Leuke rit!
Vooraleer ik het wist stond ik na 15 km. aan de bevoorrading.
Ik was voor de 41km gegaan, en in gedachten zag ik reeds het einde van de rit en die Tongerlo van het vat............
Fout, en nog eens fout.
Ik heb nadien het gevoel gehad dat de toertocht eigenlijk daar pas begonnen was!
Ik was blij dat ik mijn stemplicht reeds vervuld had,want als late starter om 11,45 zou ik het dus met een potlood niet meer gehaald hebben.
Fantastische rit! dus hopelijk tot volgend jaar.
zon 25/05/2014 MTB-Werchter
-
DudeWithBike
- Mountainbiker
- Berichten: 374
- Lid geworden op: ma 13 sep 2010 12:55
- Rijdt met: Ene van Cube met toppen en ene van Cube met krom stuur
Re: zon 25/05/2014 MTB-Werchter
Heb mij goed geamuzeerd, al was het even wennen toen we na 20 km doorvlammen opeens technische passages te verwerken kregen 
De BVs vond ik wel nogal aan de minimalistische kant: een ander soort koek of aanverwant knabbelding los van suikerwafels had zeker geapprecieerd geweest...
Die gast die daar in de gracht lag na die korte kloofafdaling, hopelijk niet te ernstig? Als je zoiets ziet denk je toch altijd wel een tijdje twee keer na he... Ik hoorde aan de tweede BV dat hij toch zelf de ziekenwagen kon inwandelen, da's toch al een goed teken!
Ow, lag het aan mij of reden er daar gisteren veel straffe madammen rond?
De BVs vond ik wel nogal aan de minimalistische kant: een ander soort koek of aanverwant knabbelding los van suikerwafels had zeker geapprecieerd geweest...
Die gast die daar in de gracht lag na die korte kloofafdaling, hopelijk niet te ernstig? Als je zoiets ziet denk je toch altijd wel een tijdje twee keer na he... Ik hoorde aan de tweede BV dat hij toch zelf de ziekenwagen kon inwandelen, da's toch al een goed teken!
Ow, lag het aan mij of reden er daar gisteren veel straffe madammen rond?
bril verloren
best medebikers,
heb zondag mijn bikebril van ekoi verloren op het parcour van werchter.
ik reed met een fatboy.als iemand hem gevonden heeft?
gsm 0476/966480
mvg rubensx
heb zondag mijn bikebril van ekoi verloren op het parcour van werchter.
ik reed met een fatboy.als iemand hem gevonden heeft?
gsm 0476/966480
mvg rubensx
Re: zon 25/05/2014 MTB-Werchter
Alle 1250 sportievelingen bedankt voor jullie deelname,dankzij jullie hadden we dit jaar een succesvolle editie,en het weer zat ook eens mee wat niet kon gezegd worden de laatste 2 jaar,nogmaals Dank
hopelijk zijn er ook niet te veel vroege starters fout gereden door verdwenen pijlen hier en daar,gelukkig hebben we dit snel kunnen rechtzetten
voor de 3 ongelukkigen die afgevoerd werden naar het ziekenhuis:veel sterkte en hopelijk zitten jullie snel weer op de bike
wat de verloren bril betreft,deze hebben we niet gevonden na het afbreken gisteren
hopelijk tot volgend jaar iedereen
hopelijk zijn er ook niet te veel vroege starters fout gereden door verdwenen pijlen hier en daar,gelukkig hebben we dit snel kunnen rechtzetten
voor de 3 ongelukkigen die afgevoerd werden naar het ziekenhuis:veel sterkte en hopelijk zitten jullie snel weer op de bike
wat de verloren bril betreft,deze hebben we niet gevonden na het afbreken gisteren
hopelijk tot volgend jaar iedereen
-
jari2057
- Mountainbiker
- Berichten: 225
- Lid geworden op: zo 17 nov 2013 08:31
- Rijdt met: scott scale 730
Re: zon 25/05/2014 MTB-Werchter
de kaart is te bezien op mtbwijzer.be en niet te dawnloaden want er zaten prive stukken in 
-
StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Re: zon 25/05/2014 MTB-Werchter
Wij zijn ook komen rijden in Werchter en kwamen daar het Heilig Hart en Sint-Jan tegen! Wat zij op deze toertocht kwamen zoeken kan je hier lezen. Het verhaaltje staat ook op mtbwijzer.be en op m'n blog! Het staat ook meteen hieronder!
Toertocht (25-42-62 km) van TeBeO Werchter te Werchter op zondag 25-05-2014.
Op de zondag van de regionale, federale en Europese verkiezingen eerst onze burgerplicht gaan vervullen waarna we vanaf onze plaats van afspraak in Zwijndrecht richting Werchter vertrokken voor het rijden van de toertocht van TeBeO (25-42-62 km). Omwille van de verkiezingen kon je hier uitzonderlijk op een zondag tot 13.00 u starten. Dat had volgens de organisatoren aan de eerste stop tot gevolg dat het starten gespreid verliep. De meesten zijn blijkbaar eerst komen toeren en waren vroeg op pad, vermits er omstreeks 9.00 u al een eerste golf bikers aan de bevoorrading arriveerde, een uur eerder dan gewoonlijk. Een parkeerplekje gevonden in een zijstraatje van de Tremelobaan in de omgeving van de chirolokalen. De bikeparking was hier goed georganiseerd met een polsbandje en een bandje aan je fiets met hetzelfde nummer en dat zowel voor als na de rit kon dienen. Voor ons enkel voor de rit, want bij aankomst was alles begrijpelijkerwijze al opgeruimd en ingepakt! Ingeschreven en om 11.30 u waren Jari en ik op weg.
We verlieten het dorp via enkele straatjes en veldpaden die af en toe een strook bos doorkruisten. De mannen van de organiserende club hadden vooraf de grasmachine gehanteerd want op diverse plaatsen was het hoge gras dat te tracks verstopte over een breedte van een meter of twee gemaaid. Ondanks het feit dat we bij momenten stroken gras doorkruisten troffen we zelden van die hobbelige grassporen, de paadjes waren goed te berijden. Tijdens de eerste kilometers kregen we even het gezelschap van een mij bekend biker, een kameraad van Peter, afkomstig uit Beersel, waarmee ik vorige zomer een après heb afgesloten op de speelplaats van een school toen men de stoelen letterlijk van onder onze kont uit kwam halen! Anders hadden wij daar nu nog gezeten! Eventjes reden we op de oevers van de Laak, hier een smalle diep ingesneden beek. Van 5 tot 7 km reden we in een bos over een eerder technische singletrack met enkele bulten en vele korte bochtjes over een poederdroge bodem van bladgrond. We troffen er resten van zandhopen en constructies die ooit gediend hebben voor een door kinderen aangelegd crossparcours. Een eerder lastig grasspoor leidde ons naar een opvallende brug over de Dijle voor fietsers en voetgangers. In een landelijke omgeving ter hoogte van de Pater Damiaanstraat in Ninde, een gehucht van Tremelo. Er stond daar ook een beeld van deze missionaris. Op de plaats van dit bruggetje mondt de Laak uit in de Dijle. 9 km.
Van 10 km tot 13,75 km kregen we redelijk wat grassporen onder de wielen, vaak over privaat terrein en netjes gemaaid! Zo reden we ergens door het gras aan de voet van de hoge dijk langs de Dijle en door een strook bos. De fietsers die in de hoogte over de dijk reden zullen zich wel afgevraagd hebben waarom die twee idioten daar beneden rondreden in plaats van over het jaagpad! We reden een rondje in het chirobos waar de auto geparkeerd stond over een kurkdroge track met korte bochtjes en kwamen weer toe aan de rand van het centrum van Werchter en in de buurt van de start. Grassporen over privaat terrein brachten ons weer tot op de dijk naast de Dijle. Op 15 km kruisten we de rivier via een brug waarbij we aan de overzijde vele bikers zagen rijden die al op de terugweg waren en ook de brug over reden. Het zou voor ons nog een hele tijd duren eer we hier opnieuw toekwamen! Korte tijd later troffen we reeds op 17,50 km de eerste bevoorrading aan de toegang tot het Domein Ter Heide. We waren verwonderd van zo snel een stop te treffen, maar vermits er twee pauzes waren kon dit kloppen na ongeveer een derde van de rit! Ter Heide herbergt de zogenaamde Plas van Rotselaar, een meer dat overbleef na de zandwinning voor de aanleg van de E314 en ligt nabij het gehucht Heikant. Aan de stop was sportdrank en water voorzien, je kon er eten van hele bananen, appelsienen en suikerwafels. 12.30 u.
Onmiddellijk na de stop troffen we de splitsing waar de 25 km zich losmaakte van de 42-62 km op 18 km van het vertrek. Een grasspoor naast een beek, een straat en assenwegen voerden ons tot eventjes naast de Grote Losting, een lokale waterloop. We kruisten de spoorweg en reden er even langs over het “Pad naar het Dievenmoleken”, een tunneltje onder en zo richting Wezemaal. “Ik denk dat men ons naar boven gaat sturen”, merkte Jari op toen hij links in de verte bomen zag die abnormaal hoog waren! Daar moest een heuvel onder zitten! Wij hadden na de zware ritten van het weekend voordien gehoopt op een vlak parcours, maar toen ik bij het uitstippelen van de reisroute merkte dat Werchter een deelgemeente is van Rotselaar, werd deze hoop de kop ingedrukt! Een volgende pijltje linksaf stuurde ons recht naar de heuvel, meer bepaald de Wijngaardberg. Een paadje voerde er ons op en af over een aantal hoge puisten en voorbij de voet van het immense Heilig Hartbeeld uit 1926 dat uitkijkt over Wezemaal. Uitkeek, want de bomen worden er hoe langer hoe hoger. 23,50 km om 13.00 u. Ik ben hier nog ooit gepasseerd tijdens een toertocht, maar dat is al lang geleden. Zouden ze daar in Wezemaal hoogheidswaanzin gehad hebben en een replica hebben willen maken van het beeld dat uitkijkt over Rio De Janeiro? Deze kant van de Wijngaardberg wordt minder bezocht door toertochten. Het is er nochtans de moeite! Tot op 26 km van de start werden onze benen gedurende ettelijke kilometers zwaar op de proef gesteld op de glooiende paden in het indrukwekkende bos op de Wijngaardberg. In lussen werden we steeds op en af de berg gejaagd! Knap, maar zwaar!
Op 26,50 km troffen we de splitsing tussen de 42 km en de 62 km. Ondanks het zware rondje Wijngaardberg toch gekozen voor de langste rit! Wij vroegen ons al direct af of we daar geen spijt van moesten krijgen toen we een stevige klim in een holle weg op gejaagd werden! De klim werd beloond met een lekker snelle afdaling doorheen de boomgaarden en gevolgd door opnieuw een fikse klim en een afdaling tot aan de voet van de snelweg E314. Het ging de snelweg onder via de ecotunnel aan ’t Hellegat op 29,50 km. 13.40 u. We voelden eerst grind en daarna het asfalt van ’t Hellegat onder onze wielen op het grondgebied van Holsbeek. Om daarna te kunnen genieten van een knappe lange afdaling in een holle weg in deze mooie streek! Aan het einde van de afdaling viel mijn oog op een groot bord dat vanuit onze rijrichting niet opviel en dat ons leerde dat we net de Beninksberg overschreden hadden. Hopelijk heeft de maat van Peter dat bord ook gezien, want hij had gelezen dat de langste route de vier lokale heuvels aandeed, zijnde de Wijngaardberg, Middelberg, Heikantberg en Beninksberg. Van deze laatste had hij nog niet gehoord! Nu dus wel! De Beninksberg is een Diestiaanheuvel, een voormalige zandbank of restant van de Diestiaanzee, een prehistorische zee die miljoenen jaren geleden tot hier kwam.
Na dit geologisch intermezzo staken we opnieuw de snelweg E314 over om terug in de richting van de Wijngaardberg te rijden. Een asfaltbaantje leidde ons eerst evenwijdig met de snelweg, om dan linksaf te slaan richting de heuvel en rechtsaf op onze stappen terug te keren. Een kort hol wegeltje leidde naar een spoor over hard zand dat ons tussen de boomgaarden op de flanken van de Wijngaardberg voerde met de snelweg links van ons in de diepte. We kwamen uit op een rustig baantje ter hoogte van een rondpunt met een kapelletje in Wezemaal. Tot 40,50 km reden we over een baantje evenwijdig met de snelweg om na een veldpaadje een strook bos te doorkruisen. Dan diende zich de zeer steile helling naar de Middelberg toe aan, weliswaar over asfalt. We doorkruisten een bosrijk gebied dat weliswaar ten prooi was gevallen aan bebouwing met villa’s van gefortuneerde mensen. Daar stonden kasten van villa’s tussen! Ik denk dat van sommigen de poort even veel gekost heeft als mijn volledige stulpje indertijd! Ik ben duidelijk in de verkeerde stal geboren! Aan het einde van een doodlopende straat stond op een rondpunt de tweede bevoorrading opgesteld met hetzelfde aanbod als aan de eerste pauze. Op 46 km van het vertrek omstreeks 14.45 u. De drie mannen die de post bemanden begonnen met de opruim van hun spullen toen de clubvoorzitter er met zijn bestelwagen arriveerde. Nochtans waren we niet de laatsten om de stop aan te doen, want toen Jari en ik weer vertrokken kwamen er nog twee mannen toe. Van de voorzitter hadden we daarnet gehoord dat de allerlaatste deelnemer die om 13.00 u was vertrokken een man was met een UCI-licentie. Een prof dus! Ik vermoed dat het deze was die toekwam, in het gezelschap van nog een maat. Een tijd later vlamden ze ons voorbij!
We verlieten de bevoorrading via een paadje dat het bos in dook om daarna weer een mix van wegen met diverse ondergrond onder de wielen te krijgen: verhard, onverhard, assenwegen en asfalt. Redelijk wat asfalt trouwens, want we doorkruisten omzeggens de hele villawijk alsof de bikers van Werchter ons alle plaatselijke onroerend goed vanaf een bepaalde prijsklasse wilden tonen! Op 49 km volgde een onmogelijke klim op een smal pad tussen het struikgewas aan de bosrand en een weide die afgespannen was met schrikdraad! De onzalige gedachte van een elektrische schok was een drogreden om af te stappen. De echte reden was dat ik compleet murw was en niet meer vooruit geraakte, laat staan naar boven! Na de beklimming van dit pad vervolgden we onze tocht doorheen de villawijk op de Middelberg over verharde wegen, onderbroken door onverharde stroken. Een wegeltje door een strook bos kwam uit op de Steenweg op Gelrode en daar troffen we geen pijl aan! Er waren twee opties: naar links of naar rechts! Er kwam nog een duo bikers toe waarvan één de streek min of meer kende en wist dat het rechtsaf richting Aarschot ging. Vandaar vermoedde hij dat het linksaf was. Dat bleek te kloppen, een weinig verder troffen we op de grote baan een pijl linksaf.
Van hier af doorkruisten we nog een deel van de bosrijke exclusieve villawijk met riante stulpjes met exorbitante kadastrale inkomens. 56 km om 15.30 u. Een knappe afdaling doorheen het indrukwekkende bos over de Heikantberg eindigde op 58 km in de Regastraat in Heikant. Hiermee hadden we de vier beloofde lokale heuvels achter ons! Jari stopte even omwille van pijnlijke handen en merkte daarbij de bizarre zitbank op die voorzien was van twee rollen met trappers! Voor wie zin had in een rondje surplacen tijdens het zitten! Wij hadden daar geen behoefte aan na bijna 60 km fietsen! Later zagen we er in Werchter nog zo een staan! Het ging nog een strook bos in waar we op 60 km opnieuw uit tevoorschijn kwamen op het jaagpad naast de Dijle. Er stak ons nog een late biker voorbij en in diens zog reden we een 2 km over een spoor op het jaagpad tot we weer toekwamen aan de brug waar we bijna 50 km geleden over waren gereden en daar de tegenliggers gezien hadden die op de terugweg waren! Enkele straten verder kwamen we weer toe aan het voetbalveld waar we nog even op een dood spoor geleid werden en de man die ons daarnet had ingehaald vruchteloos zagen zoeken. Vermoedelijk was de toegang tot de velden daar alweer afgesloten. Dus rechtsomkeer gemaakt en via de straat weer naar af. Met bijna 65 km op het tellertje kwamen we omstreeks 16.15 u toe.
Aan de kantine was buiten de medewerkers niemand meer te zien. Eén van die gasten die al een weinig boven zijn theewater was kwam nog even met ons staan praten. Hij had zijn kiesplicht vervuld vlak voor het sluiten van de kiesbureaus! Jari had honger, eten gaat er bij mij altijd in en de man gaf ons een gouden tip! Bistro Sint-Jan nabij de kerk in het centrum van Werchter! We zouden het gemakkelijk kunnen vinden en dat deden we ook! Jari bestelde zich een lasagne en ondergetekende een spaghetti Sint-Jan, met bolognaisesaus, pitavlees en een spiegelei! Man, dat was lekker! Spijtig dat het zo ver af is, want anders zagen ze mij daar wel eens meer! Wat kan het leven mooi zijn met eenvoudige, maar toch belangrijke dingen in het leven, zoals een tocht met de mountainbike in goed gezelschap, bij prachtig weer en afgesloten met een portie lekker eten. De rit was zeer afwisselend, maar zwaar, met de Herdermarathon in Maarkedal van vorige zondag nog niet helemaal verdampt uit de benen! Ik had me reuze geamuseerd. Dat ik pas laat thuis was en m’n spullen nog proper diende te maken moest ik er wel bijnemen!
Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!
De toer voerde ons zelfs tot in Rio De Janeiro! Of was het Wezemaal?
Het Domein Ter Heide in Rotselaar, gezien vanaf de Wijngaardberg!
Smoelenboek van De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog en m'n site * Winterkalender 2013-14 * ???
Toertocht (25-42-62 km) van TeBeO Werchter te Werchter op zondag 25-05-2014.
Op de zondag van de regionale, federale en Europese verkiezingen eerst onze burgerplicht gaan vervullen waarna we vanaf onze plaats van afspraak in Zwijndrecht richting Werchter vertrokken voor het rijden van de toertocht van TeBeO (25-42-62 km). Omwille van de verkiezingen kon je hier uitzonderlijk op een zondag tot 13.00 u starten. Dat had volgens de organisatoren aan de eerste stop tot gevolg dat het starten gespreid verliep. De meesten zijn blijkbaar eerst komen toeren en waren vroeg op pad, vermits er omstreeks 9.00 u al een eerste golf bikers aan de bevoorrading arriveerde, een uur eerder dan gewoonlijk. Een parkeerplekje gevonden in een zijstraatje van de Tremelobaan in de omgeving van de chirolokalen. De bikeparking was hier goed georganiseerd met een polsbandje en een bandje aan je fiets met hetzelfde nummer en dat zowel voor als na de rit kon dienen. Voor ons enkel voor de rit, want bij aankomst was alles begrijpelijkerwijze al opgeruimd en ingepakt! Ingeschreven en om 11.30 u waren Jari en ik op weg.
We verlieten het dorp via enkele straatjes en veldpaden die af en toe een strook bos doorkruisten. De mannen van de organiserende club hadden vooraf de grasmachine gehanteerd want op diverse plaatsen was het hoge gras dat te tracks verstopte over een breedte van een meter of twee gemaaid. Ondanks het feit dat we bij momenten stroken gras doorkruisten troffen we zelden van die hobbelige grassporen, de paadjes waren goed te berijden. Tijdens de eerste kilometers kregen we even het gezelschap van een mij bekend biker, een kameraad van Peter, afkomstig uit Beersel, waarmee ik vorige zomer een après heb afgesloten op de speelplaats van een school toen men de stoelen letterlijk van onder onze kont uit kwam halen! Anders hadden wij daar nu nog gezeten! Eventjes reden we op de oevers van de Laak, hier een smalle diep ingesneden beek. Van 5 tot 7 km reden we in een bos over een eerder technische singletrack met enkele bulten en vele korte bochtjes over een poederdroge bodem van bladgrond. We troffen er resten van zandhopen en constructies die ooit gediend hebben voor een door kinderen aangelegd crossparcours. Een eerder lastig grasspoor leidde ons naar een opvallende brug over de Dijle voor fietsers en voetgangers. In een landelijke omgeving ter hoogte van de Pater Damiaanstraat in Ninde, een gehucht van Tremelo. Er stond daar ook een beeld van deze missionaris. Op de plaats van dit bruggetje mondt de Laak uit in de Dijle. 9 km.
Van 10 km tot 13,75 km kregen we redelijk wat grassporen onder de wielen, vaak over privaat terrein en netjes gemaaid! Zo reden we ergens door het gras aan de voet van de hoge dijk langs de Dijle en door een strook bos. De fietsers die in de hoogte over de dijk reden zullen zich wel afgevraagd hebben waarom die twee idioten daar beneden rondreden in plaats van over het jaagpad! We reden een rondje in het chirobos waar de auto geparkeerd stond over een kurkdroge track met korte bochtjes en kwamen weer toe aan de rand van het centrum van Werchter en in de buurt van de start. Grassporen over privaat terrein brachten ons weer tot op de dijk naast de Dijle. Op 15 km kruisten we de rivier via een brug waarbij we aan de overzijde vele bikers zagen rijden die al op de terugweg waren en ook de brug over reden. Het zou voor ons nog een hele tijd duren eer we hier opnieuw toekwamen! Korte tijd later troffen we reeds op 17,50 km de eerste bevoorrading aan de toegang tot het Domein Ter Heide. We waren verwonderd van zo snel een stop te treffen, maar vermits er twee pauzes waren kon dit kloppen na ongeveer een derde van de rit! Ter Heide herbergt de zogenaamde Plas van Rotselaar, een meer dat overbleef na de zandwinning voor de aanleg van de E314 en ligt nabij het gehucht Heikant. Aan de stop was sportdrank en water voorzien, je kon er eten van hele bananen, appelsienen en suikerwafels. 12.30 u.
Onmiddellijk na de stop troffen we de splitsing waar de 25 km zich losmaakte van de 42-62 km op 18 km van het vertrek. Een grasspoor naast een beek, een straat en assenwegen voerden ons tot eventjes naast de Grote Losting, een lokale waterloop. We kruisten de spoorweg en reden er even langs over het “Pad naar het Dievenmoleken”, een tunneltje onder en zo richting Wezemaal. “Ik denk dat men ons naar boven gaat sturen”, merkte Jari op toen hij links in de verte bomen zag die abnormaal hoog waren! Daar moest een heuvel onder zitten! Wij hadden na de zware ritten van het weekend voordien gehoopt op een vlak parcours, maar toen ik bij het uitstippelen van de reisroute merkte dat Werchter een deelgemeente is van Rotselaar, werd deze hoop de kop ingedrukt! Een volgende pijltje linksaf stuurde ons recht naar de heuvel, meer bepaald de Wijngaardberg. Een paadje voerde er ons op en af over een aantal hoge puisten en voorbij de voet van het immense Heilig Hartbeeld uit 1926 dat uitkijkt over Wezemaal. Uitkeek, want de bomen worden er hoe langer hoe hoger. 23,50 km om 13.00 u. Ik ben hier nog ooit gepasseerd tijdens een toertocht, maar dat is al lang geleden. Zouden ze daar in Wezemaal hoogheidswaanzin gehad hebben en een replica hebben willen maken van het beeld dat uitkijkt over Rio De Janeiro? Deze kant van de Wijngaardberg wordt minder bezocht door toertochten. Het is er nochtans de moeite! Tot op 26 km van de start werden onze benen gedurende ettelijke kilometers zwaar op de proef gesteld op de glooiende paden in het indrukwekkende bos op de Wijngaardberg. In lussen werden we steeds op en af de berg gejaagd! Knap, maar zwaar!
Op 26,50 km troffen we de splitsing tussen de 42 km en de 62 km. Ondanks het zware rondje Wijngaardberg toch gekozen voor de langste rit! Wij vroegen ons al direct af of we daar geen spijt van moesten krijgen toen we een stevige klim in een holle weg op gejaagd werden! De klim werd beloond met een lekker snelle afdaling doorheen de boomgaarden en gevolgd door opnieuw een fikse klim en een afdaling tot aan de voet van de snelweg E314. Het ging de snelweg onder via de ecotunnel aan ’t Hellegat op 29,50 km. 13.40 u. We voelden eerst grind en daarna het asfalt van ’t Hellegat onder onze wielen op het grondgebied van Holsbeek. Om daarna te kunnen genieten van een knappe lange afdaling in een holle weg in deze mooie streek! Aan het einde van de afdaling viel mijn oog op een groot bord dat vanuit onze rijrichting niet opviel en dat ons leerde dat we net de Beninksberg overschreden hadden. Hopelijk heeft de maat van Peter dat bord ook gezien, want hij had gelezen dat de langste route de vier lokale heuvels aandeed, zijnde de Wijngaardberg, Middelberg, Heikantberg en Beninksberg. Van deze laatste had hij nog niet gehoord! Nu dus wel! De Beninksberg is een Diestiaanheuvel, een voormalige zandbank of restant van de Diestiaanzee, een prehistorische zee die miljoenen jaren geleden tot hier kwam.
Na dit geologisch intermezzo staken we opnieuw de snelweg E314 over om terug in de richting van de Wijngaardberg te rijden. Een asfaltbaantje leidde ons eerst evenwijdig met de snelweg, om dan linksaf te slaan richting de heuvel en rechtsaf op onze stappen terug te keren. Een kort hol wegeltje leidde naar een spoor over hard zand dat ons tussen de boomgaarden op de flanken van de Wijngaardberg voerde met de snelweg links van ons in de diepte. We kwamen uit op een rustig baantje ter hoogte van een rondpunt met een kapelletje in Wezemaal. Tot 40,50 km reden we over een baantje evenwijdig met de snelweg om na een veldpaadje een strook bos te doorkruisen. Dan diende zich de zeer steile helling naar de Middelberg toe aan, weliswaar over asfalt. We doorkruisten een bosrijk gebied dat weliswaar ten prooi was gevallen aan bebouwing met villa’s van gefortuneerde mensen. Daar stonden kasten van villa’s tussen! Ik denk dat van sommigen de poort even veel gekost heeft als mijn volledige stulpje indertijd! Ik ben duidelijk in de verkeerde stal geboren! Aan het einde van een doodlopende straat stond op een rondpunt de tweede bevoorrading opgesteld met hetzelfde aanbod als aan de eerste pauze. Op 46 km van het vertrek omstreeks 14.45 u. De drie mannen die de post bemanden begonnen met de opruim van hun spullen toen de clubvoorzitter er met zijn bestelwagen arriveerde. Nochtans waren we niet de laatsten om de stop aan te doen, want toen Jari en ik weer vertrokken kwamen er nog twee mannen toe. Van de voorzitter hadden we daarnet gehoord dat de allerlaatste deelnemer die om 13.00 u was vertrokken een man was met een UCI-licentie. Een prof dus! Ik vermoed dat het deze was die toekwam, in het gezelschap van nog een maat. Een tijd later vlamden ze ons voorbij!
We verlieten de bevoorrading via een paadje dat het bos in dook om daarna weer een mix van wegen met diverse ondergrond onder de wielen te krijgen: verhard, onverhard, assenwegen en asfalt. Redelijk wat asfalt trouwens, want we doorkruisten omzeggens de hele villawijk alsof de bikers van Werchter ons alle plaatselijke onroerend goed vanaf een bepaalde prijsklasse wilden tonen! Op 49 km volgde een onmogelijke klim op een smal pad tussen het struikgewas aan de bosrand en een weide die afgespannen was met schrikdraad! De onzalige gedachte van een elektrische schok was een drogreden om af te stappen. De echte reden was dat ik compleet murw was en niet meer vooruit geraakte, laat staan naar boven! Na de beklimming van dit pad vervolgden we onze tocht doorheen de villawijk op de Middelberg over verharde wegen, onderbroken door onverharde stroken. Een wegeltje door een strook bos kwam uit op de Steenweg op Gelrode en daar troffen we geen pijl aan! Er waren twee opties: naar links of naar rechts! Er kwam nog een duo bikers toe waarvan één de streek min of meer kende en wist dat het rechtsaf richting Aarschot ging. Vandaar vermoedde hij dat het linksaf was. Dat bleek te kloppen, een weinig verder troffen we op de grote baan een pijl linksaf.
Van hier af doorkruisten we nog een deel van de bosrijke exclusieve villawijk met riante stulpjes met exorbitante kadastrale inkomens. 56 km om 15.30 u. Een knappe afdaling doorheen het indrukwekkende bos over de Heikantberg eindigde op 58 km in de Regastraat in Heikant. Hiermee hadden we de vier beloofde lokale heuvels achter ons! Jari stopte even omwille van pijnlijke handen en merkte daarbij de bizarre zitbank op die voorzien was van twee rollen met trappers! Voor wie zin had in een rondje surplacen tijdens het zitten! Wij hadden daar geen behoefte aan na bijna 60 km fietsen! Later zagen we er in Werchter nog zo een staan! Het ging nog een strook bos in waar we op 60 km opnieuw uit tevoorschijn kwamen op het jaagpad naast de Dijle. Er stak ons nog een late biker voorbij en in diens zog reden we een 2 km over een spoor op het jaagpad tot we weer toekwamen aan de brug waar we bijna 50 km geleden over waren gereden en daar de tegenliggers gezien hadden die op de terugweg waren! Enkele straten verder kwamen we weer toe aan het voetbalveld waar we nog even op een dood spoor geleid werden en de man die ons daarnet had ingehaald vruchteloos zagen zoeken. Vermoedelijk was de toegang tot de velden daar alweer afgesloten. Dus rechtsomkeer gemaakt en via de straat weer naar af. Met bijna 65 km op het tellertje kwamen we omstreeks 16.15 u toe.
Aan de kantine was buiten de medewerkers niemand meer te zien. Eén van die gasten die al een weinig boven zijn theewater was kwam nog even met ons staan praten. Hij had zijn kiesplicht vervuld vlak voor het sluiten van de kiesbureaus! Jari had honger, eten gaat er bij mij altijd in en de man gaf ons een gouden tip! Bistro Sint-Jan nabij de kerk in het centrum van Werchter! We zouden het gemakkelijk kunnen vinden en dat deden we ook! Jari bestelde zich een lasagne en ondergetekende een spaghetti Sint-Jan, met bolognaisesaus, pitavlees en een spiegelei! Man, dat was lekker! Spijtig dat het zo ver af is, want anders zagen ze mij daar wel eens meer! Wat kan het leven mooi zijn met eenvoudige, maar toch belangrijke dingen in het leven, zoals een tocht met de mountainbike in goed gezelschap, bij prachtig weer en afgesloten met een portie lekker eten. De rit was zeer afwisselend, maar zwaar, met de Herdermarathon in Maarkedal van vorige zondag nog niet helemaal verdampt uit de benen! Ik had me reuze geamuseerd. Dat ik pas laat thuis was en m’n spullen nog proper diende te maken moest ik er wel bijnemen!
Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!
De toer voerde ons zelfs tot in Rio De Janeiro! Of was het Wezemaal?
Het Domein Ter Heide in Rotselaar, gezien vanaf de Wijngaardberg!
Smoelenboek van De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog en m'n site * Winterkalender 2013-14 * ???
