Samen met Lunganar, voor wie het zijn allereerste toertocht was, omstreeks 9.00 u vertrokken voor de 60 km. Dat er vaak het bloso-parcours gevolgd werd, viel me wel op aan de pijltjes, maar het stoorde me niet, vermits ik niet uit deze streek ben. Dat er inderdaad wel wat asfalt in zat evenmin, want als al die beklimmingen off-road zouden zijn, dan haal ik zo'n toer in een heuvelachtige streek niet. De Forest Marathon van de Forest Bikers van afgelopen 23 augustus volgde ook stukken van het bloso-parcours, want die plekken herkende ik terug van toen. Ik had toen gekozen voor de 65 km en was bij aankomst bekaf. Daar zaten inderdaad wel knappere stukken off-road in die voor mij toen zwaar waren. Ook het stuk langs de Demer zat daar toen in, dat was de vertrekplaats.
Bij het begin ging het goed, alhoewel ik m'n maat toch moeilijk kon bijhouden (ik ben ook wel een stuk ouder). Na elke klim moest ik alles geven om weer bij te komen. De eerste bevoorrading was een welgekomen rust. Daar was keuze genoeg om te knabbelen en te drinken.
Een tijd later ging het licht uit en kwam ik nog moeilijk vooruit, zeker op off-road naar boven. Degene die stond te hijgen langs de kant was ik! Zo rond de 40 km, in een bocht na een kort gevaarlijk dropke, stond een biker met z'n wiel in de handen en riep me toe of ik geen pompje had voor dikke ventielen. Hij had lek gereden, had wel een binnenband mee als reserve, maar z'n pompje bleek stuk. Mijn pompje was enkel geschikt voor dunne ventielen, dat lukte niet. Ik had twee binnenbanden mee, maar blijkbaar ook één met dik ventiel waar ik dus niks mee had kunnen doen! Omdat ik al gemerkt had dat er bitter weinig passage was op deze afstand, en de enige drie bikers die voorbijkwamen stopten niet eens, wou ik die jongen daar niet alleen aan zijn lot overlaten. Ik heb dan maar mijn andere binnenband gegeven in de hoop dat ik hem niet nodig zou hebben. Moest ik in zijn plaats geweest zijn, zou ik ook content geweest zijn dat iemand mij uit de nood hielp. En mocht hij het lezen, ik ben zonder pech gearriveerd. Het leven is raar: ik heb daar een minuut of tien, vijftien met die kerel aan die band staan prutsen en wellicht komen wij elkaar nooit meer ergens tegen!
Door dit voorval was ik Lunganar natuurlijk definitief kwijt! Om mij toch enigszins weer op te peppen dan maar wat suikergoed van 3Action gegeten (sluikreclame). Even verder stond de tweede bevoorrading. Daar was geen kat, buiten de twee bikers van de club die een lekker belegd brood stonden te verorberen. Achter hen wel een paard en een kleine pony. De twee mannen hadden een hond bij die met een melijwekkende blik in z'n ogen hoopte op het laatste stukje van m'n koek. En hij heeft het gekregen!
Het was voor mij een zegen dat de laatste 15 km eerder vlak waren met paadjes door weiden en bossen en brede kiezelpaden. Want een steile apotheose zou de doodsteek betekend hebben! De plek waar we naast de Demer kwamen was wel mooi met die grote kerktoren die opdoemde en de huizen die tegen de helling op de andere oever stonden. Die laatste kilometers langs de Demer waren misschien eerder saai, alhoewel m'n maat achteraf zei dat het hem daar toch bevallen was.
Ik was toch blij dat het er op zat, goed moe na 58 km op m'n tellertje. Mijn maximum was 51,7 km/h, wat ik zelden haal. 70 is toch wel veel. Misschien wordt zo'n Garmin ook beïnvloed door elektriciteitsdraden, want er was een straat waar je de draden gewoon hoorde knetteren. Ik heb ook ooit op m'n metertje een maximum van 155 km/h gescoord. Een draadloze Cateye slaat tilt in de buurt van elektriciteitsdraden.
De opmerkingen over de onduidelijke splitsingen zijn voor een stuk terecht. Die borden waren in een donkere kleur en vielen daardoor niet goed op. Op de eerste splitsing ook omdat twee bikers daar met hun gsm bezig waren en pal voor die borden stonden! Bovendien stonden ze vlak na een snelle afdaling. De tweede splitsing heb ik ook maar gezien omdat m'n maat ze opgemerkt had! Het ging wat moeilijk vandaag, ik ben ook wat ziek, maar daar wilde ik niet voor thuis blijven! Ik heb me geamuseerd daar bij de mannen van MTB team Third Wheel.
De Papegaai Bike Team Stabroek *
www.wieleradvies.be *
www.heldwillenworden.be
