Mountainbike.be

Op onze ZoeNK-tocht wordt een soortgelijk systeem van pechzones ook al sinds enkele jaren gebruikt.
Op een parcours van 65km hadden we vorig jaar 13 "noodpunten" (op de kleinere tochten ietske minder). Al die noodpunten zijn makkelijk met de wagen bereikbaar (depannage / ambulance).

Wanneer je een probleem hebt onderweg, ga je verder tot aan het eerstvolgende noodpunt (of het vorige als je je dat nog kan herinneren), en daar kan je dan opgepikt worden door de depannage-dienst of ambulance in geval van ernstig gekwetsten.

Elk noodpunt is duidelijk aangeduid dmv een bordje met het noodpunt-nummer (bv noodpunt 7). Op die bordjes staat ook het gsm-nummer waarop je de organisatie kan bereiken.
Bovendien krijg je bij de inschrijving nog een strookje met het noodnummer op (dit jaar vermoedelijk armbandjes) zodat je normaal gezien altijd en overal de organisatie kan bereiken.

Toen ik met MTB begon (2 jaar terug) zag je zelden zo'n systeem, maar tegenwoordig vind je dit op de meeste toertochten (t.t.z. degene die ik rij in Vlaams-Brabant). Hoewel er af en toe nog steeds een TT tussenzit waar ze nog nooit van een noodnummer lijken gehoord te hebben ...

Thierry schreef:Op een parcours van 65km hadden we vorig jaar 13 "noodpunten"

Toeval zenne, die 13

Biker Zjé schreef:Zeer goed systeem vind ik, dat nog voor kleine verbetering vatbaar is....vermelding van het noodnummer op die bordjes.
Men krijgt soms wel een papiertje met noodnummer mee, maar dit gaat al vlug verloren.

Op de bordjes zal het nummer van de mobiele pechverhelper afgedrukt zijn. Onze Werner!!

FF stout zijn : zijn we niet bij de eersten ?
Anyway daar istem ni om te doen, WEL omdat dit een systeem is dat zowel biker als organisatie baat bij hebben, en nog steeds zijn er gasten die het ni doorhebben, we zullen volharden ondanks die gasten

Thierry schreef:Op onze ZoeNK-tocht wordt een soortgelijk systeem van pechzones ook al sinds enkele jaren gebruikt.
Op een parcours van 65km hadden we vorig jaar 13 "noodpunten" (op de kleinere tochten ietske minder). Al die noodpunten zijn makkelijk met de wagen bereikbaar (depannage / ambulance).

Wanneer je een probleem hebt onderweg, ga je verder tot aan het eerstvolgende noodpunt (of het vorige als je je dat nog kan herinneren), en daar kan je dan opgepikt worden door de depannage-dienst of ambulance in geval van ernstig gekwetsten.

Elk noodpunt is duidelijk aangeduid dmv een bordje met het noodpunt-nummer (bv noodpunt 7). Op die bordjes staat ook het gsm-nummer waarop je de organisatie kan bereiken.
Bovendien krijg je bij de inschrijving nog een strookje met het noodnummer op (dit jaar vermoedelijk armbandjes) zodat je normaal gezien altijd en overal de organisatie kan bereiken.

Toen ik met MTB begon (2 jaar terug) zag je zelden zo'n systeem, maar tegenwoordig vind je dit op de meeste toertochten (t.t.z. degene die ik rij in Vlaams-Brabant). Hoewel er af en toe nog steeds een TT tussenzit waar ze nog nooit van een noodnummer lijken gehoord te hebben ...

phille schreef:FF stout zijn : zijn we niet bij de eersten ?

inderdaad. zoenk en united bikers doen dat al jaren. ik kan me zelfs met de beste wil niet herinneren of we dat idee nu hadden overgenomen of dat we zelf zo creatief waren. maakt trouwens niet uit. ik pleit daar trouwens al langer voor op dit eigenste forum. ik dacht parels voor de zwijnen :D. niet dus.
omdat het beter onthoudt dan nummers hadden we verleden jaar zoneborden met namen: alfa, bravo en andere foxtrot's en tango's. daar kan ik formeel over zijn: dat was gezien bij de tocht van de brandweer -hoe kan het anders?- van scherpenheuvel.
greetz, chuck