Het was een moeilijke keuze voor deze zondag want er was de toertocht in Wortel-Hoogstraten dicht bij huis en de toertocht in Putte-Woensdrecht in een streek waar het altijd knap rijden is. Wij laten die populaire toertochten de laatste tijd vaak links liggen omdat er te veel mensen op afkomen waardoor het niet prettig rijden meer is. Onze keuze voor de zondag viel daarom op de toertocht van TWC Valkenswaard in een streek waar we al wel eens gereden hebben, maar nog nooit deze tocht. Het was wat dringen aan de inschrijving in de kleine kantine aan de sportvelden nabij de grens met Dongen. Deze gemeente ligt op fietsafstand van De Efteling, de Loonse en Drunense Duinen, de Beekse Bergen en steden als Oosterhout, Breda en Tilburg. Allemaal namen die welbekend zijn door mountainbikeliefhebbers.
Vertrokken om 9.15 u, Afgesproken met Jari, hij ging zich dan nog inschrijven en zou me inhalen. De tocht vertrok langsheen de parkeerweide en dook direct een singletrack op die zich doorheen een strook bos slingerde. Daar werden we door fotograge Connie op de gevoelige plaat vastgelegd. Even ging het over een asfaltbaan en een harde zandweg om na 2,50 km bos te bereiken. We reden er over paden en tracks langsheen het vakantiedomein en de chalets van Kempervennen Valkenswaard . Achter de omheining ervan kregen we een groot klimparcours te zien met boomhutten en houten hangbruggen. Op 3,75 km doken we de bossen van Bergeijk in. Tot 5,50 km konden we daar genieten van leuke paden op en af over enkele zandheuvels en wortels. Daarna volgden paden en tracks door de bossen van Bergeijk. Af en toe kregen we bordjes van een groene vaste route te zien.
Op 8 km reden we over een lange zandweg en doken we een knap dennenbos in. Heel in de verte hoorde ik het geluid van auto’s op een grote baan of snelweg. 9.50 u. Niets dan bos tot 10,50 km toen we arriveerden op een rondpunt op een grote baan, de Bergeijksebaan in Klein Borkel. We doken vrij snel opnieuw het bos in waar we geconfronteerd werden met een vrij modderige intro. Daarna volgden zeer smalle singletracks. Reeds na 13 km arriveerden we aan een eerste bevoorrading die opgesteld stond aan de rand van het bos. 10.10 u. Je kon er soep en sportdrank drinken en dikke sneden peperkoek eten. De mensen die er voor alles zorgden waren ter plekke met een aantal bestelwagens. Ze hadden heel wat materiaal bij. Op die plek was meteen de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40-50 km. Na even een meer open plek te zijn gepasseerd doken we al snel opnieuw de bossen in. Op 14,50 km reden we langsheen de open velden om daarna een iets meer technische en lastiger singeltrack voor de wielen te krijgen. Het pad volgde hier de loop van het riviertje ’t Schut. Op 17 km dienden we de waterloop te kruisen via een houten bruggetje. Daar waren enkele bikers van de organisatie bezig met het ophangen van een extra pijl. Blijkbaar waren er hier al een aantal verkeerdelijk rechtdoor gereden!
Na de oversteek reden we door de woeste dennenbossen van het natuurgebied De Maaij nabij Bergeijk. Leuke paden voerden door dit bos tot we toekwamen op een grote baan. Daar stonden seingevers die een veilige oversteek garandeerden. Meteen was hier ook de splitsing tussen de 40 km en de 50 km. Voor de langste toch ging het rechtsaf even over het fietspad langs deze baan, de Burgemeester Aertslaan in Bergeijk. Als snel ging het weer naar de bossen. Daar was het zwaar rijden over een zandweg met aanzuigende ondergrond terwijl we net als eerder geregeld geconfronteerd werden met zware tegenwind. Omstreeks 24 km was het vermoeiend rijden over tracks die door een bos leidden waar in een recent verleden heel wat bomen gerooid waren. Met de lage winterzon vlak in de ogen en opboksend tegen de wind reden we over deze lastig te berijden singletrack tot we op 25,50 km toekwamen op een bosfietspad. 11.15 u. Er volgde nog een portie zware bospaden. Geregeld had ik de indruk dat het weinig bereden paden waren die zelfs speciaal voor de gelegenheid weer opengemaakt waren! Op 29 km passeerden we een afgelegen huis en zochten we opnieuw de meer open vlakte op. We reden er evenwijdig met een waterloop en het was er zwaar trappen tegen de wind in.
De bospaden voerden ons soms door hoog verdord gras en een trio snelle jongens vloog ons voorbij. Van 32 km tot 33 km reden we nogmaals doorheen open veld op een pad met zeer veel plassen. Het ging dan opnieuw het bos in over een pad dat evenwijdig liep met een waterloop. Op 34 km kregen we een bijzonder knappe singletrack voor de wielen. We vervolgden onze rit doorheen stroken bos, afgewisseld met open veld waar we veel tegenwind te verduren kregen. We kwamen uit het bos tevoorschijn op de Luikerweg ter hoogte van De Familie Suykerbuyck, een pannenkoekenrestaurantje in Borkel en Schaft (Valkenswaard). Jari ging op zoek naar de gegevens, want dat opende perspectieven voor iets eetbaars na de rit! Even verder reden we de Oude Dorpstraat in. We reden even later op een toeristisch fietspad over een open terrein midden de bossen en arriveerden voor de tweede keer op de plek van de bevoorrading. Dat verklaarde waarom we daarstraks vlak na de stop danig veel tegenliggers zagen. De tweede pauze kwam op 35,50 km van het vertrek en we waren er omstreeks 12.00 u. Veel voorraad leek er niet meer te zijn, maar prompt werden er peperkoek en drank tevoorschijn gehaald. Zo ook soep voor een derde biker die net na ons nog toekwam. De mannen ter plekke waren intussen al bezig met het opruimen en ontmantelen van de tenten.
Na de stop reden we door het bos tot we toekwamen op een grote baan. Van 37 km tot 38 km reden we over deze baan, dezelfde Luikerweg, om weer toe te komen aan het pannenkoekenhuis Suykerbuyck. Daar zochten we opnieuw het bos op. Zandpaden voerden ons over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels. Het was er aangenaam rijden. Op 40,75 km stonden seingevers aan de oversteek van een grote weg ter hoogte van één van de toegangen tot Kempervennen. We reden een bos in waar we te maken kregen met moeilijker te berijden singletracks omdat het terrein gehavend was na vroegere boswerkzaamheden. Naderhand kwamen er nog een aantal leuke tracks tot we arriveerden aan het Eurocircuit. Dit is een circuit voor auto- en motocross en dergelijke meer. Er is ook een BMX-parcours. Op 44 km reden we het terrein langs en op. Er was daar een parcours uitgezet over een aantal hoge zandheuvels en door een aantal tunneltjes onder die zandbergen! Op sommige plaatsen was het stevig klimmen geblazen! Van 44 km tot 47 km konden we genieten van deze speeltuin. Aangezien het Eurocircuit vlak bij de start gelegen was, waren we na 48,50 km omstreeks 13.00 u weer bij af! Nog gebruik kunnen maken van de bikewash. Alvorens huiswaarts te vertrekken zijn we nog een hap gaan eten bij De Familie Suykerbuyck. Een Hollandse pannenkoek met kaas. Net een pizza, maar dan met een pannenkoek als bodem! Dit pannenkoekenhuis ligt trouwens niet ver van de grens tussen Nederland en België en langsheen de weg die Lommel met Valkenswaard verbindt.
Wij hadden genoten van de mooie tocht en het dito weer. Het is geen heel technische toertocht alhoewel er toch een aantal vermoeiende paden te berijden waren! Alsof ze voor de gelegenheid waren vrijgemaakt. Uitgenomen een aantal heuvels moet je hier geen hoogtemeters komen zoeken, maar de toertocht leidt wel omzeggens integraal door de bossen!
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!
StrammerMax
Smoelenboek van De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog en m'n site www.mtbwijzer.be * ???
