Dit was de allereerste toertocht waaraan ik met mijn vriendin en drie kameraden deelnam. We hadden ons voorgenomen om met z'n allen voor de 28km te gaan, maar uiteindelijk hebben de vrouwen gekozen voor de 15km en de mannen voor de 40km.
Mooi en afwisselend parcours: heuveltjes en singletracks, aardeweggetjes door de velden of verharde wegen om weer wat door te kunnen peddelen. De bevoorrading lag in de buurt van manege "De Wolf" in Huibergen.
Daarna terug de bossen in met weerom leuke single tracks afgewisseld met zo nu en dan een stuk verharde weg. De 40km werd omgeleid via de Kalmthoutse Heide, rond het Stappersven en zo stilaan terug naar Essen Wildert. In iets minder dan twee uur de afstand afgelegd op een mooi en droog parcours.
Dit was mijn eerste VTT maar zeker niet de laatste. Een aangename sfeer en mooie streken zijn vandaag op ons afgekomen.
Onderwege zelfs een fotograaf tegen gekomen. Iemand een idee waar deze foto's te bekijken zijn? Kan ik ook eens kijken of ik in het smoelenboek voorkom
Organisatoren, bedankt voor een erg leuke voormiddag ... top!
Zo 26/02/2012 Wildert / Essen :: Veldtoertocht
ben ik dan de enige die hier niets plezant aan vond?
met de fiets vanuit Kontich naar Wildert gereden, tt en dan terug naar huis. Vlotsjes overde 100 km
.
Parcours: slechts 4 km die de moeite waard waren, de rest dat off-road was, waren zuigende veldwegen. In die streek liggen 100'den km's singletracks, begrijp niet dat er niets meer te rapen was.
Moest de org. echter weinig tot geen goedkeuring voor die tracks gekregen hebben, dan trek ik mijn woorden in.
met de fiets vanuit Kontich naar Wildert gereden, tt en dan terug naar huis. Vlotsjes overde 100 km
.Parcours: slechts 4 km die de moeite waard waren, de rest dat off-road was, waren zuigende veldwegen. In die streek liggen 100'den km's singletracks, begrijp niet dat er niets meer te rapen was.
Moest de org. echter weinig tot geen goedkeuring voor die tracks gekregen hebben, dan trek ik mijn woorden in.
-
drikkie
- Mountainbiker
- Berichten: 256
- Lid geworden op: zo 25 okt 2009 14:41
- Rijdt met: Cube Reaction 2016 + Cube LTD Race 2012
Ik kan me volledig bij Willy D aansluiten .... 
Is het omdat het niet meer mag? ... ik zag onderweg links en rechts: heuveltjes, single tracks, ...... die we allemaal voorbij reden
Toch een leuke voormiddag gehad: de single track in Wildert op het einde 3 x gereden en op weg naar huis (Overbroek) het klein schietveld meegenomen en daar goed gespeeld (het leukste stuk lag dus buiten de toertocht
). In totaal toch 90 Km op de teller
Bij de start nog Strammermax opgemerkt met enkele collega's papegaaien (die collega's heb ik nog terug gezien onderweg maar Strammermax????)
Is het omdat het niet meer mag? ... ik zag onderweg links en rechts: heuveltjes, single tracks, ...... die we allemaal voorbij reden
Toch een leuke voormiddag gehad: de single track in Wildert op het einde 3 x gereden en op weg naar huis (Overbroek) het klein schietveld meegenomen en daar goed gespeeld (het leukste stuk lag dus buiten de toertocht
). In totaal toch 90 Km op de tellerBij de start nog Strammermax opgemerkt met enkele collega's papegaaien (die collega's heb ik nog terug gezien onderweg maar Strammermax????)
-
Trotsebelg
- Mountainbiker
- Berichten: 287
- Lid geworden op: ma 24 mar 2008 20:59
- Rijdt met: Merida...
Dieje was wa na ons vertrokken. Wachtende op nog ne groep papegaaien die wa later waren. Heb hem wel nimer aan aankomst gezien wegens op tijd thuis te moete gerake :)drikkie schreef:
Bij de start nog Strammermax opgemerkt met enkele collega's papegaaien (die collega's heb ik nog terug gezien onderweg maar Strammermax????)
-
StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Google Singletrack View!?
Ik was ook in Essen-Wildert, samen met nog zes andere Papegaaien! Na afloop had ik geen zin om al naar huis te gaan! Daarom via een stuk van de Grensparkroute weer richting thuis gebold en nog een parcour gereden in de bossen vanaf het Ravenhof in Stabroek. Nog nooit zoveel mensen daar in de bossen weten rondlopen! Bij thuiskomst had ik 114 km op de teller! Dat is meer dan 90 hé drikkie! 
De rest van het verhaal kan je hier lezen of op m'n blog of meteen hieronder!
Toertocht (15-30-40 km) van WTC 't Pedalleke te Essen-Wildert op zondag 26-02-2012.
Na een korte nacht weer zeer vroeg uit de veren, want ik was zinnens van met de bike van thuis uit naar Essen te rijden en wist dat een aantal clubgenoten ter plekke om 8.30 u zouden starten. Ik was toch weer pas goed en wel om 7.30 u op pad, een half uur later dan gepland, om naar Wildert te rijden en dat betekent gewoon de spoorlijn Antwerpen-Roosendaal volgen. In Kalmthout wel even moeten zoeken omdat je daar niet overal naast de spoorweg kan fietsen. De halte Kijkuit en het arboretum aan de stopplaats Kalmthout voorbij, de brug onder de viaduct genomen en korte tijd later was ik in Wildert, exact om 8.30 u en na 21 km. Er stonden al twee clubmakkers te wachten en er zouden er later nog vier opdagen! Zeven leden van De Papegaai Bike Team, dat gebeurt niet zo snel! Aan de start nog een kort woordje gewisseld met Josk en op weg voor de toertocht om 8.50 u.
De tocht voerde ons weer richting spoorweg waar het net voor de overweg naar rechts ging over een verhard fietspad. Weer onder een brug van een viaduct en dan naar rechts een straat in waar in een onoverzichtelijke bocht een seingever stond. Een kort stukje over het fietspad langsheen de hoofdweg alwaar ik Lies en Richard in het gezelschap van een hele meute rijders uit Roosendaal als tegenliggers kreeg, allen nog onderweg naar de inschrijving. Van km 2 tot km 4 kregen we een mooie opener onder de vorm van een parcours dat uitgezet was in de Wildertse Duintjes. Smalle tracks op en af met wat draai- en keerwerk en uitkijken voor wortels hier en daar. Door al dat draaien en keren kreeg je vele andere bikers te zien waarvan je niet kon zeggen of ze voor dan wel achter waren op het parcours. Want blijkbaar waren er, ondanks de concurrentie van een zeer bekende tocht in Mol-Wezel, toch heel wat bikers naar hier afgezakt, waaronder ook heel wat Nederlanders, te horen aan de spraak van wie me voorbijreden.
Eens de Wildertse Duintjes achter de wielen brachten een veldweg en een asfaltbaantje ons op 7 km voorbij het College van het Eucharistisch Hart aan de Rouwmoer. Waar ze de namen voor de scholen indertijd toch allemaal gingen zoeken! Ik miszag iets aan de top van de toren, maar bij nader toezien bleken daar een groot heiligenbeeld en een kruisbeeld op te staan, van ver gezien een vormloze massa. Een kilometer verder kregen we een splitsing tussen enerzijds de kidstoer en anderzijds de routes van 30 en 40 km. Nog een kilometer verder me even aan de kant gezet voor een flinke slok uit m’n lurkzak. Ik hoorde m’n naam roepen en trof achter me drie clubmakkers die waren gestopt. Onze voorzitter was een biker aan het helpen om z’n band op te pompen. Ik had die man daarnet wel aan de kant zien staan en me afgevraagd of hij op een maat stond te wachten. En na mijn passage was hij blijkbaar te voet verder gewandeld in plaats van een andere biker aan te spreken met de vraag naar een pompje omdat hij het zijne vergeten was. Onze voorzitter had dat opgemerkt en laat een mens in nood niet aan zijn lot over! Papegaaien helpen altijd pechvogels! Eens weer op pad bereikten we al snel de kerk van Essen-Hoek, een godvergeten gat nabij de grens. Daar ging het links- en rechtsaf de velden in.
Luttele tijd later overschreden we de Belgisch-Nederlandse grens in de buurt van de Moerkantsebaan en de Weg naar Wouw. Twee grote groepen wielertoeristen reden er ons tegemoet. Na het kruisen van de Weg naar Wouw ging het de Walsestraat in om er halverwege deze landelijke weg de splitsing tussen de 30 en de 40 km te treffen. Er kozen er toch redelijk wat voor de toer van 30 km, ook al kan je in deze omgeving die tien extra er gerust bij nemen! Het tellertje klokte toen 15 km af. Aan het einde van de Walsestraat ging asfalt over in verhard zand en doken we mooie tracks in die ons over bulten op en af voerden doorheen de zanderige dennenbossen. Deze kleine speeltuin deed ons in een lus weer tot aan de Weg naar Wouw rijden die we kruisten vanuit de Overbergseweg. Op deze plek staat de pauze van de Sirocco-toertocht vanuit Woensdrecht, één van geliefde Nederlandse toeren in deze streek van de Brabantse Wal. We doken weer de bossen in over een smalle track langs dewelke zich een fotograaf had opgesteld om de deelnemers op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij herkende me en riep m’n schuilnaam, maar met dat grote toestel voor z’n gezicht kon ik niet zien wie het was! Op dat ogenblik had ik 19 km afgelegd en was het 10.10 u. Het asfaltbaantje dat we op werden gestuurd bleek het Vijverstraatje te zijn dat uitkomt tegenover het bekende groene poortje naast een beeld van de Heilige Theresia, waar vele tochten in deze streek passeren, niet ver van het voormalige klooster in Huijbergen. Dat veroorzaakte enige teleurstelling, want hoe mooi het stukje dat net gepasseerd was ook was, het had nog veel mooier kunnen zijn. Want het betekende dat we niet over de Nootjes- en de Tiestenberg waren gereden, maar er langsheen over de lagere bultjes. Geen wonder dat de hoeve die we net gepasseerd waren me bekend voorkwam, ze ligt aan de voet van deze heuvels.
Aan het groene poortje ging het linksaf, met Huijbergen in de rug, om onmiddellijk daarna de bevoorrading te treffen die op dezelfde plek stond als bij de voorgaande edities en op 20 km van de start. Over het aanbod geen kwaad woord, integendeel: sultanakoeken, lekkere kleinere losse koeken, wafels, peperkoek, partjes appelsien, sportdrank en zeer lekkere tomatensoep. De mensen onder de tent hadden hun handen vol, want een grote groep bikers stond er op de beperkte oppervlakte samengetroept. Het was even in het rijtje wachten alvorens te kunnen knabbelen en lurken, maar het ging vlot vooruit. Geen bekende gezichten gespot, tenzij de mannen van Vleeshal Van Gool (WTC Achter d’Hei) in hun mooie kleurige pakken en die vorige zondag hun tocht hadden vanuit Kalmthout-Achterbroek. Ik tref deze mensen al wel eens op m’n pad gedurende tochten in onze heimat.
Onmiddellijk na de stop diende zich weer een splitsing tussen de routes van 30 en de 40 km aan. De lange toer voerde ons naar rechts over een baantje tot aan het bos. Volgde een zeer mooi parcours dat ons over amusante paden doorheen de bossen van de Brabantse Wal voerde, waaronder een heuvelachtige track op de flank van een kleine helling. Een trio bikers van Sporthotel Van der Valk hield m’n helmlamp weer voor een camera! Het wordt vermoeiend om telkens te moeten zeggen dat het maar een lamp is! Alhoewel, ik werk eigenlijk undercover voor Google, maar dat mag niet geweten zijn! Over afzienbare tijd zal er naast Google Street View immers ook Google Singletrack View op het net verschijnen! Dan kan iedereen de toer al op voorhand beleven. Kwestie van de juiste bandenkeuze te kunnen maken! Hoe dan ook, van km 20 tot km 30 volgt een zeer mooi stuk doorheen de bossen, wat mij betreft het mooiste stuk met de leukste paden van de gehele toertocht en wat toch een vierde van de hele rit beslaat! Tijdens het doorkruisen van dit gebied op de grens van de Brabantse Wal en de Kalmthoutse Heide passeren we ook de camping De Staartse Duinen. Jammer genoeg blijft ook hier de kans om de eerder genoemde bergen te bestijgen via de track links onbenut.
Na 30 km komen de beide routes weer samen wanneer we de rand van het bos naderen op een plek die luistert naar de naam Groenendriesstraat en duiken we de open velden in. Een asfaltbaantje brengt ons naar Kalmthout-Hoek, een stukje dat door de heide van de eigenlijke gemeente zelf wordt gescheiden. Een collega uit Essen-Hoek die vorig jaar overleed wist me ooit te vertellen dat Kalmthout deze morzel grond aan Essen kwijt wilde, maar er geld voor vroeg, zodat Essen feestelijk weigerde! Spijtig genoeg zal ik m’n belevenissen van vandaag niet meer aan hem kunnen vertellen. Hoe dan ook, van 31 tot 35 km rijden we langsheen de heide over de asfalten Verbindingsstraat. Natuurbeheer is nu bezig met het verwijderen van de bomen die vorig jaar stierven in de grote heidebrand, waardoor één van de meest bekende plekken van de heide thans herschapen wordt in een troosteloze kaalheid. Het zal enkele jaren duren eer deze omgeving opnieuw in haar oude glorie zal te bewonderen zijn! Jammer! Nochtans laten de wandelaars en wielertoeristen het niet aan hun hart komen en blijven ze naar hier komen.
Aan het einde van de Verbindingsstraat gaat het naar links een mooi en lang bospad op dat ons naar het Stappersven leidt. Grote stapels snoeihout liggen er langs de zijkanten. En dan wordt het raadsel opgelost. Ik ben hier ooit eens komen zoeken naar een boswachtershuisje, maar heb het toen niet gevonden. Om de eenvoudige reden dat je op een bepaald punt nog eens naar rechts dient af te slaan. In een brede dreef met imposante bomen hebben zich daar langs de zijkanten smalle tracks ontwikkeld om de vochtige dreef zelf te kunnen vermijden. Deze dreef passeert het boswachtershuis (of jachthuis) op een plek waar ze een bocht naar rechts maakt. Het tellertje klokt 39 km af. We arriveren weer in een meer bewoonde wereld, maar krijgen als afsluiter van deze tocht nog een mooi stukje met leuke tracks in de Wildertse Duintjes. Even voor de middag arriveer ik na 44 km weer aan de te kleine en daardoor overvolle bikeparking, zodat ik m’n fietske buiten de parking aan een nadarhekken vlak bij de parkingbewaker met een slot vastleg.
Volgt een gezellige après met enkele clubmakkers. Het gezelschap uit Roosendaal is ook nog present. En weer spot ik de biker in het pak van Foto Dali. De terugweg huiswaarts aangevat via het fietspad naast het spoor. Na het stukje fietspad vanaf Wildert tot de grens met Kalmthout ergens rechtdoor gereden in plaats van links af te slaan en aan het begin van de Verbindingsstraat gekomen (die hadden we tijdens de toer helemaal gehad). Daar vanaf de Canadalaan het traject van de Grensparkroute gevolgd tot in Heide en Putte-Kapellen. Met een dubbel doel: een andere route hebben dan vanochtend en een halve kip kunnen verslinden aan m’n vertrouwde kraam op de grens! M’n halve kip soldaat gemaakt op een bank in het aanschijn van de gepensioneerden die in Taverne Hollands Hof genoten van de zondagnamiddag. Toen m'n kip opgepeuzeld was, was het halfdrie. Nog geen zin om al naar huis te gaan en de "groene route" in de bossen vanaf het Ravenhof gereden. Ik heb daar nog nooit zoveel mensen op mijn weg ontmoet als vandaag. Andere bikers en vooral veel wandelaars, zelfs met honden en een pony aan de lijn en een hele groep van de chiro aan de bekende put! Het was wel nationale wandeldag vandaag, maar daar zal het niets mee te maken gehad hebben! De Antwerpse editie vond plaats in Hoogstraten. Ter hoogte van Camping De Watertoren overschreed mijn tellertje de 100 km.
En toen ik de "groene route" reed werd ik staande gehouden door twee wandelaars ter hoogte van Athena met de vraag waar het Ravenhof ergens was! Zij hadden rondgewandeld in de bossen zonder te weten waar! Kwam daar net een biker aan die ons toeriep omdat we het paadje versperden. Ik heb de biker doen stoppen met de hoop dat hij de weg zou kennen. Toen hij alles dichtsmeet zag ik "Secret Trails" vanachter op z'n broek staan. En dan het opvallende groene logo op z'n truitje! En zo kwam ik de kerel tegen waarvan ik me al zo lang heb afgevraagd of ik hem ooit eens zou te zien krijgen! De enige echte Zombiker op z'n Sandman met dikke banden, rijdend in zijn lokale speeltuin. Hij kent er zelfs de paadjes die bijna geen paadjes zijn, want een tijd later kruiste hij nog eens m'n pad en zag ik hem gezwind naar boven rijden over een heuvel omdat het pad beneden versperd werd door gevallen bomen (die er volgens mij toch bewust gelegd zijn)! Blij dat ik de Zombiker eens te zien heb gekregen. En de wandelaars, zij zaten dus nog een heel eind van het Ravenhof af! Na een rit van 114 km was ik om 17.00 u weer thuis na een plezante zondag. De toertocht haalde misschien niet overal het beste uit deze streek, maar WTC ’t Pedalleke heeft in ieder geval de verdienste om voor een aangename rit gezorgd te hebben voor 1250 mountainbikers.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
De rest van het verhaal kan je hier lezen of op m'n blog of meteen hieronder!Toertocht (15-30-40 km) van WTC 't Pedalleke te Essen-Wildert op zondag 26-02-2012.
Na een korte nacht weer zeer vroeg uit de veren, want ik was zinnens van met de bike van thuis uit naar Essen te rijden en wist dat een aantal clubgenoten ter plekke om 8.30 u zouden starten. Ik was toch weer pas goed en wel om 7.30 u op pad, een half uur later dan gepland, om naar Wildert te rijden en dat betekent gewoon de spoorlijn Antwerpen-Roosendaal volgen. In Kalmthout wel even moeten zoeken omdat je daar niet overal naast de spoorweg kan fietsen. De halte Kijkuit en het arboretum aan de stopplaats Kalmthout voorbij, de brug onder de viaduct genomen en korte tijd later was ik in Wildert, exact om 8.30 u en na 21 km. Er stonden al twee clubmakkers te wachten en er zouden er later nog vier opdagen! Zeven leden van De Papegaai Bike Team, dat gebeurt niet zo snel! Aan de start nog een kort woordje gewisseld met Josk en op weg voor de toertocht om 8.50 u.
De tocht voerde ons weer richting spoorweg waar het net voor de overweg naar rechts ging over een verhard fietspad. Weer onder een brug van een viaduct en dan naar rechts een straat in waar in een onoverzichtelijke bocht een seingever stond. Een kort stukje over het fietspad langsheen de hoofdweg alwaar ik Lies en Richard in het gezelschap van een hele meute rijders uit Roosendaal als tegenliggers kreeg, allen nog onderweg naar de inschrijving. Van km 2 tot km 4 kregen we een mooie opener onder de vorm van een parcours dat uitgezet was in de Wildertse Duintjes. Smalle tracks op en af met wat draai- en keerwerk en uitkijken voor wortels hier en daar. Door al dat draaien en keren kreeg je vele andere bikers te zien waarvan je niet kon zeggen of ze voor dan wel achter waren op het parcours. Want blijkbaar waren er, ondanks de concurrentie van een zeer bekende tocht in Mol-Wezel, toch heel wat bikers naar hier afgezakt, waaronder ook heel wat Nederlanders, te horen aan de spraak van wie me voorbijreden.
Eens de Wildertse Duintjes achter de wielen brachten een veldweg en een asfaltbaantje ons op 7 km voorbij het College van het Eucharistisch Hart aan de Rouwmoer. Waar ze de namen voor de scholen indertijd toch allemaal gingen zoeken! Ik miszag iets aan de top van de toren, maar bij nader toezien bleken daar een groot heiligenbeeld en een kruisbeeld op te staan, van ver gezien een vormloze massa. Een kilometer verder kregen we een splitsing tussen enerzijds de kidstoer en anderzijds de routes van 30 en 40 km. Nog een kilometer verder me even aan de kant gezet voor een flinke slok uit m’n lurkzak. Ik hoorde m’n naam roepen en trof achter me drie clubmakkers die waren gestopt. Onze voorzitter was een biker aan het helpen om z’n band op te pompen. Ik had die man daarnet wel aan de kant zien staan en me afgevraagd of hij op een maat stond te wachten. En na mijn passage was hij blijkbaar te voet verder gewandeld in plaats van een andere biker aan te spreken met de vraag naar een pompje omdat hij het zijne vergeten was. Onze voorzitter had dat opgemerkt en laat een mens in nood niet aan zijn lot over! Papegaaien helpen altijd pechvogels! Eens weer op pad bereikten we al snel de kerk van Essen-Hoek, een godvergeten gat nabij de grens. Daar ging het links- en rechtsaf de velden in.
Luttele tijd later overschreden we de Belgisch-Nederlandse grens in de buurt van de Moerkantsebaan en de Weg naar Wouw. Twee grote groepen wielertoeristen reden er ons tegemoet. Na het kruisen van de Weg naar Wouw ging het de Walsestraat in om er halverwege deze landelijke weg de splitsing tussen de 30 en de 40 km te treffen. Er kozen er toch redelijk wat voor de toer van 30 km, ook al kan je in deze omgeving die tien extra er gerust bij nemen! Het tellertje klokte toen 15 km af. Aan het einde van de Walsestraat ging asfalt over in verhard zand en doken we mooie tracks in die ons over bulten op en af voerden doorheen de zanderige dennenbossen. Deze kleine speeltuin deed ons in een lus weer tot aan de Weg naar Wouw rijden die we kruisten vanuit de Overbergseweg. Op deze plek staat de pauze van de Sirocco-toertocht vanuit Woensdrecht, één van geliefde Nederlandse toeren in deze streek van de Brabantse Wal. We doken weer de bossen in over een smalle track langs dewelke zich een fotograaf had opgesteld om de deelnemers op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij herkende me en riep m’n schuilnaam, maar met dat grote toestel voor z’n gezicht kon ik niet zien wie het was! Op dat ogenblik had ik 19 km afgelegd en was het 10.10 u. Het asfaltbaantje dat we op werden gestuurd bleek het Vijverstraatje te zijn dat uitkomt tegenover het bekende groene poortje naast een beeld van de Heilige Theresia, waar vele tochten in deze streek passeren, niet ver van het voormalige klooster in Huijbergen. Dat veroorzaakte enige teleurstelling, want hoe mooi het stukje dat net gepasseerd was ook was, het had nog veel mooier kunnen zijn. Want het betekende dat we niet over de Nootjes- en de Tiestenberg waren gereden, maar er langsheen over de lagere bultjes. Geen wonder dat de hoeve die we net gepasseerd waren me bekend voorkwam, ze ligt aan de voet van deze heuvels.
Aan het groene poortje ging het linksaf, met Huijbergen in de rug, om onmiddellijk daarna de bevoorrading te treffen die op dezelfde plek stond als bij de voorgaande edities en op 20 km van de start. Over het aanbod geen kwaad woord, integendeel: sultanakoeken, lekkere kleinere losse koeken, wafels, peperkoek, partjes appelsien, sportdrank en zeer lekkere tomatensoep. De mensen onder de tent hadden hun handen vol, want een grote groep bikers stond er op de beperkte oppervlakte samengetroept. Het was even in het rijtje wachten alvorens te kunnen knabbelen en lurken, maar het ging vlot vooruit. Geen bekende gezichten gespot, tenzij de mannen van Vleeshal Van Gool (WTC Achter d’Hei) in hun mooie kleurige pakken en die vorige zondag hun tocht hadden vanuit Kalmthout-Achterbroek. Ik tref deze mensen al wel eens op m’n pad gedurende tochten in onze heimat.
Onmiddellijk na de stop diende zich weer een splitsing tussen de routes van 30 en de 40 km aan. De lange toer voerde ons naar rechts over een baantje tot aan het bos. Volgde een zeer mooi parcours dat ons over amusante paden doorheen de bossen van de Brabantse Wal voerde, waaronder een heuvelachtige track op de flank van een kleine helling. Een trio bikers van Sporthotel Van der Valk hield m’n helmlamp weer voor een camera! Het wordt vermoeiend om telkens te moeten zeggen dat het maar een lamp is! Alhoewel, ik werk eigenlijk undercover voor Google, maar dat mag niet geweten zijn! Over afzienbare tijd zal er naast Google Street View immers ook Google Singletrack View op het net verschijnen! Dan kan iedereen de toer al op voorhand beleven. Kwestie van de juiste bandenkeuze te kunnen maken! Hoe dan ook, van km 20 tot km 30 volgt een zeer mooi stuk doorheen de bossen, wat mij betreft het mooiste stuk met de leukste paden van de gehele toertocht en wat toch een vierde van de hele rit beslaat! Tijdens het doorkruisen van dit gebied op de grens van de Brabantse Wal en de Kalmthoutse Heide passeren we ook de camping De Staartse Duinen. Jammer genoeg blijft ook hier de kans om de eerder genoemde bergen te bestijgen via de track links onbenut.
Na 30 km komen de beide routes weer samen wanneer we de rand van het bos naderen op een plek die luistert naar de naam Groenendriesstraat en duiken we de open velden in. Een asfaltbaantje brengt ons naar Kalmthout-Hoek, een stukje dat door de heide van de eigenlijke gemeente zelf wordt gescheiden. Een collega uit Essen-Hoek die vorig jaar overleed wist me ooit te vertellen dat Kalmthout deze morzel grond aan Essen kwijt wilde, maar er geld voor vroeg, zodat Essen feestelijk weigerde! Spijtig genoeg zal ik m’n belevenissen van vandaag niet meer aan hem kunnen vertellen. Hoe dan ook, van 31 tot 35 km rijden we langsheen de heide over de asfalten Verbindingsstraat. Natuurbeheer is nu bezig met het verwijderen van de bomen die vorig jaar stierven in de grote heidebrand, waardoor één van de meest bekende plekken van de heide thans herschapen wordt in een troosteloze kaalheid. Het zal enkele jaren duren eer deze omgeving opnieuw in haar oude glorie zal te bewonderen zijn! Jammer! Nochtans laten de wandelaars en wielertoeristen het niet aan hun hart komen en blijven ze naar hier komen.
Aan het einde van de Verbindingsstraat gaat het naar links een mooi en lang bospad op dat ons naar het Stappersven leidt. Grote stapels snoeihout liggen er langs de zijkanten. En dan wordt het raadsel opgelost. Ik ben hier ooit eens komen zoeken naar een boswachtershuisje, maar heb het toen niet gevonden. Om de eenvoudige reden dat je op een bepaald punt nog eens naar rechts dient af te slaan. In een brede dreef met imposante bomen hebben zich daar langs de zijkanten smalle tracks ontwikkeld om de vochtige dreef zelf te kunnen vermijden. Deze dreef passeert het boswachtershuis (of jachthuis) op een plek waar ze een bocht naar rechts maakt. Het tellertje klokt 39 km af. We arriveren weer in een meer bewoonde wereld, maar krijgen als afsluiter van deze tocht nog een mooi stukje met leuke tracks in de Wildertse Duintjes. Even voor de middag arriveer ik na 44 km weer aan de te kleine en daardoor overvolle bikeparking, zodat ik m’n fietske buiten de parking aan een nadarhekken vlak bij de parkingbewaker met een slot vastleg.
Volgt een gezellige après met enkele clubmakkers. Het gezelschap uit Roosendaal is ook nog present. En weer spot ik de biker in het pak van Foto Dali. De terugweg huiswaarts aangevat via het fietspad naast het spoor. Na het stukje fietspad vanaf Wildert tot de grens met Kalmthout ergens rechtdoor gereden in plaats van links af te slaan en aan het begin van de Verbindingsstraat gekomen (die hadden we tijdens de toer helemaal gehad). Daar vanaf de Canadalaan het traject van de Grensparkroute gevolgd tot in Heide en Putte-Kapellen. Met een dubbel doel: een andere route hebben dan vanochtend en een halve kip kunnen verslinden aan m’n vertrouwde kraam op de grens! M’n halve kip soldaat gemaakt op een bank in het aanschijn van de gepensioneerden die in Taverne Hollands Hof genoten van de zondagnamiddag. Toen m'n kip opgepeuzeld was, was het halfdrie. Nog geen zin om al naar huis te gaan en de "groene route" in de bossen vanaf het Ravenhof gereden. Ik heb daar nog nooit zoveel mensen op mijn weg ontmoet als vandaag. Andere bikers en vooral veel wandelaars, zelfs met honden en een pony aan de lijn en een hele groep van de chiro aan de bekende put! Het was wel nationale wandeldag vandaag, maar daar zal het niets mee te maken gehad hebben! De Antwerpse editie vond plaats in Hoogstraten. Ter hoogte van Camping De Watertoren overschreed mijn tellertje de 100 km.
En toen ik de "groene route" reed werd ik staande gehouden door twee wandelaars ter hoogte van Athena met de vraag waar het Ravenhof ergens was! Zij hadden rondgewandeld in de bossen zonder te weten waar! Kwam daar net een biker aan die ons toeriep omdat we het paadje versperden. Ik heb de biker doen stoppen met de hoop dat hij de weg zou kennen. Toen hij alles dichtsmeet zag ik "Secret Trails" vanachter op z'n broek staan. En dan het opvallende groene logo op z'n truitje! En zo kwam ik de kerel tegen waarvan ik me al zo lang heb afgevraagd of ik hem ooit eens zou te zien krijgen! De enige echte Zombiker op z'n Sandman met dikke banden, rijdend in zijn lokale speeltuin. Hij kent er zelfs de paadjes die bijna geen paadjes zijn, want een tijd later kruiste hij nog eens m'n pad en zag ik hem gezwind naar boven rijden over een heuvel omdat het pad beneden versperd werd door gevallen bomen (die er volgens mij toch bewust gelegd zijn)! Blij dat ik de Zombiker eens te zien heb gekregen. En de wandelaars, zij zaten dus nog een heel eind van het Ravenhof af! Na een rit van 114 km was ik om 17.00 u weer thuis na een plezante zondag. De toertocht haalde misschien niet overal het beste uit deze streek, maar WTC ’t Pedalleke heeft in ieder geval de verdienste om voor een aangename rit gezorgd te hebben voor 1250 mountainbikers.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
Laatst gewijzigd door StrammerMax op do 01 mar 2012 12:10, 1 keer totaal gewijzigd.
-
StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Wat een mooi filmpje! Dat moet veel werk gekost hebben om dat te monteren. Ik ga het bij op m'n blog zetten. Ik zal als tegenprestatie een paar foto's van de Papegaaien bestellen. Maar de laatste tijd worden er zodanig veel foto's gemaakt dat ik het nauwelijks kan bijhouden met tochten rijden, daar een verslag over schrijven, dat op de sites en m'n blog zetten, de reacties van anderen lezen, de foto's bekijken en bestellen. Ik sta met dat laatste al een paar weken en tochten achter! Ik moet er dringend werk van maken! Ik heb mezelf niet tussen de te betalen foto's gevonden, wel tussen de vrij te downloaden.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
Alrijd wel leuk om verslagjes van jou te lezen!StrammerMax schreef:Wat een mooi filmpje! Dat moet veel werk gekost hebben om dat te monteren. Ik ga het bij op m'n blog zetten. Ik zal als tegenprestatie een paar foto's van de Papegaaien bestellen. Maar de laatste tijd worden er zodanig veel foto's gemaakt dat ik het nauwelijks kan bijhouden met tochten rijden, daar een verslag over schrijven, dat op de sites en m'n blog zetten, de reacties van anderen lezen, de foto's bekijken en bestellen. Ik sta met dat laatste al een paar weken en tochten achter! Ik moet er dringend werk van maken! Ik heb mezelf niet tussen de te betalen foto's gevonden, wel tussen de vrij te downloaden.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
Dus het wordt wel door velen hier en elders op waarde geschat 
Respect daarvoor Stramme.. Ik weet zeker dat dit veel werk is.
