Innige deelneming.
Veel sterkte aan de familie en vrienden.
Heb hem slechts een paar keer ontmoet, maar als hij er was ... dan wist je het ook.
Manza
In memoriam - Moustache
man toch..............Moustache
deze avond de weekbode aan het doorbladeren,en plots je foto en je overlijdensbericht...........
Een bonk op mijn hart en tranen in de ogen,veel te vroeg van ons heen gegaan.
Aan de familie en vrienden veel sterkte in deze moeilijke periode
we voelen met jullie mee.
Stafke
deze avond de weekbode aan het doorbladeren,en plots je foto en je overlijdensbericht...........
Een bonk op mijn hart en tranen in de ogen,veel te vroeg van ons heen gegaan.
Aan de familie en vrienden veel sterkte in deze moeilijke periode
we voelen met jullie mee.
Stafke
-
jägermeister
- Mountainbiker
- Berichten: 762
- Lid geworden op: zo 12 okt 2008 19:48
- Rijdt met: SCOTT SCALE 910
- Contacteer:
Moustache,
Slechts éénmaal kreeg ik de gelegenheid en dit op 15 nov 2009 in Noyelles-sous-Lens samen met Erika's Baaikers Rik C., Henkieboy, 't Klimmerke en Robbie in jouw wielspoor te rijden. Toen ging je voor de prijs van de grootste club aanwezig ( de forumbikers ) en het was je verdorie nog gelukt ook
. Je pronkte die dag met je nieuwe trui 'PRESIDENT FORUMBIKERS' en dat was je. Later kon ik je nog ontmoeten in Snellegem en Middelkerke.
Zelf heb ik een broer verloren die gestorven is op dertig-jarige leeftijd aan deze ziekte.
Onze innige deelneming aan familie en vrienden.
Geert T.(Jägermeister), Cindy B.(Lady Jägermeister) en Lara
Slechts éénmaal kreeg ik de gelegenheid en dit op 15 nov 2009 in Noyelles-sous-Lens samen met Erika's Baaikers Rik C., Henkieboy, 't Klimmerke en Robbie in jouw wielspoor te rijden. Toen ging je voor de prijs van de grootste club aanwezig ( de forumbikers ) en het was je verdorie nog gelukt ook
. Je pronkte die dag met je nieuwe trui 'PRESIDENT FORUMBIKERS' en dat was je. Later kon ik je nog ontmoeten in Snellegem en Middelkerke.Zelf heb ik een broer verloren die gestorven is op dertig-jarige leeftijd aan deze ziekte.
Onze innige deelneming aan familie en vrienden.
Geert T.(Jägermeister), Cindy B.(Lady Jägermeister) en Lara
Slechts enkele keren de mogelijkheid gehad om met Geert een stukje toertocht af te haspelen en een klapke te doen en heb hem ervaren als een zeer aangenaam mens en biker.
Bij het vernemen van zijn overlijden krijg ik wel een ferme klap in het gezicht.
Aan zijn familie en zijn vele vrienden, veel sterkte gewenst
Vanwege Rudi alias Pompierke
Bij het vernemen van zijn overlijden krijg ik wel een ferme klap in het gezicht.
Aan zijn familie en zijn vele vrienden, veel sterkte gewenst
Vanwege Rudi alias Pompierke
-
profi
- Mountainbiker
- Berichten: 818
- Lid geworden op: wo 03 nov 2004 16:43
- Rijdt met: Lynskey Ridegeline SS, Salsa spearfich , On one inbred SS
dit onderdeel lees ik eigenlijk nooit maar omdat kenny langs kwam deze avond om iets te kopen van me hebben we wat gebabbelt over vanalles en nog wat en toevallig had ik het over de terrils , de forumbikers en moustache , tot hij me vertelde dat hij overleden is , kende hem niet persoonlijk maar de verhalen waren voor mij levendig , was daar efkens stil van , toch nog men deelneming en veel sterkte aan de familie !
-
Motorbiker
- Mountainbiker
- Berichten: 3033
- Lid geworden op: wo 05 jan 2005 20:37
- Rijdt met: Niner Jet RDO
Blijde herinnering aan Geert
Iedere week, ergens vanaf de maandag is er de hunker naar de zondag. Tips stromen toe op het forum. Meestal op donderdag wordt beslist waar de allesbehalve grijze massa zal klitten. Kameraden met dezelfde passie. In zeldzame gevallen gesmeed tot de moeilijkste legéring. Die van de vriendschap.
Elke zondagochtend, naar schatting 10 minuten na de wekkershock, komt de warme gloed van wat komt. Minutieus wordt de wagen geladen, checklist in de hand. Even ontbijten en verfrissen. Een lichte spanning is voelbaar. De bike-microbe begint zijn body-check, intens als een Tgv op een tramspoor. De autorit ontspant. Omgeven door de ochtendschemer waar je beste fantasieën hun plaats hebben. Op toon van je favoriete muziek. Soelaas & zielerust. Dit wil je niet missen.
Moustache, even straf als gangmaker, als een opwaaiende rok voor een lui oog, stuurde de troepen. Gezegend met een fotografisch geheugen en een diploma dactylo van toen hij nog jong en knap was, fulmineerde hij wekelijks de mooiste volzinnen op zijn blog. Een archief aan tracks, kennis en sfeer. Lovens- en bezienswaardigheden. Je dook erin en wist waar naartoe.
Tot……. Het plots stopte. De weg naar nooit meer terug was bij loting aangeduid. Het eigenaardige was, iedereen, mezelf incluis zagen het niet. “The Young one” zou er zich wel doorslaan.
Vol overgave bleven we biken. Onze Président, 7 op 7, 24 op 24, vechtend tegen de bierkaai. Een vertakt monster gevoed door zijn eigen bloed en tranen. Hij belde me op een maandagmorgen: “ Het gaat niet meer gaan…” kraste hij gebroken door mijn hart. Luttele weken later, op 22 november 2011, stierf hij thuis, in de armen van zijn vrouw en kinderen. De begrafenis. We stonden erbij, en keken ernaar. We keken naar mekaar. Als bleiter was er bitter weinig te zien. Ik zag Geert zoals ik hem de laatste weken en jaren had gekend. Een innemend en goed mens. Klaar voor alles en iedereen. Zo stond hij in het leven. Een roetsjbaan van geluk. Zijn vrouw, dochter en zoon die hij zo graag zag, zijn job, biken, kameraderie … .
We zij een jaar later.
Tommetoch Geertje. Het ontglipt me dagelijks. Het doet me denken, lachen, herinneren,… genieten. Soms schiet als een punt22 mijn gemoed vol. En waarschijnlijk dat van vele anderen. Wat kunnen we anders dan hem nooit vergeten.
Het leven gaat door. De loop der dingen kent geen keer. Tenzij volhouden een beter mens te zijn. Dat is mijn erfenis. En dankbaarheid dat ik hem kende.
Aan ieder die vanavond het glas heft, say it loud and proud:
"op Moustache".
Christ
Forumbikers forever
Elke zondagochtend, naar schatting 10 minuten na de wekkershock, komt de warme gloed van wat komt. Minutieus wordt de wagen geladen, checklist in de hand. Even ontbijten en verfrissen. Een lichte spanning is voelbaar. De bike-microbe begint zijn body-check, intens als een Tgv op een tramspoor. De autorit ontspant. Omgeven door de ochtendschemer waar je beste fantasieën hun plaats hebben. Op toon van je favoriete muziek. Soelaas & zielerust. Dit wil je niet missen.
Moustache, even straf als gangmaker, als een opwaaiende rok voor een lui oog, stuurde de troepen. Gezegend met een fotografisch geheugen en een diploma dactylo van toen hij nog jong en knap was, fulmineerde hij wekelijks de mooiste volzinnen op zijn blog. Een archief aan tracks, kennis en sfeer. Lovens- en bezienswaardigheden. Je dook erin en wist waar naartoe.
Tot……. Het plots stopte. De weg naar nooit meer terug was bij loting aangeduid. Het eigenaardige was, iedereen, mezelf incluis zagen het niet. “The Young one” zou er zich wel doorslaan.
Vol overgave bleven we biken. Onze Président, 7 op 7, 24 op 24, vechtend tegen de bierkaai. Een vertakt monster gevoed door zijn eigen bloed en tranen. Hij belde me op een maandagmorgen: “ Het gaat niet meer gaan…” kraste hij gebroken door mijn hart. Luttele weken later, op 22 november 2011, stierf hij thuis, in de armen van zijn vrouw en kinderen. De begrafenis. We stonden erbij, en keken ernaar. We keken naar mekaar. Als bleiter was er bitter weinig te zien. Ik zag Geert zoals ik hem de laatste weken en jaren had gekend. Een innemend en goed mens. Klaar voor alles en iedereen. Zo stond hij in het leven. Een roetsjbaan van geluk. Zijn vrouw, dochter en zoon die hij zo graag zag, zijn job, biken, kameraderie … .
We zij een jaar later.
Tommetoch Geertje. Het ontglipt me dagelijks. Het doet me denken, lachen, herinneren,… genieten. Soms schiet als een punt22 mijn gemoed vol. En waarschijnlijk dat van vele anderen. Wat kunnen we anders dan hem nooit vergeten.
Het leven gaat door. De loop der dingen kent geen keer. Tenzij volhouden een beter mens te zijn. Dat is mijn erfenis. En dankbaarheid dat ik hem kende.
Aan ieder die vanavond het glas heft, say it loud and proud:
"op Moustache".
Christ
Forumbikers forever
