Liefste Sari,
We hebben er samen zo naar uitgekeken om in Andalucia leuke marathonwedstrijden te rijden als team Mountainbike.be.
Jij met al jouw buitenlandse ervaring samen met een oude knar van 52...
Tot enkele weken voordien waren we in topvorm. Ik kreeg kwaaltjes en jij ook. Doch niets ging in ons de weg staan. We kenden elkaar nog maar 9 maanden, maar trainden regelmatig keihard. We vertelden elkaar over ons liefde en leed, over je lieve ouders. Als ik op 23 februari je kwam ophalen en vooreerst je ouders zag, je huis,... het was net alsof we elkaar reeds jaren kenden. We geraakten er zelfs met moeite weg, zo hartelijk was het ontvangst.
Eindelijk vertrokken voor onze droom-marathonrace was er nooit echt een stilte in de auto. We praatten honderduit. En na de tussenstop was je niet vergeten dat ik verjaarde. Die fles heb ik nog staan.
Je bent zo speciaal, zo open, dat je wist bij mij terecht te kunnen met de dingen die je zwaar wogen. Het bleek een heel zware extra bagage te zijn , die we meezeulden. Maar ... dat waren zaken voor na de race. Nu eerst sportief presteren en genieten.
Eens in het prachtige hotel gingen we snel nog even trainen, maar ... je benen wilden niet goed mee. Juist jou klimkwaliteiten boezemden me schrik in. Zou ik jou wel kunnen volgen.
Plots was het genoeg voor jou en ik verkende de laatste heel steile afdaling naar de finish dan maar alleen.
De eerste wedstrijddag. We waren rot nerveus. Geneutraliseerde start... mijn voeten! Aan 36 km/u konden we met moeite aanhaken in het glooiend landschap van Cordoba. Je benen wilden niet mee. Je had een hekel aan een camelbag op de rug, doch... je reed met een loodzware last op de schouders. Onmogelijk zo te presteren. Ik moedigde je aan en met veel wilskracht haalde je de top, net voor die laatste zware afdaling, die je niet verkende.
Ook daar was de last een hindernis, je viel zwaar, maar stond terug op. We haalden in de laatste 2 km een snelheid van 63km/u en hadden nog heel wat koppels kunnen voorbij snellen. Met de handen in elkaar reden we over de finish.
Maar het was zwaar geweest, doch de tijd die je kreeg om terug na te denken was zwaarder dan de race. We pepten elkaar op voor de 2e dag. Ik masseerde jouw pijnlijke benen.
Toch ging het avondgesprek terug over je bekommernissen binnen jouw werksfeer.
Terug werd jouw rugzak gevuld met muizenissen, frustraties, vragen en veel meer...
Het thuisfront sprak je veel moed in, maar de race was nog lang, te lang bleek.
Niemand kan beter een situatie inschatten als een moeder, ook al waren we 2500km ver. Ze kwam je terecht vervoegen, want mijn middelen waren op.
Een paar dagen rust, ik neem wel je fietsgerief mee en alles zou hopelijk beter worden.
Maar... niet jij, die zo uniek bent, maar de doordeweekse mensen in jouw werksfeer begrepen het niet.
Jij gebruikte jouw aangeboren talenten, anderen presteren hun werkuren. Het werd een wedstrijd met ongelijke ploegen, met een scheidsrechter zonder fluit.
Eén van de enige wedstrijden die je niet kon winnen.
We hoorden elkaar slechts via via. Dat was een zeer veeg tegen.
Lieve Sari, nu ben je bezig met het gene waar je zo goed in bent. Een niet te onderschatten klimpartij, heel stijl, heel technisch, maar zonder Camelbag op de rug en met zo'n mooi einddoel. Die fonkelende ster, waar alle vrienden jouw zullen zien staan, want enkel echte vrienden zien die ster schitteren. Je hoeft ook niet meer af te dalen. Je zit er veilig.
Beste familie, tracht u te troosten met het geluk die Sari nu overkomt. Kunnen klimmen, zonder een zware camelbag op de rug, geen enkele angst meer voor wat dan ook! En weet ... ze had enorm veel respect, sprak met veel liefde over wat jullie haar aangeboden hebben aan kansen en mogelijkheden.
Neem nu ook rust en geniet van de zeer intense momenten die jullie hadden en die ze koesterde. Die kwalitatieve momenten neemt niemand jullie nog af en Sari sprak er me dikwijls over.
Sari, iedere mountainbikerit zal ik blijven achterom kijken, want je kon zo verdomd dicht op mijn wiel rijden, dat ik schrik had dat je niet snel zou kunnen remmen indien nodig. Maar ... je was steeds alert en het gebeurde nooit. Je blijft mijn schaduw. Ik ben fier jouw laatste mtb-partner te zijn geweest.
Jouw teammaat Geert
Een prachtige mountainbikster is van ons heen gegaan !
-
long fellow
- Junior redactielid
- Berichten: 604
- Lid geworden op: wo 31 mei 2006 22:34
- Rijdt met: Cannondale met 2 wielen, remmen ed, spaar nu voor een mistlamp
-
BerggeitCasualFietser
- Mountainbiker
- Berichten: 2935
- Lid geworden op: ma 09 jan 2012 12:06
- Rijdt met: Trek Superfly 7, Lapierre X629
