populair reismoment : je hoeft dus bijna zeker geen hotel te reserveren en kan op het allerlaatste moment beslissen om te gaan (nadat je op internet de weersvoorspellingen goed in de gaten gehouden hebt). Ook nooit aanschuiven bij trein of lift.
Kortom : de herfst is het seizoen par excellence om te mountainbiken in de Alpen (dat wordt trouwens ook steeds zo verkondigd in de (Duitstalige) mountainbike-boekskes en –fora). Ik ga elk jaar einde septemer, begin oktober.
Hotel :
ik slaap in een zgn. bike-hotel (i.c. Hotel Palü in Pontresina, maar er zijn er ook andere). De hotelbaas is zélf mountainbiker en kent alle trails als zijn broekzak. Hij kan raad geven voor leuke tochten. Regelmatig organiseert het hotel trouwens speciale bike-events (zo was er afgelopen herfst een Scott-testweekend), en tijdens de week kan je elke dag een andere tocht maken met een gids. Er is ook een speciale garage voor de bikes.
Zoals reeds aangehaald zijn alle liften en een gedeelte van de treinen van de Rhätische Bahn gratis vanaf 2 overnachtingen.
Rhätische Bahn :
Gratis tot Alp Grüm. Dat betekent dat ik het gedeelte terug van Poschiavo tot Alp Grüm telkens moet betalen (pakweg 10 € per keer). Voor de MTB is er een dagkaart te kopen (ook 10 tot 15 € als ik het me nog herinner).
Vervoer naar CH :
Zélf ga ik met de wagen (ook omdat ik tijdens mijn vakantie nog naar andere plaatsen ga) : mountainbike achterin, maximale flexibiliteit. Dit neemt niet weg dat je er ook met de trein kan geraken: zowel Sankt-Moritz als Pontresina hebben een treinstation.
Welke bike :
Zoals min of meer te verwachten, rijdt IEDEREEN daar met een fully. Ik ben er in 2010 gaan rijden met mijn 10 jaar oude Trek 6700 (met gewone Judy-vering). Maar dat rammelde toch wel erg, zeker op rotsachtige stukken : het achterwiel stuiterde voortdurend omhoog, waardoor het remmen dan weer problematisch wordt . Als ik dan door een fully voorbijgestoken werd, kon ik hem onmogelijk volgen. Dat is de reden waarom ik met Kerst 2010 een full-suspension gekocht heb met 140 mm veerweg (Cube Stereo – véééél korting gekregen trouwens). En nu rijdt het fantastisch. Dus een hardtail gaat wel, maar een fully is natuurlijk meer geschikt 
Om te eindigen: een andere alpijnse MTB-favoriet is voor mij de Sella Ronda in de Dolomieten (zowel per MTB in de zomer, als op de ski’s in de winter). In de zomer kan je die in uurwijzerzin of tegenuurwijzerzin doen met een gids. De tegenuurwijzerzin is moeilijker en telt meer hoogtemeters.
Voilà ! Nu heb je een idee van hoe een MTB-vakantie in Graubünden eruit kan zien !
Johan
Ik kon het eigenlijk niet laten om te reageren op deze tread, want ik ben de laatste 3 jaren inderdaad gaan mountainbiken daar in Sankt-Moritz, telkens in de herfst. En het feit dat ik er al 3 keer terugkeer, bewijst dat ik me daar erg goed amuseer
De MTB-mogelijkheden in de buurt van Sankt-Moritz en Pontresina zijn erg afwisselend. Alleen al de meest populaire trails kunnen al makkelijk 3 of 4 full-time dagen vullen. Eigenlijk is Sankt-Moritz nog maar een paar jaar geleden begonnen met de MTB-sport te ontwikkelen. Het netwerk wordt elk jaar uitgebreid. Erg tof is dat je de liften, en een gedeelte van de treinen van de Rhätische Bahn vanaf 2 hotelnachten gratis mag gebruiken. Ik ben geen getraind MTB-er, maar kom er –dankzij de technische hulpmiddelen- goed aan mijn trekken. Hierdoor kan ik fit van de afdalingen genieten, of ik kom snel op grote hoogte om van daar uit nog hoger te klimmen of op hoogte te blijven. Persoonlijk hou ik er minder van om al een ganse voormiddag te moeten klimmen om daarna pas te kunnen genieten van het hooggebergte (maar dat is persoonlijke smaak en ook te wijten aan mijn beperkte fysieke conditie
– ik begrijp dat anderen net de uitdaging zien in het overwinnen van een lange klim).De dagtochten die ik maak duren vrij lang (ik val in herhaling, maar het heeft waarschijnlijk opnieuw veel te maken met mijn fysieke conditie) : gewoonlijk start ik aan het hotel rond 9u00 (ik weet het : voor de “echte” MTB-er is dit véééél te laat
), en ik sta rond 18u30 (maximaal) 19u00 terug aan het hotel. Dat moet ook, want daarna wordt het in oktober al snel donker. Gemiddeld is er ’s avonds na zo’n dag MTB-en dan 80 tot 90 km bijgekomen op het fietscomputertje. De gemiddelde snelheid ligt op het eerste zicht dus vrij laag, wat o.a. verklaard wordt door (in mijn geval) langzame klimstukken, langzame technische afdalingen (ik heb ooit eens een afdalingen gedaan aan 7 km/u gemiddeld), maar ook de wachttijden voor trein of lift.Gewoonlijk ziet mijn korte Graubünden-MTB-vakantie er als volgt uit :
Dag één : Sankt-Moritz Corviglia
Met Marguns-stoeltjeslift en Corviglia kabelspoor naar boven, en dan een paar keer de speciale Corviglia-bike trails (zoals XVMx), rijkelijk voorzien van kuipbochten en bulten, naar beneden. Afgelopen jaar speciaal aangelegd door de toeristische dienst van Sankt-Moritz, een beetje om MTB-ers en wandelaars te scheiden. De goede downhiller doet dit in pakweg 15 minuten, en hoeft daardoor geen enkel bergtreintje te missen (want die rijden om de 20 minuten). Zelf doe ik het op 18 minuten. Doordat ik daarna nog in het dalstation met de bike aan de hand een aantal trappen moet doen vooraleer ik bij het treintje ben, kom ik gewoonlijk één minuut te laat
Je kan aan het bergstation iets verder naar boven klimmen, en dan de zgn. Suvretta Loop maken. Dit is een lange lus rondom het Piz Nair-bergmassief. De eerste kilometers moet je nog klimmen, en dan rij je door het eenzame en ruige Val Suvretta naar beneden. Een lange, rotsige trail door een kaal landschap, waarbij je een paar keer het bergriviertje dwarst. Naar het einde toe worden het snellere “Schotterwege” door de mooie Val Bever. Prachtige tocht
Dag twee : Via Engadhina – Val Fex
Opnieuw neem ik de liften van Sankt-Moritz, maar blijf dan op hoogte en rij via de panoramische Via Engadhina richting Silvaplana. Ik rij daarna nog verder naar het schilderachtige Val Fex met zijn Alpenkapelletje. Ik keer langs de andere zijde van de vallei terug. Dit is meer een “toeristische” tocht, maar uiteindelijk voor mij persoonlijk wel erg zwaar, omdat ik –behalve ’s ochtends- geen “mechanische hulp” in de vorm van liften, meer kan gebruiken. De trails gaan voortdurend berop en bergaf (met in mijn geval ook lange stukken waar ik moet afstappen om de bike te duwen). Als je rond 16u al terug in Sankt-Moritz bent, kan je snel nog wat Corviglia Trails meepakken. ’s Avonds staan 90 km op de teller.
Dag drie : Bernina Panoramic trails
Iets heel anders deze dag, maar wel erg leuk en origineel! Ik vertrek in Pontresina met een trein van de Rhätische Bahn naar Ospizio Bernina aan het Lago Bianco, met 2.200m het hoogste punt van de spoorlijn (waterscheiding tussen Middellandse Zee en Noordzee). Van daaruit kan je twee tamelijk technische afdalingen maken richting zuiden (Poschiavo), en één flowtrail-afdaling maken richting noorden (Pontresina). Ik doe in de voormiddag de eerste afdaling via Alp Grüm naar Poschiavo. Het eerste gedeelte zijn brede glooiende alpenwegen langsheen Lago Bianco. Tussen Alp Grüm en Cavaglia zijn het steilere maar relatief makkelijk bereidbare wandelwegen (oppassen voor de afwateringsgootjes), en vanaf Cavaglia zijn het moeilijkere trails met rotsen en boomwortels. De snelsten schijnen het gedeelte Alp Grüm –Poschiavo te doen in 25’. In mijn geval duurt het ongeveer 35’. Het is uiteindelijk geen wedstrijd, en je moet per slot van rekening toch ook een beetje genieten onderweg
Met de trein dan rond het middaguur terug naar Ospizio Bernina. Gewoonlijk is het ongeveer 13u00 als ik de tweede afdaling naar Poschiavo aanvat, deze keer langs de vallei van La Rösa. Hier kom je bijna niemand tegen. Vooral het eerste gedeelte is vrij rotsig. Daarna komt een beetje klimmen richting Livigno, gevolgd door lange sinlgetracks. Naar het einde toe rij je in een kloof over de oude (met “Steinplatten” beklede) Berninapassstrasse (mijn hotelier heeft me erop gewezen dat er een leukere variante zou bestaan door het bos – iets voor herst 2013 !).
Rond 15u20 de laatste keer met de trein terug naar Ospizio Bernina. Rond 16u00 wordt de dag afgesloten met een rustige afdaling (vaak bij avondrood) in de richting van Pontresina. Dit zijn lange flowtrails door open gebied. Afhankelijk van hoe laat het is, weer, vermoeidheid, kan zelfs nog beslist worden om rond 17u00 nog een allerlaatste keer terug naar Ospizio Bernina te rijden en deze noordafdaling een tweede keer te doen (dan kom je bij invallende duisternis rond 19u aan bij het hotel).
Al deze tochten rij ik alleen (tja, vind maar eens iemand die houdt van mountainbiken in de Alpen, en dan ook nog vrij is in oktober). Er worden echter dagelijks begeleide tochten georganiseerd met een monitor. Dit biedt extra mogelijkheden omdat zij trails kennen die ik niet ken (bijv. Trais Fluors), en omdat er in bepaalde gevallen speciaal liften geopend worden voor deze groepen (o.a. Piz Nair). Ik ben zelf nog nooit mee geweest met deze begeleide groepen, omdat ik gewoonlijk te laat in het seizoen ga (deze wekelijkse MTB-tours worden gewoonlijk georganiseerd tot eind september) en ook een beetje omdat ik niet zeker ben of ik die freaks (bergop) zou kunnen volgen.
De naam was al even gevallen : Livignio. Daar zijn erg veel MTB-mogelijkheden. Met de auto is het een halfuurtje rijden van Pontresina. Ik heb er echter nog geen gebruik van gemaakt. Google maar eens Alta Rezia, en een MTB-paradijs gaat voor je open, met een netwerk van honderden kilometers single tracks, historische en militaire vergeten trails,en vergeten smokkelpaadjes. Dit alles in het gebied tussen Sankt-Moritz-Pontresina-Livigno-Bormio. (ik heb al even gezocht : ga naar http://www.altarezia.ch" onclick="window.open(this.href);return false;)
Waarom herfst ? 4 redenen:
1) Eerst en vooral de “indian summer” : met de groene sparren, de gele larken, de azuurblauwe lucht en de versbesneeuwde bergtoppen zijn de Alpen in de herfst op hun mooist;
2) De wandelaars : die zijn grotendeels verdwenen. In hartje zomer kan ik me voorstellen dat je de flowtrails toch een versnelling lager zal moeten rijden (of goede remmen hebben);
3) De temperatuur : ’s ochtends bij vertrek een paar graden boven nul, oplopend tot maximaal 20°C rond de middag, en 10°C tegen dat je terug in het hotel bent. Heel wat anders dan de 30°C van in de zomer;
4) Minder populair reismoment : je hoeft dus bijna zeker geen hotel te reserveren en kan op het allerlaatste moment beslissen om te gaan (nadat je op internet de weersvoorspellingen goed in de gaten gehouden hebt). Ook nooit aanschuiven bij trein of lift.
Kortom : de herfst is het seizoen par excellence om te mountainbiken in de Alpen (dat wordt trouwens ook steeds zo verkondigd in de (Duitstalige) mountainbike-boekskes en –fora). Ik ga elk jaar einde septemer, begin oktober.
Hotel :
ik slaap in een zgn. bike-hotel (i.c. Hotel Palü in Pontresina, maar er zijn er ook andere). De hotelbaas is zélf mountainbiker en kent alle trails als zijn broekzak. Hij kan raad geven voor leuke tochten. Regelmatig organiseert het hotel trouwens speciale bike-events (zo was er afgelopen herfst een Scott-testweekend), en tijdens de week kan je elke dag een andere tocht maken met een gids. Er is ook een speciale garage voor de bikes.
Zoals reeds aangehaald zijn alle liften en een gedeelte van de treinen van de Rhätische Bahn gratis vanaf 2 overnachtingen.
Rhätische Bahn :
Gratis tot Alp Grüm. Dat betekent dat ik het gedeelte terug van Poschiavo tot Alp Grüm telkens moet betalen (pakweg 10 € per keer). Voor de MTB is er een dagkaart te kopen (ook 10 tot 15 € als ik het me nog herinner).
Vervoer naar CH :
Zélf ga ik met de wagen (ook omdat ik tijdens mijn vakantie nog naar andere plaatsen ga) : mountainbike achterin, maximale flexibiliteit. Dit neemt niet weg dat je er ook met de trein kan geraken: zowel Sankt-Moritz als Pontresina hebben een treinstation.
Welke bike :
Zoals min of meer te verwachten, rijdt IEDEREEN daar met een fully. Ik ben er in 2010 gaan rijden met mijn 10 jaar oude Trek 6700 (met gewone Judy-vering). Maar dat rammelde toch wel erg, zeker op rotsachtige stukken : het achterwiel stuiterde voortdurend omhoog, waardoor het remmen dan weer problematisch wordt
. Als ik dan door een fully voorbijgestoken werd, kon ik hem onmogelijk volgen. Dat is de reden waarom ik met Kerst 2010 een full-suspension gekocht heb met 140 mm veerweg (Cube Stereo – véééél korting gekregen trouwens). En nu rijdt het fantastisch. Dus een hardtail gaat wel, maar een fully is natuurlijk meer geschikt Om te eindigen: een andere alpijnse MTB-favoriet is voor mij de Sella Ronda in de Dolomieten (zowel per MTB in de zomer, als op de ski’s in de winter). In de zomer kan je die in uurwijzerzin of tegenuurwijzerzin doen met een gids. De tegenuurwijzerzin is moeilijker en telt meer hoogtemeters.
Voilà ! Nu heb je een idee van hoe een MTB-vakantie in Graubünden eruit kan zien !
Johan
