Nemen marathon rijders zichzelf te serieus?

[Luc]

Veralgemening ten top en dat is altijd negatief, volgens mij heb je gewoon een negatieve ervaring (of enkele negatieve ervaringen) opgelopen tijdens een marathon en daarom vorm je je nu een beeld van die 'marathonrijders'.
Ik heb er persoonlijk zo goed als geen last van, ik denk dat ik al meer 'bijna aanrijdingen' heb gehad met snellere bikers op een TT tov een marathon / chrono. Het blijven altijd individuele gevallen en een paar rotte appels in de grote hoop bikers die elkaar wel weten te respecteren.

Maar om duidelijk op je vraag 'Nemen marathonrijders zichzelf te serieus' te antwoorden: NEEN, ik ken er geen ene die een killermentaliteit heeft. In tegendeel zelfs: respect voor de tragere en respect voor de snellere bikers is wat ik overal hoor en ervaar.

[ivo]

Mijn mening: wil je marathons op een fatsoenlijke manier uitrijden moet je trainen, anders is het toch echt afzien. Hoe ga je in godsnaam een zware meerdaagse doen zonder een lange voorbereiding.

Je hebt wel een punt van dat hardrijden en mensen afsnijden, het is enigszins begrijpelijk bij chrono's (frustratie, ik spreek het wel niet goed!) maar niet bij marathons waar iedereen tegelijk start. Je moet dan maar zorgen dat je snel genoeg start. Eigenlijk zouden chronorijders een apart parcours moeten hebben of als eersten moeten starten, maar ja...

Besef wel dat het er in xc wedstrijden zeker bitsiger aan toe gaat (understatement), daar oversteek je niet zomaar

Dat vind ik ook een goed idee... Vb: chrono start om 8u30, toertocht vanaf 8u45 of zo... Zo worden de hardrijders niet gehinderd.

Daar ben ik het dus niet mee eens. Waarom zou ik niet hetzelfde parcour mogen rijden als die koerskonijnen (met alle respect voor hen)?
En bij een vrije start start ik ook zo vroeg mogelijk want ik wil ook op een goede track rijden en niet op een kapotgereden parcour. Dan moeten ze maar vroeger uit hun bed komen.
Wat ik wel niet begrijp zijn die massastarts zoals in Malmedy.
Drie blokken maar wel allemaal op hetzelfde moment er van door.
Als je nu 5 minuten laat tussen blok 1 en 2 (in 1 staan toch bijna alleen rappe mannen) en 15 minuten tussen 2 en 3 ga je al veel opstoppingen voorkomen denk ik. En het kost niks meer en niemand die een ander voor de voeten loopt. En in zo'n challenge als de EBBT kunnen ze bijkomend dan nog de besten van een rit de volgende rit een blok vooruit zetten.
En verder ben ik gewoon een marathonrijder na een kosten/baten analyse. Als ik 3 uur in een auto zit om ergens naar toe te rijden wil ik toch minstens even lang op de fiets zitten (en liefst meer).
Verder rij ik liever één traject waar ik van alles kan zien dan steeds dezelfde rondjes.
En verder is dat ook gewoon gegroeid. Ook begonnen met een TTke van 30 en dan 40 en dan 50 en voor je het weet rij je een ritje van 80/100 km en wil je al eens een berg op en zit je voor je het weet in het buitenland.
En de meeste en mooiste ritten worden nu eenmaal tegen de chrono gereden. Dat nemen we er dus maar bij.
Maar ik ben ook niet blind en ik heb wel al redelijk veel onbeschofterikken gezien en sluikstorters. Zondag nog in Malmedy waren er zelfs al aan het wringen voor de start gegeven was . Maar dat is geen kenmerk van een bepaalde sporttak maar van welbepaalde personen. Ook in het verkeer zie je normale rijders en 'mannen met nen hoed' en zigzaggers. Het hangt van de persoon af.
Moest Paulissen je voorbij vlammen, hij zou het eerst beleefd vragen. Moest Malisse een MTB'er zijn, hij zou je ook verrot schelden als je niet vlug genoeg uit zijn weg ging.
Maar het blijft een absolute minderheid. Wat me wel al is opgevallen, hoe gemakkelijker de tocht hoe meer 'onaangepasten' en omgekeerd.

[Willy D]

Bettes,

ieder beleeft zijn sport op zijn manier. Ik zelf rij ook liefst ne langere tocht (ze noemen dat ne marathon), maar dan wel op mijn manier. Waarschijnlijk veel te maken met menne leeftijd (40), maar fiets graag 'op mijn 'gemak', genietend van de omgeving en de inspanning. Ik probeer zo te rijden dat ik niet in frennen aan de meet kom (na het fietsen is er nog een leven ). Ik ben dus wat ze noemen eerder nen trage, dan ne rappe, maar ben op ne chrono of marathon nog nooit in de kant gereden. In tegendeel zelfs: bv vorig jaar op de hagelandse chrono stond ik na 12 km langs de kant met kettingbreuk en zowat elk rasecht koerskonijn vroeg of hij moest helpen. Dat is de geest die er hangt tussen wat ze noemen de langeafstandrijders.
Ik wordt meer in de kant gevlamd op ne gewone tt, dan op nen ardennenraid. Maar zoals al aangehaald door illustere voorgangers: t'hangt allemaal van het beestje af en niet van de sporttak.
Waarom dan ne chrono of raid meerijden: dat zijn meestal de mooiste ritten: technisch uitdagend, schitterende omgeving (zie Malmedy)
Wat dat trainen betreft: ook dat maakt deel uit van de sportbeleving: wat en hoe moet ik oefenen (trainen) om tochten in de alpen te rijden of ne meerdaagse te rijden. Dat houdt me bezig, want daar wil ik naar toe.

En als ge dan op een tt al eens nen idioot tegenkomt die onbeschoft is of de deur dichtgooit (al gezien, zelfs met kids ), neem het hem of haar niet kwalijk: ze weten niet beter.

Willy

[jaybird]

Marathons zijn voor mij schone tochten waar ik zoveel mogelijk van het biken probeer te genieten en meestal lukt mij dat ook wel en er zijn af en toe wel eens wat paljassen die op mijn zenuwen werken. Door de populariteit van het marathon gebeuren zakken er de laatsten tijd wel wat tweederangs xc-renners af die niet goed genoeg zijn voor de pure xc gebeuren, maar die met al hun training wel ok doen in de marathons. Jammer genoeg brengen ze ook wel eens hun bekakte xc mentaliteit mee, waar alles draait om het presteren en jammer genoeg niet meer om het beleven. Een marathon zoals de Grand Raid gereden hebben en alleen alles gezien hebben wat zich op 10 meter voor je voorwiel bevind is zwaar triestig als je het mij vraagt. Wel is de sfeer op marathons er wel dikwijls niet, toekomen, inschrijven biken en wegwezen is voor mij wel wat booring soms. Ik heb dan ook jaren downhill wedstrijden gereden waar de sfeer er wel inzit. Voor de sfeer wat te bevorderen zou het niet slecht zijn om bij een aantal van die Belgische marathons camping te voorzien zodat ik 's morgens om 6u of vroeger niet uit mijn bed moet , maar 's avonds kan vertrekken en met collega bikers nog wat kan kletsen aan een kampvuur op de camping (zoals ik dat gewoon ben van op de downhill wedstrijden).

[ivo]

Tja dat is relatief hè, onder de marathonrijders gaat er een gezegde rond: "slaap de nacht voor een rit nooit in de buurt van downhillers want ge doet geen oog dicht"
De ene zijn fun is nog geen fun voor de andere (en vise versa).

[guntherds]

Wat een hoop gezever weer zeg ...

Door de populariteit van het marathon gebeuren zakken er de laatsten tijd wel wat tweederangs xc-renners af die niet goed genoeg zijn voor de pure xc gebeuren, maar die met al hun training wel ok doen in de marathons.

bespeuren we ergens jaloezie?

Jammer genoeg brengen ze ook wel eens hun bekakte xc mentaliteit mee, waar alles draait om het presteren en jammer genoeg niet meer om het beleven.

Wie zegt dat zo iemand dit niet kan beleven, tis niet omdat gij zo dood als een pier zit, dat dien andere gast ook dood zit hé
en daarbij , als het een gechronometreerde rit is, waarom zou men dan niet mogen proberen te presteren?

Wel is de sfeer op marathons er wel dikwijls niet, toekomen, inschrijven biken en wegwezen is voor mij wel wat booring soms. Ik heb dan ook jaren downhill wedstrijden gereden waar de sfeer er wel inzit.

heimwee???

Wat heb je nu eigenlijk proberen aan te geven in uw statement? Niks, nada, njenté, gewoon een aantal vooroordelen opnieuw in de verf gezet

laat iedereen zoveel trainen als hij/zij wil, de ene persoon is fanatieker met zijn hobby bezig dan een ander, iemand die de pannen van het dak crosst met "normaal" XT-materiaal, start toch ook geen topic "zijn sommige weightweenies te fanatiek met hun hobby bezig terwijl ik met 2kg meer nog altijd sneller rij..." ???

veel ergernis zou al uit de wereld zijn als (en ik heb het nu niet op jaybird) iedereen voor zichzelf eens zou afvragen bij een gechronometreerde rit (bv. marathons) of hij wel op de juiste plaats in de startbox staat, veel gasten willen vooraan staan en geraken de eerst bult amper op, wie geraakt er dan gefrustreerd? ja, die snellere marathon rijders ...

en for-the-record: ik start ergens tussenin

[bettes]

Zal ik eens even kleur bekennen?

Dit weekend marathon gereden:
-82km
-6800m hoogteverschil
-net iets over 20km/h gemiddeld
-gebied van de grote alpen
...
-veel fun gehad en gelachen
-bike met 5" voor en achter

greetz
bettes

[Qube]

6800m

net iets over 20km/h gemiddeld

[jaybird]

Tja dat is relatief hè, onder de marathonrijders gaat er een gezegde rond: "slaap de nacht voor een rit nooit in de buurt van downhillers want ge doet geen oog dicht"
De ene zijn fun is nog geen fun voor de andere (en vise versa).

Da's relatief, iemand die deftig wil presteren in downhill wedstrijd zuipt zichzelf ook niet in de vernieling de dag ervoor, degene die dat wel doen zijn degenen die niet starten 's morgens. Ik had het gewoon over een beetje gezelligheid meer niet, met marathonrijders tesamen moet dat toch ook kunnen, of niet?

En bespeur ik daar toch weer iemand met veel te lange tenen?

[catchup!]

ik ben niet akkoord met de stelling dat XC-rijders de marathonrijders op eigen terrein kloppen. Genoeg voorbeelden om het tegendeel te bewijzen.
Zowel op regionaal als op internationaal niveau.