Hier alvast een sfeerbeeldje
Durbuy en Barvaux
-
Evil Mogwai
- Mountainbiker
- Berichten: 196
- Lid geworden op: do 12 dec 2002 01:44
- Rijdt met: Allemaal beestjes!
-
MaC'Red
- Mountainbiker
- Berichten: 4483
- Lid geworden op: do 14 mar 2002 02:00
- Rijdt met: Scott Spark RC team
- Contacteer:
mijne beste heren ik moet jullie feliciteren hoor amaai, het is aan het profiel te zien een pracht van parcours is geweest.
moesten jullie er enigzins een kaart van hebben ofwat dan ben ik zeker geintereseerd ( moest er iemand die cd van NGI hebben mss van ginder )
ik ken er ook veel baantjes maar de streek is TE groot om alles te kennen he denkt ge ook nie ??
Gizmo
moesten jullie er enigzins een kaart van hebben ofwat dan ben ik zeker geintereseerd ( moest er iemand die cd van NGI hebben mss van ginder )
ik ken er ook veel baantjes maar de streek is TE groot om alles te kennen he denkt ge ook nie ??
Gizmo
-
Evil Mogwai
- Mountainbiker
- Berichten: 196
- Lid geworden op: do 12 dec 2002 01:44
- Rijdt met: Allemaal beestjes!
-
jerommeken
- Mountainbiker
- Berichten: 1227
- Lid geworden op: di 12 nov 2002 20:23
- Rijdt met: Electrified Scalpel
- Contacteer:
Evil Mogwai schreef:Hoor ik daar iemand zijn tanden knarsen? 't Was de max, nu nog op Fieldbiker zijn verslag wachten.
Da zullen mijn tandjes zijn.
Ik heb net de fieldbiker gebeld : zijn verslag is voor morgen of misschien zelfs nog vanavond.
Volgende zondag kan ik ook al niet mee naar Heverlee wegens een souper van mijn dochters hun dansclub.
Life sucks.
Ik zal dan nog maar wat kilometers gaan maken langs den Dender : verstand op 0 , hartslag op 145 , trapfrequentie 100.
Het is al van 3 januari geleden dat ik nog eens op ne MTB gezeten heb.
-
fieldbiker
- Mountainbiker
- Berichten: 604
- Lid geworden op: do 21 nov 2002 22:15
- Rijdt met: Canyon CF SLX 9.9
Awel mannen, belofte maakt schuld, maar hier 's 't verslag :
Barvaux … zien en dan sterven ?
Het was dan eindelijk zover … vrijdagavond zouden Fieldbiker, Evil M, Homeboy and Schizo eindelijk afdalen naar Barvaux en omstreken.
De symptomen waren al een paar weken duidelijk, ons machien stond depressief ergens in een hok of garage weggestoken en wij – de berijders – begonnen bijna te kwijlen bij het zien van onze werkloze makker. Beenspierenen geraakten stevig opgewonden en bij de minste gedachte aan de Ardense bossen, moesten we bijna afkicken. Evil M had al een paar weken stuiptrekkingen gekregen en een fors aantal MTB-agressies ondergaan. Schizo, lange tijd stil gelegen door examens en ander ‘leergedoe’ was al een aantal weken op bedevaart geweest naar Scherpenheuvel om elke MTB-oprisping te bezweren met 400 weesgegroetjes en 750 onze vaders. Homeboy bekeek het iets nuchter, maar had toch ook al een paar vlagen MTB-afkickzweet moeten verdragen, zodat ze hem – geurhindergewijs – vanuit thuis toch maar wijselijk met ons meestuurden.
En wijle weg dus. Twee bikes in de Sharan en twee erachteraan. Rond half twaalf waren we ter plaatse en na een klein boke, den tram in want zaterdag zouden de bossen lonken.
Zaterdagmorgen 06h00. Evil M heeft net weer een aanval gekregen en begint héél diplomatisch en héél luidruchtig koffie te zetten. Resultaat om 07h00 is iedereen wakker en we strompelen wat naar de keuken. Evil M’s ogen beginnen meer en meer te blinken en we moeten hem bedwingen om z’n Scalpel niet te liefkozen. Een kleine bedreiging volstaat en braafjes rijdt hij om koffiekoeken en brood. Er wordt stevig doorgegeten (lekker brood, die « Bucheron » van Hogge !). Stilletjes aan beginnen we onze kleren aan te trekken, Camelback te vullen en de fietsjes worden in de open lucht gezet om te wennen aan de koude wind. Het is één à twee graden en we zullen het dus geweten hebben.
We kozen het eerste stuk van Evil M’s trainingsparcours en stuiven boven de Chalet reeds een lekkere helling op die onze bil- en kuitspieren reeds warm doet krijgen. Het wordt echter uitkijken want de plassen liggen er bevroren bij. Homeboy voegt daad bij woord en besluit de toestand van de bevroren grond ‘s te proberen. Evil M en Schizo gaan er ondertussen vandoor als twee jonge honden (zag ik daar rook uit hun bandjes komen ?) en ik probeer er achteraan te gaan. M’n scorpions hebben alle moeite om op de bevroren plassen in de goede richting te blijven. We gaan na een paar kilometers naar de eerste afdaling : een veldbaan die eindigt in rotsondergrond met een paar serieuze drops. Homeboy kiest wijselijk voor de voorzichtige benadering en kijkt zijn ogen uit z’n kassen. Evil en Schizo – jong en zot als ze zijn – gaan gewoon voor de ‘raket-aanpak’.
Onzen Evil kan zich inderdaad iets meer permitteren met zijn Hopes : vooraan een schijfrem met een diameter waarop je een stevige pizza kan plaatsen en achteraan hetzelfde, zij het dan een ‘kinderpizzaformaat ‘. Beneden gaan we een asfaltbaan op en we beginnen de bossen van Wéris in te kruipen. Het ligt er zwaar bij en we moeten stoempe, stoempe, stoempe. Evil stuurt ons alle hoeken en kantjes op van dit bos. De hellingen zijn zwaar en de afdalingen vol risico’s, maar we genieten met volle teugen. We worden opgejaagd, en ondertussen heeft Homeboy z’n remblokken al voor het grootste deel versleten (of opgegeten – zag ik daar geen stukjes remblok tussen z’n tanden hangen ?). Ondanks de koude is het landschap prachtig te genieten, maar het ligt zwaar, zwaar. Na een kleine dertig km komen we terug aan de chalet en we hebben al zo’n 550 hm verteerd ! We zijn opgewarmd voor deze namiddag.
Na het eten worden de machines nog ‘s nagekeken en van de nodige smeermiddelen voorzien (Evil smeert zelfs z’n knieholtes en oksels), Schizo en Homeboy bekijken dit heel wantrouwig, maar voor mij (fielbiker) is dit al gewone kost geworden. Onzen Evil is – ondanks het feit dat hij een paar weken out is geweest – goed in form aan het komen.
Bij mij gaat het nog goed en de twee andere jonge veulens doen het uitstekend. Deze namiddag gaan we voor het zwaardere gedeelte. We kiezen terug dezelfde start als deze morgen, maar nu gaan we meer de richting van Biron uit en Bomal uit (Een ideetje van Schizo, die hier ook al menige dagen gekampeerd heeft en zich dan maar uitleeft in de bossen, om de rest van de gemeente waar hij woont, niet te veel te laten delen in z’n buitensporige vreugde). Opeens vraag Evil zich af waar dat baantje bij het Station van Bomal loopt … awel tot aan die Lieve Vrouw daarboven (het kreng bevindt zich zeker 150 m hoger dan waar we staan) ! We gaan ervoor en de helling is steil, steil, steil en làààààng ! Wandelaars bekijken ons met weemoed en we krijgen bijna een ‘innige deelneming’ van hen !
We moeten stilletjes aan naar de kleine plateau beginnen te schakelen. Schizo’s derailleur kraakt (of was hij het zelf ?), Homeboy lacht nog tevreden omdat hij z’n remmen bergop toch niet nodig heeft – straks wordt het véél minder – en Evil verkeert in opperste euforie. Boven zal hij zeker een schietgebedje prevelen voor onze mtb-zieltjes ! Bij mezelf, de ‘opa’ van de groep, gaat het nog redelijk. Het is ondertussen iets minder koud geworden en de bevroren plassen van deze morgen zijn volledig ontdooit, alsook de ondergrond. Onze bandjes hebben ploeterwerk voor en onder zich ! De bossen worden terug onze vijand : we kreunen en steunen bij elke helling want moeder natuur lacht ons natuurlijk uit ! We zijn ondertussen compleet onherkenbaar geworden en tijdens de afdalingen moeten we al onze stuur- en evenwichtskunst aanwenden om niet plat op ons gezich te gaan. Na een nijdige korte helling wacht ons de fameuze singletrack van Biron. Fieldbiker en Evil persen bijna het sap uit de kader van de scalpels van geluk ! Hier worden ook foto’s gemaakt voor het nageslacht, alhoewel we al af en toe ‘s duchtig afgeslacht werden op het trainingscircuit van Evil M.
Het parcours begint z’n tol te eisen en onze spieren beginnen pijn te doen. We keren stilletjesaan terug richting Barvaux, echter niet zonder nog een paar raketafdalingen onder ons’ rubber gekregen te hebben. Aangekomen bij de chalet zijn we echter nog vuiler dan deze voormiddag ! De modder hangt gewoon in pakken aan ons. En onze fietsen ? ? ? ? ! ! ! Niet om aan te zien ! We hebben redelijk wel wat tijd nodig om ze terug ‘presentabel’ te maken. ‘s Avonds is de kip op Thaische wijze meer dan welkom en er wordt serieus naar binnen gekapt.
Ondertussen zijn Evil en Schizo de stafkaarten van Barvaux aan het verkennen en hun stil gefluister doet mij de wenkbrauwen fronsen. Zijn die twee smeerlapkes een dodentocht aan het voorbereiden ? Evil spreekt van afstanden van 65 km over de zwaarste hellingen in de omstreken (en hij kent ze hoor), en is natuurlijk dolgelukkig ! Ik wijs hem erop dat dit tot moord met voorbedachte rade is en dat dit uiteraard strafbaar is !
Zou Epic nog komen ? En Jerom ? Beiden sturen – wegens omstandigheden – hun kat en om de dag af te sluiten gaan we nog even een pintje drinken in het desolate Barvaux.
Om elf uur liggen we allen in onze tram en Fielbiker bezweert diegene, die morgen om 07h00 uit z’n bed komt, gewoon een zwaar pak rammeling te geven. Onze drie veulens hebben het begrepen !
Zondagmorgen. Curieus, we strompelen uit onzen tram rond 08h30, fris en monter als een horloge en we vallen terug aan op de « Bucheron » van Hogge. We slaan een heel pak binnen want vandaag wordt de bekroning van ons weekend : een Evil M specialleke !
Gvd, wat zullen we afzien ! Na 4 nieuwe remblokken in Homeboys Thompson, een kleine revisie van Schizo’s vork en terug de nodige smeermiddelen, waar dan ook, stappen we rond half twaalf op onze monsters. Evil, Schizo en Homeboy trekken ongenadig de kop ! De ouwe moet mee en knarst soms z’n tanden stuk ! Maar alles blijft goed te doen, ondanks de motregen die we hebben. Een uurtje nadien dwarsen we gewoon een weide om op één van Schizo’s compleet geschifte paadjes te komen. We blijven hameren op onze pedalen. We krijgen zowaar een blauwe hemel en « Lora » komt ook al loeren. De modder wordt nog ‘modderderderder’ en Evil trekt ongenadig de kop. Gisterenavond had hij het al over steile hellingen (van 150 naar 390 m – want minder dan 100 m stijgen vindt hij niet de moeite) en ik vloek, vloek, vloek ! M’n spieren beginnen er genoeg van te hebben, maar ik bijt door !
Het grimas op ons gezicht vertrekt helemaal als we weer eens tegenover zo’n kreng van een helling staan ! Geen gemaar, geen genade, erop en erover ! Onze kuiten protesteren en we slingeren al wat meer van links naar rechts ! Homeboy is in form en duwt ongenadig de trappers van z’n Thompson naar beneden ; Schizo’s achterderailleur kraakt (hij moet naar z’n kleine plateau via ‘effe stoppe’ en verleggen met de hand) en het zweet barst overal uit ! We worden over drie bergen gejaagd met bijna 400 m hoogte en dat na lange pijnlijke kilometers.
De adrenaline doet ons alle drie goesting krijgen om Evil gewoon ‘s goed af te rossen voor alle leed ! Bovenaan de tweede ‘bitch’ moet Evil even de weg zoeken en we zien hem op korte afstand gewoon driemaal op z’n bek gaan ! Dat zal ‘m leren en eindelijk kunnen wij ook ‘s lachen en genieten ! (Btw Evil, ge moet nog iets geven hé !). Dan gaan we richting Fanzel, waar we de achterkant van het bos van Wéris moeten beklimmen. Het kreng is drie km lang en stijgt naar 400 meter. De aanloop is een macadambaan en op het einde gaan we het bos in met een loeier van een helling om dan bovenaan in Wéris te eindigen. Ik moet even m’n regenjas uit doen en ondertussen zijn Evil en Homeboy gewoon als razenden beginnen klimmen ! Schizo en ik volgen en moeten onze spieren tot het uiterste pijnigen om de klim te vervolmaken zonder afstappen. Eenmaal boven wacht ons een schitterende afdaling : hierop halen we zonder probleem méér dan 50 km per uur en doet ons toch even de gedane inspanning vergeten. We stuiven met onze laatste krachten richting Barvaux. Homeboy gaat echter voor de chalet nog ‘s een pauselijke beweging naar de bodem toe uitvoeren. Nu wacht ons de laatste poetsbeurt : fietsen, de chalet (herschapen in een modderpoel) en uiteindelijk onszelf. Resultaat van dit weekend : een vlotte en zware 80 km en iets meer dan 2000 hm. (Heverlee, we will be there again !). Het was genieten op en top. Bedankt Evil voor een heerlijk MTB weekend en uiteraard aan de twee andere jonge veulens, bedankt voor de companie ! De ouwe heeft gekraakt, maar niet geplooid ! (Oude karren lopen het langst, zegt men !).
Tot volgende keer !
Fieldbiker
Barvaux … zien en dan sterven ?
Het was dan eindelijk zover … vrijdagavond zouden Fieldbiker, Evil M, Homeboy and Schizo eindelijk afdalen naar Barvaux en omstreken.
De symptomen waren al een paar weken duidelijk, ons machien stond depressief ergens in een hok of garage weggestoken en wij – de berijders – begonnen bijna te kwijlen bij het zien van onze werkloze makker. Beenspierenen geraakten stevig opgewonden en bij de minste gedachte aan de Ardense bossen, moesten we bijna afkicken. Evil M had al een paar weken stuiptrekkingen gekregen en een fors aantal MTB-agressies ondergaan. Schizo, lange tijd stil gelegen door examens en ander ‘leergedoe’ was al een aantal weken op bedevaart geweest naar Scherpenheuvel om elke MTB-oprisping te bezweren met 400 weesgegroetjes en 750 onze vaders. Homeboy bekeek het iets nuchter, maar had toch ook al een paar vlagen MTB-afkickzweet moeten verdragen, zodat ze hem – geurhindergewijs – vanuit thuis toch maar wijselijk met ons meestuurden.
En wijle weg dus. Twee bikes in de Sharan en twee erachteraan. Rond half twaalf waren we ter plaatse en na een klein boke, den tram in want zaterdag zouden de bossen lonken.
Zaterdagmorgen 06h00. Evil M heeft net weer een aanval gekregen en begint héél diplomatisch en héél luidruchtig koffie te zetten. Resultaat om 07h00 is iedereen wakker en we strompelen wat naar de keuken. Evil M’s ogen beginnen meer en meer te blinken en we moeten hem bedwingen om z’n Scalpel niet te liefkozen. Een kleine bedreiging volstaat en braafjes rijdt hij om koffiekoeken en brood. Er wordt stevig doorgegeten (lekker brood, die « Bucheron » van Hogge !). Stilletjes aan beginnen we onze kleren aan te trekken, Camelback te vullen en de fietsjes worden in de open lucht gezet om te wennen aan de koude wind. Het is één à twee graden en we zullen het dus geweten hebben.
We kozen het eerste stuk van Evil M’s trainingsparcours en stuiven boven de Chalet reeds een lekkere helling op die onze bil- en kuitspieren reeds warm doet krijgen. Het wordt echter uitkijken want de plassen liggen er bevroren bij. Homeboy voegt daad bij woord en besluit de toestand van de bevroren grond ‘s te proberen. Evil M en Schizo gaan er ondertussen vandoor als twee jonge honden (zag ik daar rook uit hun bandjes komen ?) en ik probeer er achteraan te gaan. M’n scorpions hebben alle moeite om op de bevroren plassen in de goede richting te blijven. We gaan na een paar kilometers naar de eerste afdaling : een veldbaan die eindigt in rotsondergrond met een paar serieuze drops. Homeboy kiest wijselijk voor de voorzichtige benadering en kijkt zijn ogen uit z’n kassen. Evil en Schizo – jong en zot als ze zijn – gaan gewoon voor de ‘raket-aanpak’.
Onzen Evil kan zich inderdaad iets meer permitteren met zijn Hopes : vooraan een schijfrem met een diameter waarop je een stevige pizza kan plaatsen en achteraan hetzelfde, zij het dan een ‘kinderpizzaformaat ‘. Beneden gaan we een asfaltbaan op en we beginnen de bossen van Wéris in te kruipen. Het ligt er zwaar bij en we moeten stoempe, stoempe, stoempe. Evil stuurt ons alle hoeken en kantjes op van dit bos. De hellingen zijn zwaar en de afdalingen vol risico’s, maar we genieten met volle teugen. We worden opgejaagd, en ondertussen heeft Homeboy z’n remblokken al voor het grootste deel versleten (of opgegeten – zag ik daar geen stukjes remblok tussen z’n tanden hangen ?). Ondanks de koude is het landschap prachtig te genieten, maar het ligt zwaar, zwaar. Na een kleine dertig km komen we terug aan de chalet en we hebben al zo’n 550 hm verteerd ! We zijn opgewarmd voor deze namiddag.
Na het eten worden de machines nog ‘s nagekeken en van de nodige smeermiddelen voorzien (Evil smeert zelfs z’n knieholtes en oksels), Schizo en Homeboy bekijken dit heel wantrouwig, maar voor mij (fielbiker) is dit al gewone kost geworden. Onzen Evil is – ondanks het feit dat hij een paar weken out is geweest – goed in form aan het komen.
Bij mij gaat het nog goed en de twee andere jonge veulens doen het uitstekend. Deze namiddag gaan we voor het zwaardere gedeelte. We kiezen terug dezelfde start als deze morgen, maar nu gaan we meer de richting van Biron uit en Bomal uit (Een ideetje van Schizo, die hier ook al menige dagen gekampeerd heeft en zich dan maar uitleeft in de bossen, om de rest van de gemeente waar hij woont, niet te veel te laten delen in z’n buitensporige vreugde). Opeens vraag Evil zich af waar dat baantje bij het Station van Bomal loopt … awel tot aan die Lieve Vrouw daarboven (het kreng bevindt zich zeker 150 m hoger dan waar we staan) ! We gaan ervoor en de helling is steil, steil, steil en làààààng ! Wandelaars bekijken ons met weemoed en we krijgen bijna een ‘innige deelneming’ van hen !
We moeten stilletjes aan naar de kleine plateau beginnen te schakelen. Schizo’s derailleur kraakt (of was hij het zelf ?), Homeboy lacht nog tevreden omdat hij z’n remmen bergop toch niet nodig heeft – straks wordt het véél minder – en Evil verkeert in opperste euforie. Boven zal hij zeker een schietgebedje prevelen voor onze mtb-zieltjes ! Bij mezelf, de ‘opa’ van de groep, gaat het nog redelijk. Het is ondertussen iets minder koud geworden en de bevroren plassen van deze morgen zijn volledig ontdooit, alsook de ondergrond. Onze bandjes hebben ploeterwerk voor en onder zich ! De bossen worden terug onze vijand : we kreunen en steunen bij elke helling want moeder natuur lacht ons natuurlijk uit ! We zijn ondertussen compleet onherkenbaar geworden en tijdens de afdalingen moeten we al onze stuur- en evenwichtskunst aanwenden om niet plat op ons gezich te gaan. Na een nijdige korte helling wacht ons de fameuze singletrack van Biron. Fieldbiker en Evil persen bijna het sap uit de kader van de scalpels van geluk ! Hier worden ook foto’s gemaakt voor het nageslacht, alhoewel we al af en toe ‘s duchtig afgeslacht werden op het trainingscircuit van Evil M.
Het parcours begint z’n tol te eisen en onze spieren beginnen pijn te doen. We keren stilletjesaan terug richting Barvaux, echter niet zonder nog een paar raketafdalingen onder ons’ rubber gekregen te hebben. Aangekomen bij de chalet zijn we echter nog vuiler dan deze voormiddag ! De modder hangt gewoon in pakken aan ons. En onze fietsen ? ? ? ? ! ! ! Niet om aan te zien ! We hebben redelijk wel wat tijd nodig om ze terug ‘presentabel’ te maken. ‘s Avonds is de kip op Thaische wijze meer dan welkom en er wordt serieus naar binnen gekapt.
Ondertussen zijn Evil en Schizo de stafkaarten van Barvaux aan het verkennen en hun stil gefluister doet mij de wenkbrauwen fronsen. Zijn die twee smeerlapkes een dodentocht aan het voorbereiden ? Evil spreekt van afstanden van 65 km over de zwaarste hellingen in de omstreken (en hij kent ze hoor), en is natuurlijk dolgelukkig ! Ik wijs hem erop dat dit tot moord met voorbedachte rade is en dat dit uiteraard strafbaar is !
Zou Epic nog komen ? En Jerom ? Beiden sturen – wegens omstandigheden – hun kat en om de dag af te sluiten gaan we nog even een pintje drinken in het desolate Barvaux.
Om elf uur liggen we allen in onze tram en Fielbiker bezweert diegene, die morgen om 07h00 uit z’n bed komt, gewoon een zwaar pak rammeling te geven. Onze drie veulens hebben het begrepen !
Zondagmorgen. Curieus, we strompelen uit onzen tram rond 08h30, fris en monter als een horloge en we vallen terug aan op de « Bucheron » van Hogge. We slaan een heel pak binnen want vandaag wordt de bekroning van ons weekend : een Evil M specialleke !
Gvd, wat zullen we afzien ! Na 4 nieuwe remblokken in Homeboys Thompson, een kleine revisie van Schizo’s vork en terug de nodige smeermiddelen, waar dan ook, stappen we rond half twaalf op onze monsters. Evil, Schizo en Homeboy trekken ongenadig de kop ! De ouwe moet mee en knarst soms z’n tanden stuk ! Maar alles blijft goed te doen, ondanks de motregen die we hebben. Een uurtje nadien dwarsen we gewoon een weide om op één van Schizo’s compleet geschifte paadjes te komen. We blijven hameren op onze pedalen. We krijgen zowaar een blauwe hemel en « Lora » komt ook al loeren. De modder wordt nog ‘modderderderder’ en Evil trekt ongenadig de kop. Gisterenavond had hij het al over steile hellingen (van 150 naar 390 m – want minder dan 100 m stijgen vindt hij niet de moeite) en ik vloek, vloek, vloek ! M’n spieren beginnen er genoeg van te hebben, maar ik bijt door !
Het grimas op ons gezicht vertrekt helemaal als we weer eens tegenover zo’n kreng van een helling staan ! Geen gemaar, geen genade, erop en erover ! Onze kuiten protesteren en we slingeren al wat meer van links naar rechts ! Homeboy is in form en duwt ongenadig de trappers van z’n Thompson naar beneden ; Schizo’s achterderailleur kraakt (hij moet naar z’n kleine plateau via ‘effe stoppe’ en verleggen met de hand) en het zweet barst overal uit ! We worden over drie bergen gejaagd met bijna 400 m hoogte en dat na lange pijnlijke kilometers.
De adrenaline doet ons alle drie goesting krijgen om Evil gewoon ‘s goed af te rossen voor alle leed ! Bovenaan de tweede ‘bitch’ moet Evil even de weg zoeken en we zien hem op korte afstand gewoon driemaal op z’n bek gaan ! Dat zal ‘m leren en eindelijk kunnen wij ook ‘s lachen en genieten ! (Btw Evil, ge moet nog iets geven hé !). Dan gaan we richting Fanzel, waar we de achterkant van het bos van Wéris moeten beklimmen. Het kreng is drie km lang en stijgt naar 400 meter. De aanloop is een macadambaan en op het einde gaan we het bos in met een loeier van een helling om dan bovenaan in Wéris te eindigen. Ik moet even m’n regenjas uit doen en ondertussen zijn Evil en Homeboy gewoon als razenden beginnen klimmen ! Schizo en ik volgen en moeten onze spieren tot het uiterste pijnigen om de klim te vervolmaken zonder afstappen. Eenmaal boven wacht ons een schitterende afdaling : hierop halen we zonder probleem méér dan 50 km per uur en doet ons toch even de gedane inspanning vergeten. We stuiven met onze laatste krachten richting Barvaux. Homeboy gaat echter voor de chalet nog ‘s een pauselijke beweging naar de bodem toe uitvoeren. Nu wacht ons de laatste poetsbeurt : fietsen, de chalet (herschapen in een modderpoel) en uiteindelijk onszelf. Resultaat van dit weekend : een vlotte en zware 80 km en iets meer dan 2000 hm. (Heverlee, we will be there again !). Het was genieten op en top. Bedankt Evil voor een heerlijk MTB weekend en uiteraard aan de twee andere jonge veulens, bedankt voor de companie ! De ouwe heeft gekraakt, maar niet geplooid ! (Oude karren lopen het langst, zegt men !).
Tot volgende keer !
Fieldbiker
Zalig gevondenvooraan een schijfrem met een diameter waarop je een stevige pizza kan plaatsen en achteraan hetzelfde, zij het dan een ‘kinderpizzaformaat
De jongsten ook zeDe ouwe heeft gekraakt, maar niet geplooid !
En vandaag mijnen achterderailleur eens uitegstoomd met een hand stoom machientje, en em werkt weer gelijk nieuw :D Mijn 'witte' olie trekte een beetje teveel vuil aan die in die veer bleef zitten!
-
homeboy
- Mountainbiker
- Berichten: 65
- Lid geworden op: di 24 jun 2003 21:03
- Rijdt met: Thompson Pro Team USA
- Contacteer:
Wanneer gaan we terug?fieldbiker schreef: Bedankt Evil voor een heerlijk MTB weekend en uiteraard aan de twee andere jonge veulens, bedankt voor de companie !
Het was prachtig. Fieldbiker, Evil en Schiz[o], ge zijt neig bedankt voor het super weekend.
Allez oude racekar en twee jonge veulens: tot in Heverlee!
