Zo 21/11/2010 Kalmthout
-
SilverFokske
- Mountainbiker
- Berichten: 292
- Lid geworden op: za 06 jan 2007 23:53
- Rijdt met: BMC_TE02 v.2014 (tijdelijk in 't hospitaal)
D'er was er wel degelijk een noodnummer. Ben na m'n papiertje ingevuld te hebben, terug naar de inschrijvingstafel gegaan om te vragen, en daar lagen ze , een stapeltje, midden van die tafel.drikkie schreef:inderdaad, een GSM (nood) nummer zou wel mogen.
zo'n armbadje met daar het nummer op is best handig.
Je hebt dan een "hulplijn" en het "zwart"-rijden wordt misschien beperkt?
btw: en dit voor elke toertocht uiteraard, niet enkel hier in Kalmthout!
Ge moet er achter vragen jongens, want die mensen hebben het stikdruk met inschrijven en geldwisselen. En niemand wil wachten.
-
Vintage Biker
- Mountainbiker
- Berichten: 237
- Lid geworden op: ma 14 okt 2002 22:23
- Rijdt met: Van Nicholas Tuareg
Er is een noodnummer meegegeven aan de start!Flippen schreef:idd ikke met de Peet naar daar, was een mooie toertocht en opvallend moidder-arm. va, zodra je in't bos zat kwamen we er niet meer uit en dat kom je nie overal tegen!
- 1 aandachtspunt misschien voor de organisatie: een gsmnummer meegeven igv pech? Als je individueel rijdt en ernstige materiaalpech hebt, sta je daar, dat kan beter denk ik?
Idd er waren maar 2 of 3 afdalingskes en idd op elk van die 2 vloog er ene ferm overkop.voor herhaling vatbaar deze tocht maar dan ietske beter getraind aan de start komen.
Misschien vergeten bij jou?
Hou het volgen jaar maar in het oog
-
Steven vd Eynde
- Mountainbiker
- Berichten: 2896
- Lid geworden op: di 02 jan 2007 18:19
- Rijdt met: C'dale Flash - C'dale Rush Carbon 2 - C'dale SM500 - Endorfin Speed III
- Contacteer:
Welkom bij de Heikneuters…
Tot voor zondag kende ik de Kalmthoutse Heide enkel uit de verhalen van Suske en Wiske en ook van de heidebranden ’s zomers. Deze tocht was dus een primeur voor mij. Niet alleen omdat ik er nog nooit geweest was, maar dit was ook mijn eerste toertocht in 2010 en daarbovenop ook nog eens de eerste echte off road rit met mijn nieuwe fiets. Samen met een handvol Herders was ik dus met hooggespannen verwachtingen naar de Kempen getrokken…op zoek naar bos, baggervrije zandgrond, singles…
Het weer was niet echt om over naar huis te schrijven. Kil en somber, met op sommige plaatsen vrij dikke mist. De temperatuur kwam niet ver boven het vriespunt uit toen we ons iets na negen uur in gang trokken… Toch was Rocki present in korte broek! Chapeau, want ik droeg zelfs mijn beenstukken.
Om wat sneller op te warmen, hield ik meteen een strak tempo aan. Op de eerste korte off road strook eens doorgetrokken en gemerkt dat de benen goed aanvoelden. Wat een verschil met 24 uur eerder… De tempoversnelling zorgde ervoor dat ons groepje meteen verbrokkelde. Mea culpa, maar van slenteren krijgt een mens kou, nietwaar?
Rocki pikte zijn wagonnetje aan en de verstandhouding in de ontsnapping zat meteen goed en weg waren we. Jef en Scubaluc volgden iets verderop.
De eerste 10 km vielen eerlijk gezegd beetje tegen. Een paar korte stroken onverhard, de rest macadam. Rocki en ik vroegen ons zelf af of we geen cyclotocht aan het rijden waren. Ons scepticisme was maar van korte duur. De eerste boszone toverde meteen een glimlach op mijn gelaat. Mo vent toch, wat heb ik dit gemist tijdens mijn sabbatperiode. Draaien en keren, optrekken, inhalen, ingehaald worden, korte klimmetjes, de bosgeur, de stilte…
Zoals verwacht lag de ondergrond er zeer goed berijdbaar bij. Door de mist lagen de wortels er wel een beetje vochtig bij, maar dat zorgde ervoor dat we alert bleven. Net toen ik de opmerking maakte dat we ons vandaag niet gingen vuilmaken, kwamen we aan een open plek op de heide met een vrij diepe plas over gans de breedte van de weg. Er was geen ontkomen aan en we moesten erdoor. De plas op zich was geen probleem, wel de daaropvolgende zandstrook. Man, man, man… Mn fiets, die net nog liep als een Zwitsers uurwerk, was nu een krakend vehikel geworden. Akkoord, krakende wagens lopen misschien wel het langst, maar ik dacht er wel anders over. Ik vond het zelfs zo erg dat ik mijn mp 3 speler een paar streepjes luider zette. De stilte in de bossen was ineens voorbij! Ook Rocki deed aardig mee met het zandstralen van zijn materiaal.
We schoten vrij goed op en zodoende kwamen we aan de bevoorrading, welke zeer uitgebreid was. Water, sportdrank, fruit, chocolade, warme soep, oxo… wie hier niet aan zijn trekken kwam… Het was er wel megadruk. Je kon er werkelijk op de koppen lopen. En uit de mist doemden steeds meer en meer slierten bikers op. Echt mooi om te zien, zeker voor de organisatoren.
Om niet te veel af te koelen, besloten we van snel terug aan te zetten. Vanaf dat moment hebben we de gashendel echt opengetrokken. Het liep lekker en iedereen moest eraan geloven. Rocki en ik werden enkel ingehaald door twee Nederlanders. En die duldden ons niet aan hun achterwiel, want ze trokken serieus door. Waarschijnlijk werden ze horendol van het gekrijs dat mijn aandrijving maakte. Ik kon ze geen ongelijk geven. De bosdreven en knikjes werden vlot verteerd. Al moest ik nu al eens iets langer aan het achterwiel van Rocki blijven hangen. Maar met zijn overschot aan conditie zal hij dat zeker niet erg gevonden hebben. Net voor het station van Kalmthout hadden we Jef en Scuba te pakken, die afgeslagen waren voor de korte afstand.
Sneller dan verwacht stonden we terug aan de start. Wat was deze rit voorbijgevlogen. Al zal de eerste 10 km daar wel een grote rol in gespeeld hebben.
Na een vlugge metamorfose van fietstenue naar casual clothes was het tijd voor de apres. Een apres naar braadworsten, spek en Westmalle. Het was een drukte van jewelste in de kantine. Samen met apres die-hards Jef en Scubaluc en ook Maarco en Boessie werd er wat bijgepraat en we lieten ons de trappist en braadworsten welgevallen!
De reis terug was het ideale moment om mijn rapport op te maken. Conditie gaat in stijgende lijn, de Flash is goedgekeurd, ritje was in orde. Enkel spijtig van het percentage road in de aanvangsfase. Maarja, als de organisatie de toegang ontzegd wordt tot een of meerdere prive off road stroken, dan kan je daar alleen maar begrip voor opbrengen. De organisatie was in orde, alsook de bepijling. Nergens verkeerd gereden, ook de splitsingen zorgden voor geen verwarring. De bevoorrading was verzorgd en uitgebreid. De gratis bewaakte fietsparking was zeker een pluspunt. Enkel de afspuit met hogedrukreinigers deed me de wenkbrauwen fronsen, maar soit dat maakt iedereen voor zichzelf uit natuurlijk.
Het einige minpuntje was het weer. De mist zorgde er wel voor dat we verstoken bleven van de prachtige uitzichten over de Heide. Maar het was alleszins droog…
Hopelijk volgend jaar beter weer, want ik kom waarschijnlijk terug!
Weer: *
Organisatie: ***
Parkoers: ***
Afspuit: er zat veel druk op… evenwel geen gebruik van gemaakt.
Steven
Tot voor zondag kende ik de Kalmthoutse Heide enkel uit de verhalen van Suske en Wiske en ook van de heidebranden ’s zomers. Deze tocht was dus een primeur voor mij. Niet alleen omdat ik er nog nooit geweest was, maar dit was ook mijn eerste toertocht in 2010 en daarbovenop ook nog eens de eerste echte off road rit met mijn nieuwe fiets. Samen met een handvol Herders was ik dus met hooggespannen verwachtingen naar de Kempen getrokken…op zoek naar bos, baggervrije zandgrond, singles…
Het weer was niet echt om over naar huis te schrijven. Kil en somber, met op sommige plaatsen vrij dikke mist. De temperatuur kwam niet ver boven het vriespunt uit toen we ons iets na negen uur in gang trokken… Toch was Rocki present in korte broek! Chapeau, want ik droeg zelfs mijn beenstukken.
Om wat sneller op te warmen, hield ik meteen een strak tempo aan. Op de eerste korte off road strook eens doorgetrokken en gemerkt dat de benen goed aanvoelden. Wat een verschil met 24 uur eerder… De tempoversnelling zorgde ervoor dat ons groepje meteen verbrokkelde. Mea culpa, maar van slenteren krijgt een mens kou, nietwaar?
Rocki pikte zijn wagonnetje aan en de verstandhouding in de ontsnapping zat meteen goed en weg waren we. Jef en Scubaluc volgden iets verderop.
De eerste 10 km vielen eerlijk gezegd beetje tegen. Een paar korte stroken onverhard, de rest macadam. Rocki en ik vroegen ons zelf af of we geen cyclotocht aan het rijden waren. Ons scepticisme was maar van korte duur. De eerste boszone toverde meteen een glimlach op mijn gelaat. Mo vent toch, wat heb ik dit gemist tijdens mijn sabbatperiode. Draaien en keren, optrekken, inhalen, ingehaald worden, korte klimmetjes, de bosgeur, de stilte…
Zoals verwacht lag de ondergrond er zeer goed berijdbaar bij. Door de mist lagen de wortels er wel een beetje vochtig bij, maar dat zorgde ervoor dat we alert bleven. Net toen ik de opmerking maakte dat we ons vandaag niet gingen vuilmaken, kwamen we aan een open plek op de heide met een vrij diepe plas over gans de breedte van de weg. Er was geen ontkomen aan en we moesten erdoor. De plas op zich was geen probleem, wel de daaropvolgende zandstrook. Man, man, man… Mn fiets, die net nog liep als een Zwitsers uurwerk, was nu een krakend vehikel geworden. Akkoord, krakende wagens lopen misschien wel het langst, maar ik dacht er wel anders over. Ik vond het zelfs zo erg dat ik mijn mp 3 speler een paar streepjes luider zette. De stilte in de bossen was ineens voorbij! Ook Rocki deed aardig mee met het zandstralen van zijn materiaal.
We schoten vrij goed op en zodoende kwamen we aan de bevoorrading, welke zeer uitgebreid was. Water, sportdrank, fruit, chocolade, warme soep, oxo… wie hier niet aan zijn trekken kwam… Het was er wel megadruk. Je kon er werkelijk op de koppen lopen. En uit de mist doemden steeds meer en meer slierten bikers op. Echt mooi om te zien, zeker voor de organisatoren.
Om niet te veel af te koelen, besloten we van snel terug aan te zetten. Vanaf dat moment hebben we de gashendel echt opengetrokken. Het liep lekker en iedereen moest eraan geloven. Rocki en ik werden enkel ingehaald door twee Nederlanders. En die duldden ons niet aan hun achterwiel, want ze trokken serieus door. Waarschijnlijk werden ze horendol van het gekrijs dat mijn aandrijving maakte. Ik kon ze geen ongelijk geven. De bosdreven en knikjes werden vlot verteerd. Al moest ik nu al eens iets langer aan het achterwiel van Rocki blijven hangen. Maar met zijn overschot aan conditie zal hij dat zeker niet erg gevonden hebben. Net voor het station van Kalmthout hadden we Jef en Scuba te pakken, die afgeslagen waren voor de korte afstand.
Sneller dan verwacht stonden we terug aan de start. Wat was deze rit voorbijgevlogen. Al zal de eerste 10 km daar wel een grote rol in gespeeld hebben.
Na een vlugge metamorfose van fietstenue naar casual clothes was het tijd voor de apres. Een apres naar braadworsten, spek en Westmalle. Het was een drukte van jewelste in de kantine. Samen met apres die-hards Jef en Scubaluc en ook Maarco en Boessie werd er wat bijgepraat en we lieten ons de trappist en braadworsten welgevallen!
De reis terug was het ideale moment om mijn rapport op te maken. Conditie gaat in stijgende lijn, de Flash is goedgekeurd, ritje was in orde. Enkel spijtig van het percentage road in de aanvangsfase. Maarja, als de organisatie de toegang ontzegd wordt tot een of meerdere prive off road stroken, dan kan je daar alleen maar begrip voor opbrengen. De organisatie was in orde, alsook de bepijling. Nergens verkeerd gereden, ook de splitsingen zorgden voor geen verwarring. De bevoorrading was verzorgd en uitgebreid. De gratis bewaakte fietsparking was zeker een pluspunt. Enkel de afspuit met hogedrukreinigers deed me de wenkbrauwen fronsen, maar soit dat maakt iedereen voor zichzelf uit natuurlijk.
Het einige minpuntje was het weer. De mist zorgde er wel voor dat we verstoken bleven van de prachtige uitzichten over de Heide. Maar het was alleszins droog…
Hopelijk volgend jaar beter weer, want ik kom waarschijnlijk terug!
Weer: *
Organisatie: ***
Parkoers: ***
Afspuit: er zat veel druk op… evenwel geen gebruik van gemaakt.
Steven
-
dirk34
- Mountainbiker
- Berichten: 76
- Lid geworden op: do 11 nov 2010 19:55
- Rijdt met: Specialized SJ 29''
TT Kalmthout
Zondag eerste keer Kalmthout gereden. 30 km gekozen. Viel beetje tegen, redelijk veel asfalt en weinig afwisseling.
