Gedaan met MBT

[contrejour]

Ik heb voor de 2de maal hartritme stoornissen gehad 's avonds na het MBT-en.
Volgens de hartspecialisten en huisarts is er geen enkel probleem om verder te blijven fietsen,zelfs bij hoge intensiteit,maar ik voel mij onzeker en dus is het plezier weg.
Ik blijf voorlopig wel nog met de racefiets bezig omdat hier de uiterste hartfrequenties een stuk lager liggen.Alhoewel,nu na medische tests een hartritme van 185 geen probleem zou zijn.
Het zit em dus tussen de oren.
Vandaar dat ik mijn fiets ( Trek 8500 bj 2009) te koop stel ( zie rubriek "te koop")
Misschien dat ik er later toch nog opnieuw aan begin.
Marnix

[Sunn Xtreme]

de oorzaak kan iets geheel anders zijn, maar dat jij dat aanvoelt als een hartritmestoornis.

bv : een maag/darminfectie, kan je pols zwaarder doen doorkomen wanneer je diepe inspant, zeker iets zoet gaat eten etc op de fiets of een energiedrank.
het voelt dan aan als een vorm van stoornis omdat je niet weet wat er aan hand is ook, maar het probleem ligt hem dan in de maag / darmen.

verder zijn de afgelopen dagen, en vooral gisteren, niet echt ideaal voor intensieve inspanningen.
gisteren was er duidelijk merkbaar een hoge concentratie luchtvervuiling laag aan de grond aanwezig, en dat werkt zowieso op uw systeem.

verder is er ook kans dat je niet gewoon bent van echt heel diep te gaan, en dat je lichaam gewoon wat geforceerd word op dat moment.
op zich niks abnormaals, maar je lichaam reageert wel als een rem.
Ook hier weer weet men vaak niet wat er gebeurd op dat moment, een min of meer panieksiuatie kan plaatsnemen in uw lichaam enook mentaal (door ongerustheid) en je bent vertrokken voor een 'bizar' moment.
ook hyperventilatie kan daaruit onstaan, met hetzelfde effect als 'ritmestoornis'.... terwijl er niks aan de hand is.


denk mss een beetje erop letten dat je leert systematisch de inspanningen dieper door te trekken, en niet ineens pats boem zoals men dat weleens uitdrukt.
met de tijd ga je wel vlotter een echt diepe inspanning aankunnen, dat zonder je lichaam paniekerig gaat reageren.


dit wel gezegd zijnde,dat als er inderdaad geen hartprobleem is.

dus misschien wat voorbarig je mtb te verkopen.

en ja.. gisteren was echt een zeer slechte dag voor fietsers vanwege veel vervuiling in de lucht.

[Kameel^]

verder zijn de afgelopen dagen, en vooral gisteren, niet echt ideaal voor intensieve inspanningen.
gisteren was er duidelijk merkbaar een hoge concentratie luchtvervuiling laag aan de grond aanwezig, en dat werkt zowieso op uw systeem.

en ja.. gisteren was echt een zeer slechte dag voor fietsers vanwege veel vervuiling in de lucht.

vandaag ook denk ik want na ne km of 80 had ik precies astma, het leek alsof er ne hoop stof in m'n longen zat.

nu ik heb da nog wel es gehad op warme dagen met weinig wind. gezond kan het alleszins niet zijn...

[Airdip]

te hoge ozonconcentratie in de lucht?

[contrejour]

de oorzaak kan iets geheel anders zijn, maar dat jij dat aanvoelt als een hartritmestoornis.

bv : een maag/darminfectie, kan je pols zwaarder doen doorkomen wanneer je diepe inspant, zeker iets zoet gaat eten etc op de fiets of een energiedrank.
het voelt dan aan als een vorm van stoornis omdat je niet weet wat er aan hand is ook, maar het probleem ligt hem dan in de maag / darmen.

verder zijn de afgelopen dagen, en vooral gisteren, niet echt ideaal voor intensieve inspanningen.
gisteren was er duidelijk merkbaar een hoge concentratie luchtvervuiling laag aan de grond aanwezig, en dat werkt zowieso op uw systeem.

verder is er ook kans dat je niet gewoon bent van echt heel diep te gaan, en dat je lichaam gewoon wat geforceerd word op dat moment.
op zich niks abnormaals, maar je lichaam reageert wel als een rem.
Ook hier weer weet men vaak niet wat er gebeurd op dat moment, een min of meer panieksiuatie kan plaatsnemen in uw lichaam enook mentaal (door ongerustheid) en je bent vertrokken voor een 'bizar' moment.
ook hyperventilatie kan daaruit onstaan, met hetzelfde effect als 'ritmestoornis'.... terwijl er niks aan de hand is.


denk mss een beetje erop letten dat je leert systematisch de inspanningen dieper door te trekken, en niet ineens pats boem zoals men dat weleens uitdrukt.
met de tijd ga je wel vlotter een echt diepe inspanning aankunnen, dat zonder je lichaam paniekerig gaat reageren.


dit wel gezegd zijnde,dat als er inderdaad geen hartprobleem is.

dus misschien wat voorbarig je mtb te verkopen.

en ja.. gisteren was echt een zeer slechte dag voor fietsers vanwege veel vervuiling in de lucht.

Dag Sunn extreme,


Ik ben toch wel redelijk getraind. Met de racefiets doe ik 2x per week tochten van boven 100km met gem. +/- 30km/u(als er geen cols zijn natuurlijk) en in het weekend 1x toertocht met MTB.

het waren wel degelijk ritme storingen. Ben naar het ziekenhuis geweest.
Het zijn "voorkamer fibrilaties". Opzich is dit niets ernstigs. (niet te vergelijken met echte fibrilaties die meestal dodelijk zijn) Het ritme is echter zeer onregelmatig. Hierdoor blijft het bloed in 1 voorkamer ronddraaien. Dit kan tot bloedklonters leiden.
Nu dit klinkt veel erger dan het in werkelijkheid is.Ik heb medicatie die dit volledig onderdrukt. En 2 hartspecialisten en mijn huisarts( zeer geoefend triatleet) hebben mij verzekerd dat sporten geen enkel probleem is.
Het is het interval element bij MBT dat mij nu afschrikt. (Waarschijnlijk tenonrechte,maar ja...)

[KUBA]

Ik heb dit de 1e 6maand gehad toen ik begon met MTB'en (intussen enkele jaren terug) , bij mij kwam dit telkens als ik een eindje na de rit "stil viel" Vb in de zetel zitten , het gevoel dat je hart even pazeert een slag "vergeet" dus , inderdaad ZEEEER naar gevoel en bij mij telkens even paniek.

Dan maar eens naar de sportdokter geweest die mij onmiddelijk gersustelde nadat ik de symptomen vertelde , het zou te maken hebben met het feit dat mijn hart reeds jaren geen dergelijke inspanningen en hoge hartritmes gewoon geweest is en nu mijn hart dit wel onderging er een en ander binnenin wijzigde wat hij noemde de overgangsfase van een lui naar sportief hart , een hart die de grens overschrijd tussen deze 2 (kan weken maanden duren) kan dergelijke stoornissen vertonen.

Hij raadde mij aan verstandig verder te trainen en inderdaad ging het geleidelijk weg , begin dit jaar terug een inspanningstest ondergaan bij zelfde dokter met als resultaat een hart die zeer hoge ritme's aankan en zeer regelmatig klopt (omslagpunt 172Bpm!)

Sindsdien ooit eens 3 maanden op non actief gestaan (had iets met gebroken ribbertjes en een afdaling in kluisbergen te maken ) en na 2 maand stil liggen was het daar terug , na een maandje trainen was het terug weg.

Ik zou dus zeggen , even doorzetten en het zal uiteindelijk uw gezondheid ten goede komen , natuurlijk wel 100% laten bevestigen dat er niets anders aan de hand is.

[joske77]

hoi Marnix,

ik vind het heel erg voor je, maar je gezondheid gaat voor op het biken natuurlijk he.
Ik vind dan ook dat je een goede keuze maakte door te stoppen.
Ik heb ook een goede vriend verloren die hetzelfde had, hij is tijdens een fietstocht bij het oprijden van een brug gewoon bezweken, voor hem kon geen hulp meer baten.

Spijtig maar toch nog veel plezier met een andere( rustigere )hobby en nog een goede gezondheid toegewenst.

[BASSMAN]

Dat is erg shit voor u,en als ge met de schrik rijdt is dat ook géén pretje.Anders een pracht fietske.

[Sunn Xtreme]

@ contrejour :
in dat geval, is het allerbeste dat je ermee stopt. misschien kan je weleens offroad gaan, in de combinatie van asfalt en veldwegen.
Kan best ook leuk en ontspannend zijn, en niet saai... en je kan dat rustig afmalen zonder 'intervalsequencies' zoals je op korte opeenvolgende knikjes hebt.

op de racefiets zou je je best ook niet laten gaan.
En misschien best tijdelijk ook wat kortere afstanden ineens, of als je de tijd hebt, en veel zin om te fietsen, bv 2x per dag een stukje gaan fietsen, met wat spreiding.

kan zijn dat het van tijdelijke aard is, en het overgaat als je je goed blijft verzorgen en een tijd niks intensief meer doet.
Wel met regelmaat laten opvolgen.
ik denk dat je een vorm van inspannings-stoornissen hebt, die we bij wedstrijdrijders ook weleens zien opduiken.
bij tests komt dit op in de +90 tot 100% zone van het maximaal.
hou je die inspanning langer aan, dan zal bij zulke test dit verschijnsel snel opvallen.
Vaak verschijnt dit fenomeen maar in de laatste 5% van uw maximaal vermogen.
bij een test van 80-90/ zal het zich heel vaak niet tonen.

op het Sportkot in Leuven kan je een uitgebreide test laten uitvoeren.
ze zijn daar bekend met het fenomeen.

of in Bonheiden bij Luc Janssens (cardioloog )dacht ik... (heeft zelf altijd gekoerst)
deze laatste kent het fenomeen vrij goed bij sporters.
je kan overwegen om er je eens erg uitgebreid te laten testen / controleren.

ik hoop dat je alsnog ervan kan herstellen zonder een mogelijk toekomstige ingreep
Succes, en verzorg je goed en als je je moe voelt... RUSTEN ! dat is het allerbelangrijkste in een mogelijk herstel

[contrejour]

@ contrejour :
in dat geval, is het allerbeste dat je ermee stopt. misschien kan je weleens offroad gaan, in de combinatie van asfalt en veldwegen.
Kan best ook leuk en ontspannend zijn, en niet saai... en je kan dat rustig afmalen zonder 'intervalsequencies' zoals je op korte opeenvolgende knikjes hebt.

op de racefiets zou je je best ook niet laten gaan.
En misschien best tijdelijk ook wat kortere afstanden ineens, of als je de tijd hebt, en veel zin om te fietsen, bv 2x per dag een stukje gaan fietsen, met wat spreiding.

kan zijn dat het van tijdelijke aard is, en het overgaat als je je goed blijft verzorgen en een tijd niks intensief meer doet.
Wel met regelmaat laten opvolgen.
ik denk dat je een vorm van inspannings-stoornissen hebt, die we bij wedstrijdrijders ook weleens zien opduiken.
bij tests komt dit op in de +90 tot 100% zone van het maximaal.
hou je die inspanning langer aan, dan zal bij zulke test dit verschijnsel snel opvallen.
Vaak verschijnt dit fenomeen maar in de laatste 5% van uw maximaal vermogen.
bij een test van 80-90/ zal het zich heel vaak niet tonen.

op het Sportkot in Leuven kan je een uitgebreide test laten uitvoeren.
ze zijn daar bekend met het fenomeen.

of in Bonheiden bij Luc Janssens (cardioloog )dacht ik... (heeft zelf altijd gekoerst)
deze laatste kent het fenomeen vrij goed bij sporters.
je kan overwegen om er je eens erg uitgebreid te laten testen / controleren.

ik hoop dat je alsnog ervan kan herstellen zonder een mogelijk toekomstige ingreep
Succes, en verzorg je goed en als je je moe voelt... RUSTEN ! dat is het allerbelangrijkste in een mogelijk herstel

het probleem is niet tijdens de inspanning,maar zoals KUBA zegt,uren na de inspanning,wanneer je in rust komt.
En blijven sporten is inderdaad de beste remedie.Het is enkel de intensiteit van MBT dat mij, puur psychisch, parten speelt. Van de dokters mag ik er gewoon mee doorgaan.
Misschien dat het volgend jaar terug begint te kriebelen,maar nu houd ik het (spijtig genoeg)voor bekeken.