Chicane of vertragingsbocht. Die "poortjes" bij het naderen van een gevaarlijke weg zijn wel een goede vondst! Zo hoeft daar geen seingever te staan en wordt toch vermeden dat bikers een straat op vliegen vanuit een singletrack. Dat spaart medewerkers uit die dan elders kunnen ingezet worden.omega1 schreef:Gevaar is gevaar en bij elke uitrit van een bos moest je een secane (of hoe schrijf je het) nemen.
Ik heb de route van 85 km gereden en ben na afloop bekaf toegekomen in de Bekaflaan! Ik heb er ook zeer lang over gedaan. Dit is voor mij één van de zwaarste tochten uit mijn jaarlijkse lijstje. Niet alleen door de grote afstand, maar ook door de vele off-road klimmetjes. De Bosberg werd wel goed benut. Tijdens andere tochten die daar passeren krijgen we er nooit zo veel paadjes! Bij mijn weten is het de eerste keer dat ik er zo op rijd. Gewoonlijk passeert men beneden de poort waarop "Bosberg" staat, nu ging het voor die poort linksaf naar boven. Ik heb na afloop mijn inwendige mens kunnen versterken in Aarschot-centrum. Op de Grote Markt stond namelijk de kermis! De man met het braadworstenkraam had alvast een goede klant! Om eendjes te vangen ben ik al wat oud!
Op de route van 85 km hebben we in een bos gereden op een heuvel aan de straten Wijnberg en Rommelaar in Rillaar. Halverwege zit daar een zeer steile afdaling in. Is dat de Konijntjesberg? Ik ben daar al zo vaak gepasseerd tijdens toertochten en ik had graag geweten hoe die plek heet. Ik heb speciaal het parcours verlaten om te zoeken naar een straatnaam of aanwijzing. Uiteindelijk passeerde de toer door de straat zelf. Ze heette daar Rommelaar!
Een marathonverslag van deze Forest Marathon kan je hier lezen. Het staat ook op m'n blog en meteen hieronder!
Forest Marathon (25-45-65-85 km) van de Forest Bikers Langdorp te Aarschot op zaterdag 17-08-2013.
De jaarlijkse Forest marathon van de Forest Bikers uit Langdorp vertrekt vanuit de Bekaflaan in Aarschot. Laatst was deze straat nog onderwerp in het vakantieprogramma “1000 zonnen” in de rubriek waarin bizarre straatnamen verklaard worden. Na deze toertocht ben ik effectief altijd bekaf, maar dat was niet de juiste verklaring van de naam! Voor mij in ieder geval wel! Ook al rijd ik al wel eens meer tochten in deze streek, deze is voor mij veruit de zwaarste, uiteraard omwille van de afstand van 85 km, maar ook omwille van de vele off-road beklimmingen die deze tocht rijk is. Het was deze keer niet anders en ik durf niet schrijven hoe lang ik deze keer weer onderweg was!
De extra lus voor de 85 km.
Een parkeerplekje toegewezen gekregen op de parking verderop in de straat en daar Ward op het lijf gelopen die deze keer zonder gezelschap van clubmakkers kwam rijden. Voor de 65 en de 85 km kon je inschrijven tot 10.30 u, voor de 25 en de 45 km tot 13.00 u. Ons ingeschreven voor de rit van 85 km en omstreeks 9.30 u samen vertrokken. Het ging zoals steeds naar de achter het terrein van de parochiezaal en de chirolokalen gelegen Demer om daar reeds van bij het vertrek de keuze te moeten maken tussen de kleine ritten (25-45 km) en de marathon (65-85 km). Rechtsaf en linksaf de fietsbrug over om dan tot 2 km op het grind jaagpad langsheen de Demer te bollen. Goed dus voor een korte babbel met Ward, want lang zou ik hem toch niet kunnen blijven volgen. Van 2 tot 3 km kregen we de eerste singletrack in een nat bos en van 4 tot 5 km reeds de eerste stevige klim over asfalt om in een veldweg dan te moeten kiezen tussen de 65 km en de 85 km. Van 5 tot 7 km volgde een veldweg over een ondergrond van klei tussen maïs en struiken en evenwijdig met de snelweg E314. Dan een klim tussen de maïs tot 7 km en veldwegen tussen de maïsvelden tot aan de Nijsstraat in Holsbeek tot op een plek aan een huis in renovatie waar dakwerken aan de gang waren. Intussen was Ward uit mijn zicht verdwenen! 9 km.
Het ging de Kruisberg in Holsbeek af, gevolgd door een klim en een afdaling in een holle weg om uit te komen aan Houwaarts Gat tot zo’n 11 km. Ik herinner me de plek nog van de nachtrit vanuit Rillaar toen ik daar in het donker de batterijen van m’n lampen stond te verwisselen. Asfalt en veldwegen voerden me tussen de wijngaarden en voorbij de Sint-Jozefkapel om na 12 km de Houwaartseberg op te moeten over het parcours van de rood-blauwe vaste route Solveld tot 12,60 km. Vanaf de Sint-Jansbergstraat volgden een knappe afdaling en klim in een holle weg tot bijna 15 km. Daar stonden 3 bikers waarvan een met een lekke band langs de kant. Ze zouden me al snel weer inhalen. Het ging de Kriesberg af over onverhard en weer op over asfalt. Daar reden enkele bikers me voorbij, onder hen Karel en Raf die ik laatst nog in Bekkevoort te zien had gekregen. Een klim door de velden bracht me op 16 km tot in een wijngaard. Hier ging de speeltuin open, want van 17 tot 18 km ging het de Houwaartseberg af over asfalt (tijdens de tocht van Bekkevoort ging het hier puffend naar boven!), dan weer op over asfalt, nog eens af en op over een off-road singletrack en tenslotte nog eens af in een knappe holle weg tot in de Halderstraat in Houwaart (Tielt-Winge). 19,50 km.
We reden eventjes langsheen een grote baan en tijdens een bosklim kreeg ik Steven van de Waasland Mountainbike School en (zo vermoed ik) diens vrouw en zoon te zien. Er volgde een korte lastige klim over een singletrack die daar in de hoogte naast een pad loopt tussen bomen en over wortels. Ik heb hier nog al gereden, maar dan van de andere kant komende, dus lekker naar beneden! Daarna deden we bospaden op en af aan in en om de Kaaskorf in Houwaart (Tielt-Winge). Hier in de buurt staan buitenverblijven in het Tienbundersbos, maar daar kregen we deze keer niet veel van te zien. Ik ben hier ook al ’s nachts gepasseerd, vermoedelijk tijdens de nachtrit vanuit Rillaar. Een kilometer verder bereikte ik omstreeks 22 km van de start de eerste bevoorrading langs de kant van een assenweg, exclusief voor de 65 en 85 km. Een man en een vrouw zorgden er voor water, sportdrank, fruit, cake, wafels en frangipanes. Er stonden nog enkele bikers, waaronder de Waaslanders, en er kwamen er nog enkelen toe, waarvan iemand die zich er over verwonderde dat zijn maat er nog niet was. Die kwam achteraf dan toch toe na ergens mis te zijn gereden. Eventjes gerust, geknabbeld en de dorst gelest. 11.15 u.
Met een gevulde maag werden we direct de hoogte in gejaagd om daarna een afdaling te treffen die uitkwam aan het kapelletje nabij de snelweg op de hoek met de Jennekensstraat, een favoriete plek voor bevoorradingen tijdens andere tochten. Het ging verder de hoogte in tot vlak naast de E314 om de Tienbunder te bereiken, een assenweg tussen een bos en de E314. Lekker naar beneden tot op dezelfde hoogte als de snelweg en voorbij het kapelletje dat er vlak naast staat. Zoals ik verwacht had ging het aan de Tieltseweg de brug van de E314 onder om onze weg verder te zetten aan de andere kant van en evenwijdig met de snelweg en weer naar boven te rijden over de assenweg Donk met naar de top toe een steil klimmetje. Vanaf 26,50 km ging het daarna een hoogvlakte over. Ik deelde er het pad met twee bikers en twee crossmoto’s! Een afdaling over een graspaadje bracht me tot op een grote baan, ik vermoed de Schoonderbeukenweg in Rillaar (Aarschot) tegenover Montenaken. Linksaf van de grote baan weg was het klimmen over een grindpad op 28,50 km, gevolgd door nog een klim over een bospad en een graspad om daarna een knappe singletrack op en af te treffen. Deze lag in een knap bos en het was er plezant rijden. Een afdaling bracht we weer tot in een straat op 30 km van de start. Via Ebdries en Oudenbos, straten in Rillaar (Aarschot), bereikte ik een graspad van waar het klimmen was tot op een hoogvlakte om dan over een singletrack weer af te dalen tot in de buurt van de snelweg. Nog eventjes door het Tienbundersbos in de hoogte naast de snelweg om, zoals ik verwacht had, voorbij het bedrijf Betterfruit in de Steenberg te Rillaar (Aarschot) te rijden. 32,50 km om 12.00 u.
In plaats van de Steenberg te volgen, zoals bij recente eerdere tochten, ging het de Leuvenseweg over en een veldweg in naast een huis om na de oversteek van enkele velden uit te komen in de Molenstraat in Rillaar. Daar de drukke Diestsesteenweg over en de Wijper in. Even verder ging het de korte singletrack van het vuil venster in, door mij zo gedoopt omdat hij vlak naast een slecht onderhouden huis loopt waarvan de zijgevel wat te lijden heeft van het groen en de bomen die er tot vlak naast komen. Het venster in de zijgevel moet al jaar en dag niet meer gepoetst zijn. Er zal wel een bejaarde mens gewoond hebben die dat alles niet meer kon onderhouden. Het huis staat nu trouwens te koop! Deze track komt altijd in het begin van een toertocht, ik veronderstel de nachtrit vanuit Rillaar, maar dan komen we van de andere kant. Daarna volgde een asfaltbaantje. Vanaf 36 km ging het naar het bos op wat volgens mij de Konijntjesberg heet. Smalle paadjes waar het serieus klimmen geblazen is met halverwege een steile afdaling waar ik meestal te voet ga, zeker als er niemand in de buurt is. Eén keer ben ik er toch eens naar beneden gereden en ik dacht dat mijn laatste uur geslagen was! Wanneer ik beneden was, kwam er toch nog een biker de helling af. Even uit het bos van het parcours weggegaan, omdat ik nu toch eindelijk eens wou weten wat de naam is van de straat in de diepte. Ik kon niet weten dat we er dadelijk door zouden rijden. Ik moest een heel eind rijden om een aanwijzing te vinden. Er stonden een grote hoeve en een paar uit de kluiten gewassen villa’s. De straten in de omgeving heten Wijnberg en Rommelaar. Onderweg kwam ik pijlen van de toertocht tegen. Dit alles in een mooie, landelijke omgeving.
Toen ik terugkeerde naar het parcours zag ik de biker van daarnet weer. Hij was even het noorden kwijt. Voor mij ging het de heuvel weer op en af tot ik er aan de achterkant uit het bos kwam over een smal graspad waar ik een afgevallen pijl weer heb teruggehangen. Dan linksaf om uit te komen in de straat, de Rommelaar, waar ik daarnet naast een huis de pijlen had zien hangen en de plek te bereiken aan de voet van de Konijntjesberg waar ik de biker gesproken had. Nog een stukje over het asfalt van de Rommelaar en dan rechtsaf. 39,75 km om 12.50 u. Enkele straten en een veldweg brachten me tot aan de tweede bevoorrading op een assenweg ter hoogte van enkele huizen nabij de Demer in Langdorp. 41 km en 13.00 u. Een man en een vrouw zorgden er voor watermeloen, bananen, wafels, frangipanes en sportdrank. Water kwam rechtstreeks uit een op het net aangesloten kraan. Ik heb er nog even geholpen om een tentzeil op te vouwen. Na de stop kwam ik weer op de oever van de Demer. Daar ging het de houten brug over ter hoogte van de kerk van Langdorp om het parcours van de route van 45 km te vervoegen.
De lus voor de 45 km.
Op de andere oever van de Demer trof ik de splitsing tussen de routes van 25 km en van 45-65-85 km op 42 km van het vertrek. Er was nog 1 biker op de 45 km in aantocht. Het ging achter de kerk en eventjes door enkele straten van Langdorp om vanaf de Vuurmolenstraat de Bosberg op te rijden via een voor toertochten minder gebruikelijk pad. In plaats van rechtdoor te rijden voorbij de poort onderaan de voet van de berg waarop “Bosberg” staat, hielden we meer links aan op een breder pad. Daardoor kreeg ik, na al diverse keren hier gepasseerd te zijn, eindelijk het gebouw eens te zien dat op dit domein staat. Een soort kasteel met een plompe toren en een hoge stenen muur als omheining. Op 43,50 km stak me hier nog een biker voorbij. Tot maar liefst 46,50 km, dus gedurende drie kilometer, kregen we niets dan knappe singletracks op deze Bosberg, op en af, met keren en draaien. Soms was het wel wat zwaar voor mij tijdens de klimmetjes. Naar het einde toe slingerde de singletrack zich naar beneden in lange S-vormige bochten tussen de bomen. Ik heb hier ooit gereden toen er meer bikers onderweg waren en dan krijg je telkens op de lussen opnieuw de bikers die zowel voor je als achter je rijden te zien. Nu was de ruimte tussen de lussen wel meer begroeid en reed ik er alleen, op twee andere die me aan het einde voorbij reden na. Daar ging het even steil naar beneden tot op een grindweg in het bos waar het weer klimmen geblazen was. Na een kort bospad volgden weer vele licht heuvelachtige singletracks doorheen een bos, eindigend met een riskante afdaling op een geërodeerd pad. Om 14.00 u staken me hier nog twee rijders voorbij. 48 km.
Ik kwam uit aan de spoorweg en daar ging het weer het bos in over mooie singletracks, min of meer evenwijdig met het spoor. Bij het in rijden van het bos was de ondergrond wel zeer mul. Ik denk dat iemand daar de overschot van zand van bouwwerken was komen storten. Ik trof er een man die er met een gewone fiets aan het rijden was. Ik kreeg er ook een stevige helling voor de wielen waar ik toch even diende te stappen. Tot 49 km reed ik evenwijdig met de spoorweg, ging het de spoorweg over, om weer het bos in te duiken over superdroge singletracks. Een zeer knap stukje van het parcours. Ik passeerde de camping Heimolen en kwam uit op een kruispunt in de Hertebreemstraat, een betonweg doorheen het bos. Er stond een huis op de hoek, er was een oude vrouw met haar loopwagentje op wandel en er zat een groep meisjes van een jeugdbeweging in het gras langs de kant van de weg. Bijzonder zanderige paden tussen lage struiken deden mij vermoeden dat ik dadelijk een molen zou te zien krijgen en effectief zag ik de wieken van de molen boven het groen verschijnen, de Heimolen op den Ouden Stokt op het restant van de Gijmelse Heide in Langdorp. 51,50 km om 14.15 u.
Er volgden niets anders dan singletracks doorheen het bos tot ik op 54,50 km uitkwam in een straat met grote villa’s. Daar ging het de Venneheide in. Hier kreeg ik nog een biker te zien en twee jongens die er met hun gewone fiets een deel van het parcours aan het rijden waren. Het feest der singletracks ging verder tot 55,50 km om dan uit te komen op een grote baan, de Vleminkstraat. Even verder passeerde ik het voetbalveld met de betonnen omheining waarop indertijd publiciteit geschilderd werd op de hoek van de Wevelsstraat en Ruitersstraat in Gijmel-Langdorp. Ik kreeg er effectief een amazone te paard als tegenligger. Op 7 juli ben ik hier nog gepasseerd tijdens de tocht vanuit Heist-op-den-Berg en toen doken we er een graspaadje in. Nu reden we eventjes verder op asfalt om dan rechtsaf een veldweg in te slaan om hetzelfde paadje te bereiken. 56,50 km om 14.45 u. Enkele servitudes, grassporen, stroken bos, open vlakten en smalle wegeltjes leidden me tot in het natuurgebied De Blakers tot 59 km. Dat ligt nabij de Kalsterloop die de grens vormt tussen de provincies Antwerpen en Vlaams-Brabant.
Tot 61,50 km werden we weer getrakteerd op singletracks in een bos naar een hoogte toe met links huizen in de diepte. Volgens mij was dit in de buurt van wat het crossparcours van Aarschot genoemd wordt. Ik arriveerde aan de Gijmelenhoek in een villawijk om daar een veldpad in te slaan. Hier kreeg ik nog twee bikers van de toertocht te zien. Het ging even door de bewoonde wereld van Aarschot en de spoorweg over om op 63,50 km het Domeinbos Meetshoven te bereiken. Ik kwam toe op de zeer drukke Ter Heidelaan in Aarschot en daardoor wist ik dat ik dadelijk de derde stop aan de Volkswagen Garage Van der Elst in Aarschot zou treffen. Op 65,50 km na de start om 15.30 u! Daar was ik net zoals vorig jaar de laatste, maar er werd net zoals toen prompt nog een banaan boven gehaald en ik heb er de laatste wafel en granenkoek opgegeten en de laatste sportdrank uitgedronken. Twee mannen en een vrouw hadden alles netjes opgeruimd, opdat ze deze plek ook volgend jaar zouden mogen gebruiken. Hier is namelijk water en sanitair aanwezig en op de parking voor de zaak is plaats genoeg voor de bikers en hun fietsen. Morgen zouden deze mensen hier weer paraat staan voor de ritten op zondag, want dan kon je de 25-45-65 km nog eens rijden. “Tot morgen”, grapten de mensen, maar die kans was klein! Er werd trouwens slecht weer voorspeld voor zondag en dat hebben we ook gekregen! Een goede zaak dus van hier vandaag al te komen rijden! Ik meen dat de parcoursbouwers ook een alternatief gezocht hadden om een stuk van de drukke Ter Heidelaan te kunnen omzeilen, want vorig jaar reden we een heel stuk langer langsheen deze gevaarlijke weg om de bevoorrading te bereiken.
Nog eventjes verder langsheen de drukke weg tot aan de “batterijenrotonde” op de grens met Betekom (Begijnendijk) om daar linksaf te slaan en een veldpad te berijden tot aan de brug over de Demer. Van 66 tot bijna 68 km ging het over het jaagpad langsheen de Demer om de dijk ter hoogte van het hotel Kasteel van Nieuwland in de Beemdenstraat te verlaten. Achter het complex lag een grote vijver! Veldwegen en een straat door het bos voerden me tot de Vosdonkerstraat in Gelrode (Aarschot). In Turfputten, vlak voor de spoorweg, was er een splitsing tussen de routes van 25 km en 45-65-85 km. Terwijl ik er even aan de kant stond, kwam er nog een biker voorbij. Het ging het spoor onder via het tunneltje om aan de andere kant de richting van Nieuwrode uit te gaan. Op 71 km reed ik voorbij de Moedermolen aan de Hondsheuvel in Gelrode. Na de doortocht van Gelrode volgde een veldweg tot perenboomgaarden aan het Stenenkruis in Wezemaal (Rotselaar). Zoals te verwachten was ging het hier vanaf 73 km de Wijngaardberg op via een met kiezel bestrooide holle weg. Daarna volgden de vele wegeltjes op de berg, af en toe zelfs over asfalt en de mooie singletrack die tussen een boomgaard en een maïsveld evenwijdig loopt met de E314 in de diepte rechts. Die singletrack duikt via een voor mij onmogelijk te rijden korte klim het bos weer in. 75 km. Via een afdaling in de Donkerstraat, een knappe asfalt holle weg, bereikte ik weer Gelrode. Ik zag weer eventjes de Moedermolen staan en dan ging het een servitude in tegenover de Hondsheuvel.
Rond 77 km kreeg ik een fikse klim van de Eikelberg voor de wielen, weliswaar over het asfalt van de Bergstraat, maar toch vrij stevig. Het ging de berg weer af over een off-road-paadje door het bos. Daarna weer eventjes door de bewoonde wereld en de kerk van Gelrode voorbij. Een straat in tegenover de kerk, daarna een veldweg en op bijna 80 km volgde een beklimming in een smalle holle weg tussen dicht struikgewas. Boven linksom en via een evenwijdig lopende, nog ruigere holle weg weer naar beneden over losse stenen. Ik reed daar tegen de richting van een vaste rode route in. Een vader en zijn zoon die ik daarnet al op het asfalt was tegengekomen kwamen het paadje in. Vermoedelijk locals die de rode route reden. Ik arriveerde in de Parhofstraat in Gelrode en begon zo stilaan moe te worden! Tot 82 km konden we nog genieten van leuke paadjes en singletracks in het Kloesebos. Daar werd mijn pad, deel van een vaste route, versperd door een oude man, op weg met de wandelstok. Nadat ik vijf keer “dag meneer” had geroepen, maakte de man in kwestie nog geen aanstalten om even opzij te gaan! Potdoof? Neen, meneer had oortjes in! De pukkelpopper!
Het ging voorbij enkele statige buitenhuizen tegen een heuvelwand in de Schaapsvijver en de bewoonde wereld in aan de Boonzakstraat. Dan reed ik voorbij een mij bekend plekje, meer bepaald voorbij het mooie witte huis op een hoogte in het bos in de Gelrodeweg in Aarschot. Daar is het altijd stevig klimmen! Op 84 km arriveerde ik op het grote kruispunt aan de Steenweg op Sint-Joris-Winge en de Oostelijke Ring. Het kruispunt over tot aan het steile geërodeerde paadje dat deel uitmaakt van de rode vaste route. Ik heb het daar niet op begrepen, want ik ben daar ooit eens ferm gevallen en heb toen lange tijd pijn gehad aan mijn knie! Eens boven trof ik een mooie singletrack door het bos die met tot aan de Orleanstoren bracht, een toren die ooit deel uitmaakte van de stadsomwalling van Aarschot. Dan de steile straat met nieuwgebouwde huizen af, de brede straat beneden door, om op 86 km nog de mooie singletrack op de Leiberg vlak naast een afgrond te treffen. En dan lekker naar beneden bollen! Daarna het zwembad van Aarschot voorbij, dat aan de buitenzijde wel wat opsmuk zou kunnen verdragen. De Demer over en goed murw weer bij af na 87,50 km. Bekaf in de Bekaflaan!
Zoals te verwachten was viel daar geen kat meer te bespeuren! Het bruggetje met de bloembakken over de Demer overgestoken om eens poolshoogte te nemen in de binnenstad. Ik kwam al direct uit op de Grote Markt aan de Sint-Rochustoren, een toren van een voormalige gevangenis, en daar was er kermis! Dat opende meteen perspectieven voor een warme hap. Aan een kraam twee broodjes braadworst en een blikje cola gekocht en dat alles soldaat gemaakt op een plekje tegenover de Demerwachter, een standbeeld in een fontein tegen een huisgevel. Hoe dat mensen met een kermiskraam hun brood kunnen verdienen is me een raadsel! Ik heb daar meer dan een uur aan een kraam gezeten zonder dat daar iemand zijn kans kwam wagen! Een paardenmolen, schietkraam en eendjes vangen kan ik nog begrijpen, maar die lunaparken! Wie geeft daar nu geld aan uit! Ook al steken al die kleurrijke prullen natuurlijk de ogen van de kinderen uit! Moest ik mij neergelegd hebben op de straatstenen, ik zou zo in slaap gevallen zijn, maar er wachtte mij helaas nog een rit huiswaarts!
Daags nadien ben ik naar Halle-Zoersel geweest om daar te rijden. Om daar vast te stellen dat ik stukken had aan mijn fiets! Ik heb het niet kunnen fiksen zodat ik onverricht ter zake weer huiswaarts ben gekeerd! Niet de regen, maar de techniek was dus spelbreker! Thuis daar nog aan bezig geweest met als enige resultaat dat mijn hele zondag verknoeid was! Holy shit, heilig uitwerpsel, Van Halle-Zoersel dus helaas geen verhaal!
De Orleanstoren in Aarschot
Smoelenboek van De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???
