Mountainbike.be

Eum....niemand stelt de vraag, dan doe ik het wel...wat scheelt er juist ?

Eerste zin van zijn post.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Hypertr ... omyopathie" onclick="window.open(this.href);return false;

Been schreef:Eerste zin van zijn post.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Hypertr ... omyopathie" onclick="window.open(this.href);return false;

Bedankt. Van deze aandoening nog nooit gehoord. Dju toch. E-bike nemen ! Sterkte man !

Niet opgeven, blijven gaan
Jij bent één van de weinigen hier die een echte reden hebben om een E-bike aan te schaffen

Hey,

Bedankt voor de bemoedigende berichten. Een e-bike zou inderdaad een oplossing kunnen zijn, maar ik ga sowieso eerst de onderzoeken moeten afwachten.

Het is niet zo'n ongekende aandoening: Erik De Vlaeminck verloor er een zoon aan, Kevin Pauwels een broer. Het is een aandoening waar redelijk veel jonge topsporters aan sterven, maar veel mensen hebben nooit klachten. Sommigen worden er 100 mee, anderen halen zelfs mijn huidige leeftijd niet. En dat is een beetje het akelige op dit moment; afhankelijk van hoe erg het is, is het misschien (heel klein kansje) mogelijk dat ik nog normaal ga kunnen leven (sporten en zo) met medicatie maar er zijn ook mensen die moeten verhuizen omdat ze geen trap meer op mogen. En ik ga dus ergens tussen die twee uitersten zitten. Op dit moment is het dus een echte emotionele roller coaster.

Nog iets waar ik recent op gewezen ben: ik ben niet zo lang geleden gescheiden en verwerk het allemaal niet zo goed. Ik nam een lage dosis van twee antidepressiva en er is een mogelijkheid dat één en ander is uitgelokt door die medicatie. Dat zou op zich goed nieuws zijn en eerlijk gezegd verliep mijn onderzoek tot nu toe ook wat raar. Er was geen turbulentie te horen en op mijn echo was er maar een minimale verdikking van de hartspier te zien ("dat gaat normaal het probleem niet zijn") maar op het EKG was het heel uitgesproken (maar die was nog niet afgenomen op het moment van de echo) dus het is niet volledig uitgesloten. In dat geval is er een redelijke kans op herstel maar dit medicijn als trigger van hartproblemen is wel heel zeldzaam (minder dan 1 op honderdduizend) dus daar durf ik haast niet op hopen.

Maar goed, het is allemaal nog heel erg afwachten dus. En mijn oude Klein die krijgt, wat er ook gebeurt, een plekje aan de muur. Wie weet komt er een e-bike in de plaats, als ik mag (ik moet alleszins geen toestemming meer vragen aan mevrouw maar nu zit er een dokter in de weg).
Het deed alleszins deugd om jullie berichtjes te lezen maar uiteindelijk wist ik het al: mountainbikers zijn goede mensen en ik ga proberen om toch een beetje biker te blijven, ook als ik niet meer mag fietsen.

Gisteren had ik een coronarografie ... het was een beetje zoals naar Lourdes vertrekken met één been en terugkomen met twee. Of tenminste toch anderhalf.

Ik had serieus schrik om bevestigd te zien dat er iets ernstig mis was - ergens zit je in je achterhoofd toch altijd met de hoop dat het allemaal wel meevalt - en de cardioloog die het onderzoek uitvoerde heeft geen enkele afwijking gevonden hoewel mijn EKG erg duidelijk was.
Hij wilde nog niet bevestigen dat ik ooit weer ga mogen sporten - daarvoor moet ik nog twee onderzoeken afwachten - maar hij zei wel dat er een kans bestaat.

Het onderzoek zelf was niet echt fijn, maar als dat bijvoorbeeld de prijs is om terug te kunnen fietsen, dan laat ik dat met plezier ieder jaar opnieuw doen.

Hoop doet leven !