dit jaar de 65km gedaan (vorig jaar 100 maar te zwaar bevonden)
en die viel toch wat tegen zeker geen steile klims (op eentje na)
en niet echt moeilijke afdalingen toch enorm genoten
mijn tijd 4u
la filip meirhaeghe
-
Steven®
- Mountainbiker
- Berichten: 339
- Lid geworden op: vr 23 apr 2004 20:18
- Rijdt met: Custom Orbea
- Contacteer:
Toen ik doorging nog iemand met een Mountainbike.be T-shirt gezien.mtb grietje schreef: Idd, veel vrouwen aan de start
By the way: resultaten staan online (zie rechterkolom)
Voor mij was het gisteren een ritje wat ik nog nooit had meegemaakt, m'n eigen record zelfs gebroken : 3 x plat gereden. Joepie. 
En nog niet van die gewoon : 3 x een scheur in de buitenband.
Eerst vanachter na km 35 ongeveer in die heel steile afdaling vol losse maar vooral nog vaste scherp uitstekende stenen. Knal, daar stonden er in korte tijd nog drie bij mij. Zo snel mogelijk gewisseld, wat gesukkeld om de band er terug op te krijgen, adrenaline zeker? Opnieuw begonnen en het lukte vanzelf, oppompen en toen zag ik de snee pas, omdat de binnenband gewoon als een tet naar buitenkwam. Opgeven dacht ik want dat is bijna niet te doen, maar heb de band dan wat afgelaten ,half plat juist nog voldoende, rustinneke opgeplakt aan de buitenkant want ik had geen goesting niet maar om terug alles eraf te halen om het aan de binnenkant te plakken en met een "klein" tet voorzichtig verder gereden.Vooral afdalingen heel voorzichtig, maar wonderwel ging het vrij goed.
Ondertussen had ik daar wel 20 min mee verloren en ge zijt volledig afgekoeld en draait het vierkant dus een goeie tijd rijden was uit het koppeke, maar naarmate terug wat opgewarmd te graken en vlotter en vlotter terug mensen bij te halen stelt ge dan maar een andere tijd voor maar na enkele km was dat rustinneke al gaan vliegen en was de tet al in omvang gegroeid, ik maar opletten vanachter maar ben nog twee keer platgereden vooraan, de eerste keer een miniem scheurtje maar de tweede keer een paar km na de laatste bevoorading weer een scheur om u tegen te zeggen, mezelf rustig in het gras gedeponneerd en alles terug op het doodste gemak gefixt, nu wel vanbinnen geplakt, maar kon deze band toch ook niet echt te fel meer oppompen want dat begon ook al vanbinnenuit naar buiten te komen. Allee weer verder na dik 20 min, nog geen 5 km verder heb ik weer prijs maar is het een hele langzame leegloper, nu vertik ik het nog om die band eraf te halen en pomp hem zo maar terug op. Wat ik na deze eerste keer nog tweemaal moet doen om aan de finish te geraken, maar we zijn er geraakt. Dit is zo een verhaaltje om 'niet te geloven' maar hopelijk kom ik dat niet meer tegen.
Ik had toch maar 6.19 voor de 100 km "gereden" waarvan dus een heel deel bandenspecialist gespeeld, dus kan ik met een "goed" gevoel en vooral met een splinternieuw paar banden naar den Dolomiti vertrekken.
Ik was eigenlijk al blij dat ik uit heb kunnen rijden, mentaal was het dus een super goeie trainng.
En nog niet van die gewoon : 3 x een scheur in de buitenband.
Eerst vanachter na km 35 ongeveer in die heel steile afdaling vol losse maar vooral nog vaste scherp uitstekende stenen. Knal, daar stonden er in korte tijd nog drie bij mij. Zo snel mogelijk gewisseld, wat gesukkeld om de band er terug op te krijgen, adrenaline zeker? Opnieuw begonnen en het lukte vanzelf, oppompen en toen zag ik de snee pas, omdat de binnenband gewoon als een tet naar buitenkwam. Opgeven dacht ik want dat is bijna niet te doen, maar heb de band dan wat afgelaten ,half plat juist nog voldoende, rustinneke opgeplakt aan de buitenkant want ik had geen goesting niet maar om terug alles eraf te halen om het aan de binnenkant te plakken en met een "klein" tet voorzichtig verder gereden.Vooral afdalingen heel voorzichtig, maar wonderwel ging het vrij goed.
Ondertussen had ik daar wel 20 min mee verloren en ge zijt volledig afgekoeld en draait het vierkant dus een goeie tijd rijden was uit het koppeke, maar naarmate terug wat opgewarmd te graken en vlotter en vlotter terug mensen bij te halen stelt ge dan maar een andere tijd voor maar na enkele km was dat rustinneke al gaan vliegen en was de tet al in omvang gegroeid, ik maar opletten vanachter maar ben nog twee keer platgereden vooraan, de eerste keer een miniem scheurtje maar de tweede keer een paar km na de laatste bevoorading weer een scheur om u tegen te zeggen, mezelf rustig in het gras gedeponneerd en alles terug op het doodste gemak gefixt, nu wel vanbinnen geplakt, maar kon deze band toch ook niet echt te fel meer oppompen want dat begon ook al vanbinnenuit naar buiten te komen. Allee weer verder na dik 20 min, nog geen 5 km verder heb ik weer prijs maar is het een hele langzame leegloper, nu vertik ik het nog om die band eraf te halen en pomp hem zo maar terug op. Wat ik na deze eerste keer nog tweemaal moet doen om aan de finish te geraken, maar we zijn er geraakt. Dit is zo een verhaaltje om 'niet te geloven' maar hopelijk kom ik dat niet meer tegen.
Ik had toch maar 6.19 voor de 100 km "gereden" waarvan dus een heel deel bandenspecialist gespeeld, dus kan ik met een "goed" gevoel en vooral met een splinternieuw paar banden naar den Dolomiti vertrekken.
Ik was eigenlijk al blij dat ik uit heb kunnen rijden, mentaal was het dus een super goeie trainng.
Nu eerlijk gezegd vond ik het nog al een vervelende omloop.
Er zaten enkele geweldige single track afdalingen in en ook enkele mooie afdalingen laverend tussen de keien.
Maar dan had je het wel gehad vond ik.
De rest was gewoon km afmalen, meestal over zeer goed berijdbare steenslagwegen.
De laatste 30 km was helemaal de max. Geen single track te zien, gewoon over de asfalt omhoog en over de kiezel naar beneden.
Wel een goede test voor het karakter. Zo na 100 km terug langs de start passeren. Toch verscheidene daar zien stoppen. En of dat zo'n slechte keuze was weet ik nog niet. Wat kwam was gewoon meer van hetzelfde in een lagere versie.
Als slot in de laatste 5 km nog een pedaal 'vast' gereden en op één been verder gemoeten. Gelukkig meestal bergaf.
De bepijling was zeer goed.
De bevoorradingen, om de 17 km één, waren ruim voldoende en goed gelegen. Alleen spijtig dat het (ruime) aanbod meer weg had van een snoepwinkeltje dan van stevige marathonkost.
Mooi meegenomen was dan weer dat ik nu op verscheidene forumnamen ook een gezicht kan plakken.
Er zaten enkele geweldige single track afdalingen in en ook enkele mooie afdalingen laverend tussen de keien.
Maar dan had je het wel gehad vond ik.
De rest was gewoon km afmalen, meestal over zeer goed berijdbare steenslagwegen.
De laatste 30 km was helemaal de max. Geen single track te zien, gewoon over de asfalt omhoog en over de kiezel naar beneden.
Wel een goede test voor het karakter. Zo na 100 km terug langs de start passeren. Toch verscheidene daar zien stoppen. En of dat zo'n slechte keuze was weet ik nog niet. Wat kwam was gewoon meer van hetzelfde in een lagere versie.
Als slot in de laatste 5 km nog een pedaal 'vast' gereden en op één been verder gemoeten. Gelukkig meestal bergaf.
De bepijling was zeer goed.
De bevoorradingen, om de 17 km één, waren ruim voldoende en goed gelegen. Alleen spijtig dat het (ruime) aanbod meer weg had van een snoepwinkeltje dan van stevige marathonkost.
Mooi meegenomen was dan weer dat ik nu op verscheidene forumnamen ook een gezicht kan plakken.
Een kleine tip misschien ???C-Man schreef:Voor mij was het gisteren een ritje wat ik nog nooit had meegemaakt, m'n eigen record zelfs gebroken : 3 x plat gereden. Joepie.
En nog niet van die gewoon : 3 x een scheur in de buitenband.
Eerst vanachter na km 35 ongeveer in die heel steile afdaling vol losse maar vooral nog vaste scherp uitstekende stenen. Knal, daar stonden er in korte tijd nog drie bij mij. Zo snel mogelijk gewisseld, wat gesukkeld om de band er terug op te krijgen, adrenaline zeker? Opnieuw begonnen en het lukte vanzelf, oppompen en toen zag ik de snee pas, omdat de binnenband gewoon als een tet naar buitenkwam. Opgeven dacht ik want dat is bijna niet te doen, maar heb de band dan wat afgelaten ,half plat juist nog voldoende, rustinneke opgeplakt aan de buitenkant want ik had geen goesting niet maar om terug alles eraf te halen om het aan de binnenkant te plakken en met een "klein" tet voorzichtig verder gereden.Vooral afdalingen heel voorzichtig, maar wonderwel ging het vrij goed.
Ondertussen had ik daar wel 20 min mee verloren en ge zijt volledig afgekoeld en draait het vierkant dus een goeie tijd rijden was uit het koppeke, maar naarmate terug wat opgewarmd te graken en vlotter en vlotter terug mensen bij te halen stelt ge dan maar een andere tijd voor maar na enkele km was dat rustinneke al gaan vliegen en was de tet al in omvang gegroeid, ik maar opletten vanachter maar ben nog twee keer platgereden vooraan, de eerste keer een miniem scheurtje maar de tweede keer een paar km na de laatste bevoorading weer een scheur om u tegen te zeggen, mezelf rustig in het gras gedeponneerd en alles terug op het doodste gemak gefixt, nu wel vanbinnen geplakt, maar kon deze band toch ook niet echt te fel meer oppompen want dat begon ook al vanbinnenuit naar buiten te komen. Allee weer verder na dik 20 min, nog geen 5 km verder heb ik weer prijs maar is het een hele langzame leegloper, nu vertik ik het nog om die band eraf te halen en pomp hem zo maar terug op. Wat ik na deze eerste keer nog tweemaal moet doen om aan de finish te geraken, maar we zijn er geraakt. Dit is zo een verhaaltje om 'niet te geloven' maar hopelijk kom ik dat niet meer tegen.
Ik had toch maar 6.19 voor de 100 km "gereden" waarvan dus een heel deel bandenspecialist gespeeld, dus kan ik met een "goed" gevoel en vooral met een splinternieuw paar banden naar den Dolomiti vertrekken.
Ik was eigenlijk al blij dat ik uit heb kunnen rijden, mentaal was het dus een super goeie trainng.
Ik heb steeds een stukje (± 10cm) buitenband op zak, met als doel om van die vervelende scheuren te kunnen herstellen.
Herstellen met een tip-topke heeft idd weinig zin...je moet een groter stevig stuk aan de binnenkant steken.
Stukje weegt niks, is snel bij het herstelmateriaal gestoken en had je een hoop kopbrekens kunnen besparen
-
Rode Kogel
- Mountainbiker
- Berichten: 278
- Lid geworden op: ma 28 jun 2004 08:21
- Rijdt met: Scott 29 pro
nog een tip, gewoon de wikkel van een energiereep ermee tussen steken of zoals ik doe, kleef een stuk duck tape rond je materiaal bus dan kun je veel 'plakken'. ik heb de 100 km in 6u05 gereden. er was een koppel uit leuven waar ik geruime tijd bij heb gereden. ze reden meerdere marathons en ik heb ze na de 60km laten gaan 
de dame bleek derde te zijn op het podium.... tss 50 en 60km was het zwaarste stuk. na 80km geraakte ik terug op tempo en ben ik eindelijk andere bikers beginnen inhalen (nadat ze mij waren voorbij gestoken). er waren inderdaad stukken asfalt en gindwegen verdeeld over het parcour maar dat vind ik prima. even de kans iets te drinken of te eten en zelfs om eens rond te kijken naar de omgeving. de bevoorrading een snoepwinkel? er was fruit, peperkoek, koeken en drank. inderdaad een nergiereep-sponser mocht er nog bij zijn maar ik vond het voldoende. de meeste hellingen zijn berijdbaar. voordeel is dat er minder 'gewandeld' word en er bijgevolg minder 'files' zijn. kortom een zéér goed parcour vind ik.
en de hoogtemeters waren voldoende terwijl de afdalingen goed te doen waren. 
Normaal heb ik altijd op langere afstanden een speciaal voor buitenbanden plakkerke mee, maar ja, 't is meestal blijkbaar als ge het niet mee hebt dat het gebeurt.
Toen ik daar na de laatste bevoorading zat te prullen kwam er iemand mij vragen of ik een pons bij had, "ja natuurlijk zeg ik" want dat heb ik ook altijd bij ne multitool op lange afstanden, ik gris in mene camelback en voel dat dat er ook al niet inzit, vergeten in te steken die morgen, waarschijnlijk met slaapogen de dag ervoor vergeten of die morgen gewoon er langsgekeken. Want ik leg alles altijd klaar.
Ge moet blijkbaar niet altijd goei benen hebben maar ook nog u verstand erbij houden voor en na ne marathon om fatsoenlijk aan de meet te geraken.
Toen ik daar na de laatste bevoorading zat te prullen kwam er iemand mij vragen of ik een pons bij had, "ja natuurlijk zeg ik" want dat heb ik ook altijd bij ne multitool op lange afstanden, ik gris in mene camelback en voel dat dat er ook al niet inzit, vergeten in te steken die morgen, waarschijnlijk met slaapogen de dag ervoor vergeten of die morgen gewoon er langsgekeken. Want ik leg alles altijd klaar.
Ge moet blijkbaar niet altijd goei benen hebben maar ook nog u verstand erbij houden voor en na ne marathon om fatsoenlijk aan de meet te geraken.
-
mtb grietje
