Wie het zich herinnert , het stuk omhoog op de kasseien net voor we geschuild hebben voor de regen, daar zat ik verleden jaar morsdood en nu vloog ik erover.
Templeuve 14/04/07
Dat was dus Mons-en-Pévèle ...gonewild schreef:Heb verleden jaar ook meegereden en na een jaartje stilletjes aan meer toeleggen op het mtb'en is het verschil enorm.
Wie het zich herinnert , het stuk omhoog op de kasseien net voor we geschuild hebben voor de regen, daar zat ik verleden jaar morsdood en nu vloog ik erover.
Ook het verslag van de joybikers staat online
http://joybikers.be/index.php?id=254&item=ritverslag
Enkele foto's zijn hier te vinden
http://joybikers.fotopic.net/c1255818.html
Zijn er eigenlijk nog zotten die er het bos van wallers hebben bijgedaan?
http://joybikers.be/index.php?id=254&item=ritverslag
Enkele foto's zijn hier te vinden
http://joybikers.fotopic.net/c1255818.html
Zijn er eigenlijk nog zotten die er het bos van wallers hebben bijgedaan?
-
lok 36000
- Mountainbiker
- Berichten: 516
- Lid geworden op: di 30 nov 2004 20:55
- Rijdt met: MARTELLY hardtail, deore LX, PASSION carbon vork
Voor diegenen die het bos van Wallers eens willen proeven kan ik volgende twee TT's aanbevelen.
27/05/200 Rando Raid Paris-Roubaix (120km) tussen Wallers en aankomst op wielerbaan van Roubaix
02/09/2007 (nog lang) Bléharies (nabij doornik) hier mag je de befaamde strook doen maar blijf je vervolgens nog 30km in het bos. Deze heb ik vorig jaar samen met enkele steenbakkers gedaan
27/05/200 Rando Raid Paris-Roubaix (120km) tussen Wallers en aankomst op wielerbaan van Roubaix
02/09/2007 (nog lang) Bléharies (nabij doornik) hier mag je de befaamde strook doen maar blijf je vervolgens nog 30km in het bos. Deze heb ik vorig jaar samen met enkele steenbakkers gedaan
kris schreef:Ook het verslag van de joybikers staat online
http://joybikers.be/index.php?id=254&item=ritverslag
Enkele foto's zijn hier te vinden
http://joybikers.fotopic.net/c1255818.html
Zijn er eigenlijk nog zotten die er het bos van wallers hebben bijgedaan?
Wij Steenbakkers zijn zo zot niet ... 
-
leffingenoartje
- Kerstman
- Berichten: 795
- Lid geworden op: ma 21 okt 2002 20:24
- Rijdt met: Thompson mash 5 en cube reaction 2010
- Contacteer:
Ons verslagje staat te lezen op www.choufkes.be 
Verslagje online op de steenbakkerssite !!
-
Don Cortisoni
- Mountainbiker
- Berichten: 139
- Lid geworden op: do 30 nov 2006 16:07
- Rijdt met: nen iets te tragen
INLEIDING: ODE AAN DE FLANDRIEN KLASSIEKERS
Keizer te paard voel ik me soms, galopperend over de Vlaamse Wegen
Op kop tegenwind, tegenregen, tegenberg, tegenweer, tegenslag, omkijken
Tandje groter, tandje meer, tandje bij, tandje sneller
Versnellen met energie die ik niet heb bij het zien van de Vlaamse Leeuw
Renner op de fiets voel ik me soms, het Vlaamse asfalt verkennend
Veilig weggeborgen in de de buik van het peleton achter brede ruggen
Uit de regen, uit de wind, verscholen tegen de krachten van de natuur
Versnellen met energie die ik niet heb bij het volgen van dat achterwiel
Een kleine stip tussen mythische stroken voel ik me op de Vlaamse monumenten
een toerist met de ogen als camera hotsend over bulten en putten
telkens een andere heroïsche foto volgens de grillen van de weergoden
Versnellen met energie die ik niet heb door de magie van de ronkende namen
Diep vallen of overwinnen op de Paterberg, op de Muur
Zoeken naar de zwakke plekken van de Taaienberg, van de Eikenberg
Onvervaard in de gapende open mond na de slagboom in Wallers-Arenberg
Overleven in het gedokker met dodelijke valstrikken aan Carrefour de l'Arbre
Vlaanderen, m'n Wielerland ZATERDAG 14 APRIL 2007: DE BRANDENDE HEL VAN HET NOORDEN
Aanwezig: Don Cortisoni (Davy Cortvriendt) - Koenego (Koen Teetaert) - The Flying Duckman (Koen Duyck) - Wost (Willem Van Simaeys) - Lucky (Luc Noppe) - Dimitri Nys
Wat in een recent verleden nog bekend stond als het echte slotfeest van de Bike Devils, kreeg nu maar een beperkt aantal kandidaten. Een deel van de harde kern had zijn pijlen blijkbaar volledig gericht op de Ronde van Vlaanderen. Niet getreurd, want aan motivatie geen gebrek bij de aanwezigen. Door wat communicatie- en navigatieproblemen vertrok de Koolskampse delegatie alleen. In Templeuve startten we voor de eerste keer niet in groep, maar uitgepijld aan eigen tempo. De mensen van Vakantiegenoegens Deerlijk hadden er hun werk van gemaakt de eerste 40 km uit te pijlen, waarna we de officiële pijlen van het zondagparcours volgden. Dit stukje marathon zonder kasseien werd aan een strak en hoog tempo afgewerkt o.a. met de hulp van een Gullegems trio, ondanks de verraderlijke wind die vrij spel had in deze open vlaktes.
Kasseien liegen niet en de eerste kasseistrook van een drietal kilometer maakte meteen al de waardeverhoudingen duidelijk, die in grote lijnen ook in alle grote stroken werden gevolgd. Don Cortisoni vloog er met volle kamikazegeweld in, maar moest gaande weg de strook terrein prijsgeven op the Flying Duckman, die hem in de laatste 300 meter voorbij ging. De rest van de rit zou een duel tussen beiden worden, met enige onrustwekker een spaak in Cortisoni's wiel die al na de tweede strook de geest gaf. De strijd zou op punten door the Flying Duckman worden gewonnen. Koenego zag alles soms van dicht soms van ver gebeuren, en Wost volgde nog een beetje verder. Het ene parcours is blijkbaar het andere niet. Koenego bleek vorige week in de Ronde nog de sterkste, maar is voor het echte dokkerwerk wat te licht gebouwd. Wost had het nog zwaarder en kreeg al na een 60-tal kilometer af te rekenen met krampen. Een volgwagen van een ons voorbijstekend Italiaans beloften/juniorenteam hielp hem nog met een wonderbaarlijk krampbezwerend middeltje, maar dit kon niet helpen dat Wost aan rode lichten een driedubbele kramp kreeg, gevangen zat in zijn klikpedalen en languit tegen de grond ging.
Wost blijft een haat/liefde verhouding hebben met Parijs-Roubaix en draaide af voor de korte afstand. Maar niet nadat hij natuurlijk ook nog een strook winnend mocht afsluiten. Respect voor mederenners heet dat dan. Verder blijven het avonturen die moeten beleefd moeten worden, niet beschreven kunnen worden. De magische kasseien van Mons-en-Pévèle, Le Moulin de Vertain, (het zwaar onderschatte) Camphin-en-Pévèle, le Carrefour de l'Arbre... Men zou er voor minder poëtisch van worden. Deze rit, dit jaar dan nog eens verreden in een brandende zon, blijft zonder enige twijfel de meest veeleisende voor materiaal, geest en lichaam. - 116 kilometer, gemiddelde van 26,4, après welgeteld 1 Picon Blanc en wederzien met Lucky
Keizer te paard voel ik me soms, galopperend over de Vlaamse Wegen
Op kop tegenwind, tegenregen, tegenberg, tegenweer, tegenslag, omkijken
Tandje groter, tandje meer, tandje bij, tandje sneller
Versnellen met energie die ik niet heb bij het zien van de Vlaamse Leeuw
Renner op de fiets voel ik me soms, het Vlaamse asfalt verkennend
Veilig weggeborgen in de de buik van het peleton achter brede ruggen
Uit de regen, uit de wind, verscholen tegen de krachten van de natuur
Versnellen met energie die ik niet heb bij het volgen van dat achterwiel
Een kleine stip tussen mythische stroken voel ik me op de Vlaamse monumenten
een toerist met de ogen als camera hotsend over bulten en putten
telkens een andere heroïsche foto volgens de grillen van de weergoden
Versnellen met energie die ik niet heb door de magie van de ronkende namen
Diep vallen of overwinnen op de Paterberg, op de Muur
Zoeken naar de zwakke plekken van de Taaienberg, van de Eikenberg
Onvervaard in de gapende open mond na de slagboom in Wallers-Arenberg
Overleven in het gedokker met dodelijke valstrikken aan Carrefour de l'Arbre
Vlaanderen, m'n Wielerland ZATERDAG 14 APRIL 2007: DE BRANDENDE HEL VAN HET NOORDEN
Aanwezig: Don Cortisoni (Davy Cortvriendt) - Koenego (Koen Teetaert) - The Flying Duckman (Koen Duyck) - Wost (Willem Van Simaeys) - Lucky (Luc Noppe) - Dimitri Nys
Wat in een recent verleden nog bekend stond als het echte slotfeest van de Bike Devils, kreeg nu maar een beperkt aantal kandidaten. Een deel van de harde kern had zijn pijlen blijkbaar volledig gericht op de Ronde van Vlaanderen. Niet getreurd, want aan motivatie geen gebrek bij de aanwezigen. Door wat communicatie- en navigatieproblemen vertrok de Koolskampse delegatie alleen. In Templeuve startten we voor de eerste keer niet in groep, maar uitgepijld aan eigen tempo. De mensen van Vakantiegenoegens Deerlijk hadden er hun werk van gemaakt de eerste 40 km uit te pijlen, waarna we de officiële pijlen van het zondagparcours volgden. Dit stukje marathon zonder kasseien werd aan een strak en hoog tempo afgewerkt o.a. met de hulp van een Gullegems trio, ondanks de verraderlijke wind die vrij spel had in deze open vlaktes.
Kasseien liegen niet en de eerste kasseistrook van een drietal kilometer maakte meteen al de waardeverhoudingen duidelijk, die in grote lijnen ook in alle grote stroken werden gevolgd. Don Cortisoni vloog er met volle kamikazegeweld in, maar moest gaande weg de strook terrein prijsgeven op the Flying Duckman, die hem in de laatste 300 meter voorbij ging. De rest van de rit zou een duel tussen beiden worden, met enige onrustwekker een spaak in Cortisoni's wiel die al na de tweede strook de geest gaf. De strijd zou op punten door the Flying Duckman worden gewonnen. Koenego zag alles soms van dicht soms van ver gebeuren, en Wost volgde nog een beetje verder. Het ene parcours is blijkbaar het andere niet. Koenego bleek vorige week in de Ronde nog de sterkste, maar is voor het echte dokkerwerk wat te licht gebouwd. Wost had het nog zwaarder en kreeg al na een 60-tal kilometer af te rekenen met krampen. Een volgwagen van een ons voorbijstekend Italiaans beloften/juniorenteam hielp hem nog met een wonderbaarlijk krampbezwerend middeltje, maar dit kon niet helpen dat Wost aan rode lichten een driedubbele kramp kreeg, gevangen zat in zijn klikpedalen en languit tegen de grond ging.
Wost blijft een haat/liefde verhouding hebben met Parijs-Roubaix en draaide af voor de korte afstand. Maar niet nadat hij natuurlijk ook nog een strook winnend mocht afsluiten. Respect voor mederenners heet dat dan. Verder blijven het avonturen die moeten beleefd moeten worden, niet beschreven kunnen worden. De magische kasseien van Mons-en-Pévèle, Le Moulin de Vertain, (het zwaar onderschatte) Camphin-en-Pévèle, le Carrefour de l'Arbre... Men zou er voor minder poëtisch van worden. Deze rit, dit jaar dan nog eens verreden in een brandende zon, blijft zonder enige twijfel de meest veeleisende voor materiaal, geest en lichaam. - 116 kilometer, gemiddelde van 26,4, après welgeteld 1 Picon Blanc en wederzien met Lucky
