Dit weekend in Herentals mijn eerste serieuze tuimeling gemaakt op MTB. (Ik fiets nochtans al jaren)
Ik denk dat iedereen wel eens niet op tijd uit zijn klikpedalen schiet of zo ...maar dit weekend heb ik een serieuze tuimeling gemaakt.
Ik ben op mijn heup en rechterarm terecht gekomen. Niks gebroken of ernstig geraakt maar ik was er toch even niet goed van.
Wie herinnert er z'n / haar eerste spectaculaire val nog?
(Uiteraard heb je weinig zelf weinig aan dit spectakel)
De eerste valpartij
-
Gast
-
Brainjumper
- Mountainbiker
- Berichten: 258
- Lid geworden op: vr 07 feb 2003 22:11
- Rijdt met: SPEC. FSR XC
-
Gast
-
The natural
- Mountainbiker
- Berichten: 31
- Lid geworden op: di 13 aug 2002 02:00
- Rijdt met: Merida Matts 900 TFS
Vallen is part of the job.
Ik kan het # keren dat ik tegen de grond gegaan ben niet op 2 handen tellen. Voorlopig zonder erg, lichamelijk dan.
De mentale gevolgen laat ik even buiten beschouwing.
Meeste valpartijen zijn te wijten aan de combinatie snel afdalen en greppelvorming. Ervaring leert dat je dan onmiddellijk de fiets weer op moet om schrik te overwinnen.
Ik kan het # keren dat ik tegen de grond gegaan ben niet op 2 handen tellen. Voorlopig zonder erg, lichamelijk dan.
De mentale gevolgen laat ik even buiten beschouwing.
Meeste valpartijen zijn te wijten aan de combinatie snel afdalen en greppelvorming. Ervaring leert dat je dan onmiddellijk de fiets weer op moet om schrik te overwinnen.
Een paar jaar geleden was ik op trainingsstage in Lanzarote.
We reden in groep door een dorpje, allen achter elkaar, want de weg was er smal en liep lichtjes naar beneden dus de snelheid was ook vrij hoog.
Achter ons een toeterende wagen die voorbij wilde , dat lukte niet echt goed.
Op een bepaald moment kwam hij wel voorbij, al slingerend, ik reed op dat moment op kop. Toen hij mij voorbijreed, reed hij mij van de weg. Ik overkop en kwam in de berm te recht.
Volledig in shock afgevoerd met ambulance naar de dichtsbijzijnde kliniek waar ze enkel spaans spraken
, rit in ambulance was echt wel spectaculair!!
Uiteindelijk viel alles wel mee, niets gebroken, linkerkant volledig geschaafd, een paar gekneusde ribben...
Een geluk dat ik mijn helm op had en in een zachte berm terecht kwam
weeral een paar mooie littekens erbij
We reden in groep door een dorpje, allen achter elkaar, want de weg was er smal en liep lichtjes naar beneden dus de snelheid was ook vrij hoog.
Achter ons een toeterende wagen die voorbij wilde , dat lukte niet echt goed.
Op een bepaald moment kwam hij wel voorbij, al slingerend, ik reed op dat moment op kop. Toen hij mij voorbijreed, reed hij mij van de weg. Ik overkop en kwam in de berm te recht.
Volledig in shock afgevoerd met ambulance naar de dichtsbijzijnde kliniek waar ze enkel spaans spraken
, rit in ambulance was echt wel spectaculair!!Uiteindelijk viel alles wel mee, niets gebroken, linkerkant volledig geschaafd, een paar gekneusde ribben...
Een geluk dat ik mijn helm op had en in een zachte berm terecht kwam
weeral een paar mooie littekens erbij
-
Gast
Heb door de jaren heen ondervonden dat je meestal iets voor hebt op training en (bijna) nooit op wedstrijd. Waarschijnlijk omdat je op training minder geconcentreerd bent dan in een wedstrijd.
Na een gebroken sleutelbeen, bouten in mijn linkerelleboog, gebroken vingers, geplette vingertoppen, gekneusde knieën, mijn linkeroog op een mm na bijna kwijt, zal je dan ook begrijpen waarom ik het in afdalingen wat op de MTB wat rustiger aandoe (en waarschijnlijk de volgend keer weer bij een training op de weg omvergereden zal worden :D ).
Na een gebroken sleutelbeen, bouten in mijn linkerelleboog, gebroken vingers, geplette vingertoppen, gekneusde knieën, mijn linkeroog op een mm na bijna kwijt, zal je dan ook begrijpen waarom ik het in afdalingen wat op de MTB wat rustiger aandoe (en waarschijnlijk de volgend keer weer bij een training op de weg omvergereden zal worden
:D ).
Laatst gewijzigd door Gast op vr 13 jun 2003 22:21, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
