Zo 11/03/2012 Ravels :: Veldtoertocht Ravels-Eel
Een bangelijke tocht gereden? Of juist niet! De bevoorrading of bepijling die ondermaats was. Laat het je collega bikers weten!
- bartike
- Mountainbiker
- Berichten: 381
- Lid geworden op: za 23 okt 2010 12:35
- Rijdt met: karton/aluminium/ijzer
ook komen trappen hier in Ravels vanuit Wuustwezel,
om 8.10 vertrokken en bijna heel de tijd alleen gereden, ni te druk onderweg zalig gewoon! mooie omgeveving, vogeltjes heel de tijd horen fluiten onderweg
enkel dat "vers stukje singeltrack" sloeg me wat tegen persoonlijk verder echt niks te klagen
benieuwd voor de foto's en film?
om 8.10 vertrokken en bijna heel de tijd alleen gereden, ni te druk onderweg zalig gewoon! mooie omgeveving, vogeltjes heel de tijd horen fluiten onderweg
enkel dat "vers stukje singeltrack" sloeg me wat tegen persoonlijk verder echt niks te klagen
benieuwd voor de foto's en film?
- lucvandeuren
- Mountainbiker
- Berichten: 183
- Lid geworden op: ma 10 jan 2005 20:00
- Rijdt met: Stevens Manic - - Granville Fuse 650b
Bericht door lucvandeuren »
BLACK CUBE schreef:Tof tochtje, alleen dat idioot zelfgemaakt stuk op het einde was er teveel aan. Een heel stuk op en af was dat om aan de km's te komen ?
Laat dat volgend jaar aub. Tot dan
+1
-
- Mountainbiker
- Berichten: 11
- Lid geworden op: zo 26 feb 2012 19:02
- Rijdt met: Ridley Scorpion
De 55 km gereden vandaag Schitterende tocht zeker omdat het weer top was de eerste 40km meegefloten met de vogeltjes genoten de laatste 15 km was voor de echte MTBers , gewoon doorgaan
Zo die Hollander had zeker weer een prijs gewonnen had nu gewoon een Cannondale Lefty 29er bij zich , niet normaal die gozer
Zo die Hollander had zeker weer een prijs gewonnen had nu gewoon een Cannondale Lefty 29er bij zich , niet normaal die gozer
45 km gedaan, want ik had ook nog 2*15 verbinding langs de weg te doen. Een tocht die me helemaal niet zo goed lag (teveel rechte stukken, zware bodem, single tracks lagen niet 'snel' genoeg), maar voor anderen is het dan weer wel net geknipt!
De wirwar van pijltjeskleuren en de natte voeten aan de afspuitstand vond ik jammer.
Pluspunten absoluut de streek (geen enkele keer een grote weg moeten kruisen ), het weer, de andere deelnemers, bevoorrading was goed, en de fotograaf
De wirwar van pijltjeskleuren en de natte voeten aan de afspuitstand vond ik jammer.
Pluspunten absoluut de streek (geen enkele keer een grote weg moeten kruisen ), het weer, de andere deelnemers, bevoorrading was goed, en de fotograaf
Foto's morgen online op mtb you . beTNTrek schreef:45 km gedaan, want ik had ook nog 2*15 verbinding langs de weg te doen. Een tocht die me helemaal niet zo goed lag (teveel rechte stukken, zware bodem, single tracks lagen niet 'snel' genoeg), maar voor anderen is het dan weer wel net geknipt!
De wirwar van pijltjeskleuren en de natte voeten aan de afspuitstand vond ik jammer.
Pluspunten absoluut de streek (geen enkele keer een grote weg moeten kruisen ), het weer, de andere deelnemers, bevoorrading was goed, en de fotograaf
-
- Mountainbiker
- Berichten: 3
- Lid geworden op: ma 12 mar 2012 12:00
- Rijdt met: cannondale trail hs33
focus bonita
Op de 1e plaats, voor de organisatie, was een mooie groene tocht. het weer zat ook erg mee, was bijna net zo mooi als mei 2011.
Wat focus bonita betreft, hij is alweer vergeten dat hij de prijs mocht opdrinken, dus d'n 'ollandse tombolaprijsgraaier weet wel zijn prijzen te delen.
Wat focus bonita betreft, hij is alweer vergeten dat hij de prijs mocht opdrinken, dus d'n 'ollandse tombolaprijsgraaier weet wel zijn prijzen te delen.
Foto's van alle deelnemers morgen online via mtbyou www.tinyurl.com/6ea3gdq
- StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Papegaai door kanaries belaagd!
Bericht door StrammerMax »
Ik ben ook vanuit Ravels-Eel komen rijden. Uit lijfsbehoud, want ik werd als Papegaai gedurende driekwart van de toer door gele kanaries, die exponentieel in aantal schenen toe te nemen, achtervolgd! Je kan dat hier lezen! Ook op m'n blog of meteen hieronder!
Toertocht (25-35-45-55 km) van WTC-MTB Den Eel te Ravels-Eel op zondag 11-03-2012.
Of hoe een Papegaai achtervolgd wordt door kanaries! Omdat ik op zaterdagavond had deelgenomen aan een dropping met fikse nachtwandeling, was het weer een korte nacht geweest toen de zondagochtend de wekker afliep. Zoals gewoonlijk had ik weer meer tijd dan verwacht nodig om me klaar te maken en wakker te worden en was het al ruim 10.00 u toen ik voor de rit van WTC-MTB Den Eel kon vertrekken, een rit die ik enkele jaren geleden nog al gereden had. We verlieten het terrein over het zompige gras rondom de voetbalvelden van Eel. De vermoeidheid van gisteren zat nog duidelijk in mijn benen! Eens van het voetbalterrein af kregen we landelijke betonpaadjes voor de wielen. Na 3,5 km doken we dan van een asfaltbaantje zo goed als definitief de bossen in, want we zouden er nauwelijks nog uit tevoorschijn komen! Mijn vermoeide leden werden al direct weer op de proef gesteld, want het bospad lag er zeer zompig bij zodat het ferm stompen geblazen was gedurende de 1,5 km dat dit pad lang was! Daarna ging het tot 6 km over een brede bosweg. Wat me opviel was dat je de bossen hier nog echt kunt ruiken. De kruidige geur van dennenhout. Na een vochtiger paadje passeerden we op 7,5 km een grenspaal die in een veld op de rand van de Gewestbossen van Ravels stond. Ik heb hem ooit eens vermeld in een ander verslagje over een toertocht in deze streek, maar toen kwamen we van de andere kant en kwam hij meer naar het einde van de tocht toe. Even opzoeken leert me dat dit tijdens de toer van De Rappe Wielen uit Weelde was, op de zonnige eerste november van vorig jaar, toen we een prachtig najaar beleefden! Geen wonder dat het witte kapelletje van daarnet me bekend voorkwam! Aan de grenspaal troffen we ook de afsplitsing van de kidstoer.
Na 7 km zag ik vanaf een open veld aan de rand van het bos in de verte de fotograaf zitten die zich aan de andere kant van de open plek aan de bosrand had gezet met zijn toestel in de aanslag. Even gestopt omdat onze wegen elkaar zowel op internet als in de realiteit recentelijk al een paar keren gekruist hadden! Dus kon ik het niet maken van niet even te stoppen. Bovendien zou ik zo evenmin de foto van anderen vergallen, vermits men van daar alle bikers al van ver zag afkomen. Wat tijd gemaakt voor een babbel over mountainbike en natuurbehoud, twee niet altijd in vrede te verenigen zaken. Toch maar weer op pad, vermits ik al redelijk laat vertrokken was en graag de lange afstand had uitgereden.
Zompige paden doorheen de bossen dienden zich aan. Hier en daar dienden nog plassen en natte plekken ontweken te worden. Omstreeks 11,5 km volgde een mooie singletrack, gevolgd door veldwegen en bredere paden in het bos. Om een halve kilometer verder aan het einde van een smal paadje dat uitgaf op een asfaltbaantje de splitsing te treffen tussen enerzijds de 35 km en anderzijds de 45 en 55 km. Drie mannen in rode pakken stonden er langsheen de kant te wachten. Ik had hen daarstraks ook al de fotograaf zien passeren toen ik daar halt had gehouden. Ik werd er aangesproken door een man in een fluogeelgroen pak met de vraag of ik zinnens was de 55 km te rijden. Ach neen, dacht ik, toch niemand van de club die al in de aanslag staat om de pijlen op te ruimen! Het was inderdaad de bezembiker die als opdracht had na te gaan of niemand zich nog op de route van 55 km bevond! Ik zou me dus weer mogen reppen nadat ik nog geen kwart van de toer had afgelegd!
Op 15 km trof ik de splitsing tussen de routes van 45 en van 55 km. De route voerde ons op dat ogenblik door een soort heidelandschap met dennenbomen waartussen je een met hoog gras begroeide open plek kon ontwaren. Lange en vrij zompige wegen leidden me doorheen deze schier eindeloze bossen. Na 19 km was er een kleine bevoorrading met wafels en waar me door mannen in dezelfde fluogele pakken een flesje sportdrank werd aangereikt. De bevoorrading stond er verstopt onder de bomen naast een drukke baan. Er stond nog een late vertrekker en na mijn aankomst konden twee fluomannen die ook hun bike bij hadden, beginnen met het opruimen van de pijlen op dit deel van het parcours. De grote baan over en na een zompige aanloop volgden gelukkig drogere wegen. Via een bruggetje staken we het riviertje de Reusel over en kreeg ik er het gezelschap van vele wandelaars die er rondliepen op deze zonnige zondag met aangename temperaturen. Blij dat ik m’n windvest had thuis gelaten, want daarin zou ik me nu te pletter gezweet hebben!
Even later doken we een donker dennenbos in waar de lage takken in je gezicht gezwiept werden, om uit te komen op een plek in een bos met imposante dennenbomen. We moesten er van de fiets om via een versmalling de merkwaardige houten Koevoirtbrug over de Reusel op te kunnen gaan. Deze zou liggen op de grens van Esbeek en Hooge Mierde. Een viertal jonge Nederlandse kerels die met hun bikes aan de brug staan, vragen me welke toer ik aan het volgen ben. Ik kan hun dialect moeilijk verstaan. Vanuit Ravels ben ik gekomen! Dat is duidelijk geen optie voor hen. Eens de brug over even halt gehouden om eens te kijken naar het grote infobord naast de brug. Er staat een Nederlands echtpaar met twee kleine dreumesen die van onder moeders vleugels enigszins wantrouwig kijken naar die rare man op die fiets! Waar is de tijd dat ik met m’n zusje aan de hand door het Stadspark wandelde. Er bestaat nog een filmopname van, wat voor die tijd zeer uitzonderlijk was! Nog eens gezwaaid naar de jongen en het meisje die zullen opgroeien zonder mijn levensweg ooit nog te kruisen. Maar enkele meters verder wordt mijn pad wel plots gekruist door een wegvluchtende ree die het bos in duikt! Het gebeurt niet gauw dat ik ze van zo dichtbij te zien krijg! Het tellertje klokt een 22 km af.
Het stukje van de route vanaf de Koevoirtbrug kan me in ieder geval bekoren. Want we worden er over een zanderig paadje gestuurd met een aantal opeenvolgende stevige heuveltjes om te overwinnen. En met de gedachte dat fluobiker me dra weer op de hielen zal zitten gaat het eens zo goed na een tandje te hebben bij gestoken. Eens dit funstukje achter de rug, volgt een breder bospad en zie ik in de verte twee mannen in fluojasjes staan. We moeten er na 24 km weer dezelfde grote baan van daarnet over om na deze lus over de heuveltjes onze weg verder te zetten. Een bospad brengt ons na 25 km voorbij een kampeerterrein met vaste chalets waar mannen in hun tuintjes staan te koteren. Er staan grote bouwsels tussen die nog amper de naam chalet waardig zijn. Eerder luxe buitenverblijven! Na 27 km krijgen we nog een mooie zanderige track voor de wielen en op 28 km een track doorheen het bos die uitgeeft op een asfaltbaantje aan pechpunt nummer negen. Want op diverse plaatsen waren bordjes geplaatst voor mogelijke pechvogels. Omstreeks 30 km, tussen de pechpunten negen en tien, leidt de route ons over een smal pad dat deel uitmaakt van de wandelroute Pannenven. Ik merk voor me een biker of drie die reeds gezwind met hun kniptang pijlen aan het weghalen zijn. Even wachten daarmee, want er is hier nog ene onderweg! Daar waar het pad wat breder wordt, komt me een grote groep wandelaars tegemoet! En een vriendelijke groet wordt dan altijd insgelijks beantwoord. Het paadje geeft uit op een asfaltbaantje en even verderop tref ik de tweede bevoorrading op 34 km van de start. Daar wordt al volop opgeruimd. Een stuk banaan, een wafel en een bekertje drank achter de kiezen gestoken en snel weer op pad!
Na de stop duiken we de bossen in van een domein dat luistert naar de naam “De Mierden” op het grondgebied van Reusel. Ik kom plaatsen tegen met oefeningen van een fit-o-meter. Het is intussen 12.30 u geworden. Enkele kilometers verder rijd ik voorbij een soort van zwemvijver met een grote betonnen sokkel midden in het water. Ik ben ooit nog al voorbij deze plek gefietst. Van km 35 tot 37 volgt een zeer mooie singletrack die vanaf de zwemvijver door het bos evenwijdig loopt met een wandelpad. Ik meen me te herinneren dat men hier ooit tijdens een toertocht bezig was met het rooien van bomen. Maar intussen is alles al weer begroeid geraakt. Tenzij ik verwar met een andere plek. Intussen zie ik fluobiker weer dichterbij komen en deze keer heeft hij zelfs zijn fluo-maatje meegebracht! Ik stomp me te pletter, opgejaagd door deze twee gele kanaries van de inrichtende club!
Het parcours volgt de schijnbaar onuitputtelijke paadjes in de bossen, soms met een aantal lange stroken, dan weer afgewisseld met stroken door losser zand in heidelandschappen. Omstreeks 40 km rijden we doorheen bossen die luisteren naar de naam Zwarteven. Te zien aan de aard van de bordjes bevinden we ons nog steeds op Nederlandse bodem, ik vermoed in de omgeving van Hooge Mierde. Ik merk ook dat de twee fluoboys, die zich onderweg blijkbaar verstoppen tot ik weer gepasseerd ben, intussen het gezelschap hebben gekregen van een derde clubmakker, doch deze keer niet in een fluopak gehuld, maar in een pak met publiciteit voor de sponsorende fietsenhandel “De Tweewieler”! En deze biker zal me tot op het einde blijven vergezellen. In de vlucht zie ik een bordje voorbij schieten met de vermelding “Landgoed Den Utrecht”. Nog niet zo heel lang geleden ben ik hier nog doorheen komen rijden tijdens een toertocht. Vele bospaden worden ons deel.
Vanaf 45 km volgt een gloednieuwe pas aangelegde singletrack die door m’n begeleider aangekondigd wordt met de mededeling “nu wordt het technisch”. De track loopt evenwijdig met een wandelpad. Het is goed te zien dat het paadje nog niet lang bestaat en door anderen smalend het “everzwijnenpaadje” wordt genoemd. Het geeft inderdaad de indruk van omgewoeld te zijn door varkens en het resultaat te zijn van een everzwijnelijke zoektocht naar lekker voedsel. Veel draaien en keren en oppassen voor wortels, putten en stroken slijk. Het tweede deel van het paadje wordt me door m’n begeleider bespaard. “Het loopt gewoon nog even verder door en dan moet je op je stappen terugkeren”, zegt de man.
Maar alsof ik nog niet moe genoeg ben, wordt er toch nog een laatste krachtinspanning gevraagd. En wat voor een! Want de laatste singletrack slingert zich gedurende enkele kilometers doorheen de bossen. Het is eveneens een in het recente verleden aangelegde track. Waarschijnlijk daarom is hij nog niet zo eenvoudig te berijden en zit hij nog vol putten en bulten. Ik neem aan dat dit zal beteren eens de track meer ingereden zal zijn. Ik meen trouwens dat ik er tijdens de afgelopen winter tijdens een andere toertocht ook over gestuurd werd! Volgens m’n begeleider maakt deze track deel uit van het PiereLiereBinkenpad, bestaande uit drie vaste routes in de omgeving van Turnhout. En meteen onthult hij voor mij de betekenis van de bizarre naam die aan dit pad werd gegeven. Het is een samenvoeging van de bijnamen van de inwoners van de drie gemeenten waarin deze route gelegen is: de Pieren (inwoners van Ravels), de Lieren (inwoners van Oud-Turnhout) en de Binken (inwoners van Turnhout). Dat deze laatsten Binken werden genoemd, dat wist ik. Ook het allerlaatste stukje bleef me bespaard met de melding dat dit er door boswerkzaamheden zeer lastig bij lag.
Een bospad en enkele asfaltbaantjes brachten ons weer naar de tent. Afscheid genomen van m’n gelegenheidsmakker. Binnen in de tent werd al volop opgeruimd en ook al was de tap eigenlijk al gesloten, ik heb er van een goedhartige ziel toch nog twee cola’s kunnen bekomen. Vermits ik kon passen hoefde men het geldkoffertje niet weer boven te halen! Dan weer naar de auto die geparkeerd stond op een toegangspaadje naar een weide naast de tent. Er stonden nog vier auto’s. Toen ik m’n fiets weer op de drager zette kwam de biker van de auto die voor me stond toe. Een jonge vader in het gezelschap van zijn twee zoontjes, beiden gehuld in een echt fietspak. Of hoe de microbe overgaat van vader op zoon. Eén van de twee werd wel aangesproken met de vraag of hij toch niet zinnens was van zo vuil in de auto te kruipen en werd terstond onder handen genomen. De koeien in de naastgelegen weide keken maar bedenkelijk toen ze twee wagens met fietsdragers zagen vertrekken, terwijl ze verveeld hun maaginhoud lagen te herkauwen.
Langs binnenwegen over Weelde-Statie en Hoogstraten weer naar huis gereden om daar het zondagse ritueel verder te zetten: fiets kuisen, de auto maar meteen mee onder handen genomen, wat doorgaans sneller gaat dan de fiets en de wasmachine aan het werk gezet. Na de zaterdagse dropping en vandaag achtervolgd te zijn geweest door knalgele kanaries die exponentieel in aantal toenamen, heeft het geen vijf minuten geduurd eer ik lag te knorren!
Besluit: de organisatie was zeker in orde. In het parcours kwamen vele rechte stukken voor, trouwens een beetje eigen aan tochten in deze streek. Bredere paadjes die door spoorvorming toch de allure hadden van een singletrack. Een belangrijk pluspunt is dat men de bossen in duikt en er gedurende de hele rit niet meer uit komt. Een paar mooie stukken op Nederlands grondgebied. De tocht was ook voorzien van een aantal lastiger passages die voor anderen dan misschien net amusant zijn. Met het goed weer er bovenop was dit een amusante, maar vermoeiende zondag!
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
Toertocht (25-35-45-55 km) van WTC-MTB Den Eel te Ravels-Eel op zondag 11-03-2012.
Of hoe een Papegaai achtervolgd wordt door kanaries! Omdat ik op zaterdagavond had deelgenomen aan een dropping met fikse nachtwandeling, was het weer een korte nacht geweest toen de zondagochtend de wekker afliep. Zoals gewoonlijk had ik weer meer tijd dan verwacht nodig om me klaar te maken en wakker te worden en was het al ruim 10.00 u toen ik voor de rit van WTC-MTB Den Eel kon vertrekken, een rit die ik enkele jaren geleden nog al gereden had. We verlieten het terrein over het zompige gras rondom de voetbalvelden van Eel. De vermoeidheid van gisteren zat nog duidelijk in mijn benen! Eens van het voetbalterrein af kregen we landelijke betonpaadjes voor de wielen. Na 3,5 km doken we dan van een asfaltbaantje zo goed als definitief de bossen in, want we zouden er nauwelijks nog uit tevoorschijn komen! Mijn vermoeide leden werden al direct weer op de proef gesteld, want het bospad lag er zeer zompig bij zodat het ferm stompen geblazen was gedurende de 1,5 km dat dit pad lang was! Daarna ging het tot 6 km over een brede bosweg. Wat me opviel was dat je de bossen hier nog echt kunt ruiken. De kruidige geur van dennenhout. Na een vochtiger paadje passeerden we op 7,5 km een grenspaal die in een veld op de rand van de Gewestbossen van Ravels stond. Ik heb hem ooit eens vermeld in een ander verslagje over een toertocht in deze streek, maar toen kwamen we van de andere kant en kwam hij meer naar het einde van de tocht toe. Even opzoeken leert me dat dit tijdens de toer van De Rappe Wielen uit Weelde was, op de zonnige eerste november van vorig jaar, toen we een prachtig najaar beleefden! Geen wonder dat het witte kapelletje van daarnet me bekend voorkwam! Aan de grenspaal troffen we ook de afsplitsing van de kidstoer.
Na 7 km zag ik vanaf een open veld aan de rand van het bos in de verte de fotograaf zitten die zich aan de andere kant van de open plek aan de bosrand had gezet met zijn toestel in de aanslag. Even gestopt omdat onze wegen elkaar zowel op internet als in de realiteit recentelijk al een paar keren gekruist hadden! Dus kon ik het niet maken van niet even te stoppen. Bovendien zou ik zo evenmin de foto van anderen vergallen, vermits men van daar alle bikers al van ver zag afkomen. Wat tijd gemaakt voor een babbel over mountainbike en natuurbehoud, twee niet altijd in vrede te verenigen zaken. Toch maar weer op pad, vermits ik al redelijk laat vertrokken was en graag de lange afstand had uitgereden.
Zompige paden doorheen de bossen dienden zich aan. Hier en daar dienden nog plassen en natte plekken ontweken te worden. Omstreeks 11,5 km volgde een mooie singletrack, gevolgd door veldwegen en bredere paden in het bos. Om een halve kilometer verder aan het einde van een smal paadje dat uitgaf op een asfaltbaantje de splitsing te treffen tussen enerzijds de 35 km en anderzijds de 45 en 55 km. Drie mannen in rode pakken stonden er langsheen de kant te wachten. Ik had hen daarstraks ook al de fotograaf zien passeren toen ik daar halt had gehouden. Ik werd er aangesproken door een man in een fluogeelgroen pak met de vraag of ik zinnens was de 55 km te rijden. Ach neen, dacht ik, toch niemand van de club die al in de aanslag staat om de pijlen op te ruimen! Het was inderdaad de bezembiker die als opdracht had na te gaan of niemand zich nog op de route van 55 km bevond! Ik zou me dus weer mogen reppen nadat ik nog geen kwart van de toer had afgelegd!
Op 15 km trof ik de splitsing tussen de routes van 45 en van 55 km. De route voerde ons op dat ogenblik door een soort heidelandschap met dennenbomen waartussen je een met hoog gras begroeide open plek kon ontwaren. Lange en vrij zompige wegen leidden me doorheen deze schier eindeloze bossen. Na 19 km was er een kleine bevoorrading met wafels en waar me door mannen in dezelfde fluogele pakken een flesje sportdrank werd aangereikt. De bevoorrading stond er verstopt onder de bomen naast een drukke baan. Er stond nog een late vertrekker en na mijn aankomst konden twee fluomannen die ook hun bike bij hadden, beginnen met het opruimen van de pijlen op dit deel van het parcours. De grote baan over en na een zompige aanloop volgden gelukkig drogere wegen. Via een bruggetje staken we het riviertje de Reusel over en kreeg ik er het gezelschap van vele wandelaars die er rondliepen op deze zonnige zondag met aangename temperaturen. Blij dat ik m’n windvest had thuis gelaten, want daarin zou ik me nu te pletter gezweet hebben!
Even later doken we een donker dennenbos in waar de lage takken in je gezicht gezwiept werden, om uit te komen op een plek in een bos met imposante dennenbomen. We moesten er van de fiets om via een versmalling de merkwaardige houten Koevoirtbrug over de Reusel op te kunnen gaan. Deze zou liggen op de grens van Esbeek en Hooge Mierde. Een viertal jonge Nederlandse kerels die met hun bikes aan de brug staan, vragen me welke toer ik aan het volgen ben. Ik kan hun dialect moeilijk verstaan. Vanuit Ravels ben ik gekomen! Dat is duidelijk geen optie voor hen. Eens de brug over even halt gehouden om eens te kijken naar het grote infobord naast de brug. Er staat een Nederlands echtpaar met twee kleine dreumesen die van onder moeders vleugels enigszins wantrouwig kijken naar die rare man op die fiets! Waar is de tijd dat ik met m’n zusje aan de hand door het Stadspark wandelde. Er bestaat nog een filmopname van, wat voor die tijd zeer uitzonderlijk was! Nog eens gezwaaid naar de jongen en het meisje die zullen opgroeien zonder mijn levensweg ooit nog te kruisen. Maar enkele meters verder wordt mijn pad wel plots gekruist door een wegvluchtende ree die het bos in duikt! Het gebeurt niet gauw dat ik ze van zo dichtbij te zien krijg! Het tellertje klokt een 22 km af.
Het stukje van de route vanaf de Koevoirtbrug kan me in ieder geval bekoren. Want we worden er over een zanderig paadje gestuurd met een aantal opeenvolgende stevige heuveltjes om te overwinnen. En met de gedachte dat fluobiker me dra weer op de hielen zal zitten gaat het eens zo goed na een tandje te hebben bij gestoken. Eens dit funstukje achter de rug, volgt een breder bospad en zie ik in de verte twee mannen in fluojasjes staan. We moeten er na 24 km weer dezelfde grote baan van daarnet over om na deze lus over de heuveltjes onze weg verder te zetten. Een bospad brengt ons na 25 km voorbij een kampeerterrein met vaste chalets waar mannen in hun tuintjes staan te koteren. Er staan grote bouwsels tussen die nog amper de naam chalet waardig zijn. Eerder luxe buitenverblijven! Na 27 km krijgen we nog een mooie zanderige track voor de wielen en op 28 km een track doorheen het bos die uitgeeft op een asfaltbaantje aan pechpunt nummer negen. Want op diverse plaatsen waren bordjes geplaatst voor mogelijke pechvogels. Omstreeks 30 km, tussen de pechpunten negen en tien, leidt de route ons over een smal pad dat deel uitmaakt van de wandelroute Pannenven. Ik merk voor me een biker of drie die reeds gezwind met hun kniptang pijlen aan het weghalen zijn. Even wachten daarmee, want er is hier nog ene onderweg! Daar waar het pad wat breder wordt, komt me een grote groep wandelaars tegemoet! En een vriendelijke groet wordt dan altijd insgelijks beantwoord. Het paadje geeft uit op een asfaltbaantje en even verderop tref ik de tweede bevoorrading op 34 km van de start. Daar wordt al volop opgeruimd. Een stuk banaan, een wafel en een bekertje drank achter de kiezen gestoken en snel weer op pad!
Na de stop duiken we de bossen in van een domein dat luistert naar de naam “De Mierden” op het grondgebied van Reusel. Ik kom plaatsen tegen met oefeningen van een fit-o-meter. Het is intussen 12.30 u geworden. Enkele kilometers verder rijd ik voorbij een soort van zwemvijver met een grote betonnen sokkel midden in het water. Ik ben ooit nog al voorbij deze plek gefietst. Van km 35 tot 37 volgt een zeer mooie singletrack die vanaf de zwemvijver door het bos evenwijdig loopt met een wandelpad. Ik meen me te herinneren dat men hier ooit tijdens een toertocht bezig was met het rooien van bomen. Maar intussen is alles al weer begroeid geraakt. Tenzij ik verwar met een andere plek. Intussen zie ik fluobiker weer dichterbij komen en deze keer heeft hij zelfs zijn fluo-maatje meegebracht! Ik stomp me te pletter, opgejaagd door deze twee gele kanaries van de inrichtende club!
Het parcours volgt de schijnbaar onuitputtelijke paadjes in de bossen, soms met een aantal lange stroken, dan weer afgewisseld met stroken door losser zand in heidelandschappen. Omstreeks 40 km rijden we doorheen bossen die luisteren naar de naam Zwarteven. Te zien aan de aard van de bordjes bevinden we ons nog steeds op Nederlandse bodem, ik vermoed in de omgeving van Hooge Mierde. Ik merk ook dat de twee fluoboys, die zich onderweg blijkbaar verstoppen tot ik weer gepasseerd ben, intussen het gezelschap hebben gekregen van een derde clubmakker, doch deze keer niet in een fluopak gehuld, maar in een pak met publiciteit voor de sponsorende fietsenhandel “De Tweewieler”! En deze biker zal me tot op het einde blijven vergezellen. In de vlucht zie ik een bordje voorbij schieten met de vermelding “Landgoed Den Utrecht”. Nog niet zo heel lang geleden ben ik hier nog doorheen komen rijden tijdens een toertocht. Vele bospaden worden ons deel.
Vanaf 45 km volgt een gloednieuwe pas aangelegde singletrack die door m’n begeleider aangekondigd wordt met de mededeling “nu wordt het technisch”. De track loopt evenwijdig met een wandelpad. Het is goed te zien dat het paadje nog niet lang bestaat en door anderen smalend het “everzwijnenpaadje” wordt genoemd. Het geeft inderdaad de indruk van omgewoeld te zijn door varkens en het resultaat te zijn van een everzwijnelijke zoektocht naar lekker voedsel. Veel draaien en keren en oppassen voor wortels, putten en stroken slijk. Het tweede deel van het paadje wordt me door m’n begeleider bespaard. “Het loopt gewoon nog even verder door en dan moet je op je stappen terugkeren”, zegt de man.
Maar alsof ik nog niet moe genoeg ben, wordt er toch nog een laatste krachtinspanning gevraagd. En wat voor een! Want de laatste singletrack slingert zich gedurende enkele kilometers doorheen de bossen. Het is eveneens een in het recente verleden aangelegde track. Waarschijnlijk daarom is hij nog niet zo eenvoudig te berijden en zit hij nog vol putten en bulten. Ik neem aan dat dit zal beteren eens de track meer ingereden zal zijn. Ik meen trouwens dat ik er tijdens de afgelopen winter tijdens een andere toertocht ook over gestuurd werd! Volgens m’n begeleider maakt deze track deel uit van het PiereLiereBinkenpad, bestaande uit drie vaste routes in de omgeving van Turnhout. En meteen onthult hij voor mij de betekenis van de bizarre naam die aan dit pad werd gegeven. Het is een samenvoeging van de bijnamen van de inwoners van de drie gemeenten waarin deze route gelegen is: de Pieren (inwoners van Ravels), de Lieren (inwoners van Oud-Turnhout) en de Binken (inwoners van Turnhout). Dat deze laatsten Binken werden genoemd, dat wist ik. Ook het allerlaatste stukje bleef me bespaard met de melding dat dit er door boswerkzaamheden zeer lastig bij lag.
Een bospad en enkele asfaltbaantjes brachten ons weer naar de tent. Afscheid genomen van m’n gelegenheidsmakker. Binnen in de tent werd al volop opgeruimd en ook al was de tap eigenlijk al gesloten, ik heb er van een goedhartige ziel toch nog twee cola’s kunnen bekomen. Vermits ik kon passen hoefde men het geldkoffertje niet weer boven te halen! Dan weer naar de auto die geparkeerd stond op een toegangspaadje naar een weide naast de tent. Er stonden nog vier auto’s. Toen ik m’n fiets weer op de drager zette kwam de biker van de auto die voor me stond toe. Een jonge vader in het gezelschap van zijn twee zoontjes, beiden gehuld in een echt fietspak. Of hoe de microbe overgaat van vader op zoon. Eén van de twee werd wel aangesproken met de vraag of hij toch niet zinnens was van zo vuil in de auto te kruipen en werd terstond onder handen genomen. De koeien in de naastgelegen weide keken maar bedenkelijk toen ze twee wagens met fietsdragers zagen vertrekken, terwijl ze verveeld hun maaginhoud lagen te herkauwen.
Langs binnenwegen over Weelde-Statie en Hoogstraten weer naar huis gereden om daar het zondagse ritueel verder te zetten: fiets kuisen, de auto maar meteen mee onder handen genomen, wat doorgaans sneller gaat dan de fiets en de wasmachine aan het werk gezet. Na de zaterdagse dropping en vandaag achtervolgd te zijn geweest door knalgele kanaries die exponentieel in aantal toenamen, heeft het geen vijf minuten geduurd eer ik lag te knorren!
Besluit: de organisatie was zeker in orde. In het parcours kwamen vele rechte stukken voor, trouwens een beetje eigen aan tochten in deze streek. Bredere paadjes die door spoorvorming toch de allure hadden van een singletrack. Een belangrijk pluspunt is dat men de bossen in duikt en er gedurende de hele rit niet meer uit komt. Een paar mooie stukken op Nederlands grondgebied. De tocht was ook voorzien van een aantal lastiger passages die voor anderen dan misschien net amusant zijn. Met het goed weer er bovenop was dit een amusante, maar vermoeiende zondag!
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * Winterkalender West-Brabant en Noorderkempen 2011-12 * ???
Laatst gewijzigd door StrammerMax op do 15 mar 2012 18:13, 1 keer totaal gewijzigd.