wildnr1 blijft in vervolg thuis man en gaat alleen rijden dan zal het altijd naar uw zin zijn.
Als je in deze regio gaat rijden is dat het te verwachten parcours dat je gaat rijden, als je naar de ardennen gaat is het altijd bergop en bergaf , aan de zee is het zand en plat, alles heeft zijn charmes ze kunnen u moeilijk bellen en vragen wat meneer graag zou hebben dit weekend.
Ik rij deze al een paar jaar en vind hem dik ok maar dat is mijn mening en jij hebt een andere mening maar niet iedereen moet het daarmee eens zijn en je moet de mensen op dit forum niet zo aanvallen voor hun eigen mening
Zo 17/06/2012 Waanrode :: 22ste Hagelandse MTB tocht
-
soule
- Mountainbiker
- Berichten: 47
- Lid geworden op: zo 30 mar 2008 10:50
- Rijdt met: Cube AMS 100 SLT 29
- Contacteer:
Kalm blijven mannen.
Er zijn er blijkbaar maar een paar die het niet goed vonden,dat wil dus zeggen dat 898 bikers wel tevreden waren en dat doet plezier dat ze onze tocht verdedigen en elk jaar terug komen.
Wij doen ook maar ons best om elke biker het naar zijn zin te maken en aan het weer daar kunnen wij spijtig genoeg niks aan doen.
Wij hopen jullie volgend jaar terug te zien.
Er zijn er blijkbaar maar een paar die het niet goed vonden,dat wil dus zeggen dat 898 bikers wel tevreden waren en dat doet plezier dat ze onze tocht verdedigen en elk jaar terug komen.
Wij doen ook maar ons best om elke biker het naar zijn zin te maken en aan het weer daar kunnen wij spijtig genoeg niks aan doen.
Wij hopen jullie volgend jaar terug te zien.
-
Stalen Worm
- Mountainbiker
- Berichten: 2336
- Lid geworden op: ma 29 mei 2006 22:45
- Rijdt met: 2014 Specialized Epic Comp
het parcours was idd ni "super", wel SUPER waren de vele mooie uitzichten op wijds uitgestrekte velden, en dat, beste collega bikers, is waar IK voor met de mtb rijd!
met maten, makkers en achteraf Maes, (of joe piler, of stella A. of...) in de openlucht, natuur, bos, de pedalen ronddraaien, een babbeltje doen over vrouw, kinders, hell zelfs den afgang van de Nollanders op 't EK fusball,...'t werk,...
"saai" zou ik de tocht ni noemen, supermooi ook ni, maar ik heb ervan genoten, da telt voor mij!
trouwes de hellinkjes deden soms fameus pijn, zo heb ik het graag, en die bv... top, meloen, bananen, wafels zelfs spekken!! alleen, dien sportdrank van UP! vinnek dus echt ni te zuipen se... (assek dan toch commentaar moet geven!)
Zondag grobbendonk, dus wss bloso herentals en het (altijd mooie) doch ondertss ook al welbekende!!! militair domein.. zagen op ne TT kunde altijd!!
met maten, makkers en achteraf Maes, (of joe piler, of stella A. of...) in de openlucht, natuur, bos, de pedalen ronddraaien, een babbeltje doen over vrouw, kinders, hell zelfs den afgang van de Nollanders op 't EK fusball,...'t werk,...
"saai" zou ik de tocht ni noemen, supermooi ook ni, maar ik heb ervan genoten, da telt voor mij!
trouwes de hellinkjes deden soms fameus pijn, zo heb ik het graag, en die bv... top, meloen, bananen, wafels zelfs spekken!! alleen, dien sportdrank van UP! vinnek dus echt ni te zuipen se... (assek dan toch commentaar moet geven!)
Zondag grobbendonk, dus wss bloso herentals en het (altijd mooie) doch ondertss ook al welbekende!!! militair domein.. zagen op ne TT kunde altijd!!
-
Fons Moors
- Mountainbiker
- Berichten: 1331
- Lid geworden op: di 02 nov 2004 22:44
- Rijdt met: E-MTB LEVO - Merida Big7 - Merida Ninety-Nine Merida O-Nine
-
StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Van een Papegaai en perenboompjes!
Ik ben zondag ook tussen de perenboompjes in Waanrode komen rijden. Om wildnr1 enigszins bij te treden, het parcours werd op de duur wel voorspelbaar met een veldwegeltje, een zompig spoor door een boomgaard, een vettige modderstrook in een stuk bos en een asfaltbaantje. Het feit dat ik pas zeer laat gestart ben en de bezemrijders achter mij kreeg en de gedachte aan de stresserende werkdagen tijdens deze periode van het jaar, zal ook wel als gevolg gehad hebben dat ik iets minder van de toer heb genoten dan gewoonlijk. De omgeving van Loksbergen met de mooie holle wegen kon me wel bekoren. Van de uitgebreide bevoorrading heb ik niets te zien gekregen. Ofwel was deze al opgedoekt, ofwel was er niemand meer aanwezig zodat ik er voorbijgereden ben zonder dat ze opviel! Ik heb de route van 44 km gevolgd met de aansluitende extra lus van 6 km. Ik had bij aankomst effectief op de kop 50 km!
Dat de organisatie tip-top in orde was met een degelijke afpijling en haast professionele splitsingsborden kan je lezen in het volgende verslag. Het staat ook op m'n blog met de hier geposte filmpjes er bij. En je kan het ook meteen hieronder lezen!
Toertocht (24-34-44-64-84 km) van de Hagelandse MTB Club te Waanrode op 17-06-2012.
Omdat ik vanuit Hoogstraten thuis eerst m’n bike nog diende te gaan ophalen, m’n lurkzak vullen en m’n fietspak aantrekken, was ik pas tergend laat aan de start! Tien minuten te laat zelfs, maar de mensen van de Hagelandse MTB Club te Waanrode waren nog allemaal paraat aan de inschrijving. Het was ook niet zo evident om een parkeerplekje te vinden, want de straten rondom de startplaats stonden eivol! Me ingeschreven voor de route van 44 km. Niet van m’n gewoonte wanneer er nog langere ritten te rapen zijn, maar omwille van de late start en het feit dat ik me nu niet noodzakelijk hoefde af te peigeren aan de vooravond van de drukste werkweek van het jaar die voor de deur staat!
M’n polsbandje getoond aan de controlepost aan de start en op pad omstreeks 10.45 u. Het zuigende graspaadje naast de voetbalvelden en enkele servitudewegeltjes brachten me uit het dorp om na 3,5 km de eerste perenboomgaard te bereiken. Het zou niet de laatste zijn! En zeggen dat ik niet zo’n fruiteter ben! Mijn vreugde van tussen de vierde en de vijfde kilometer een stukje bos te treffen werd danig getemperd door het feit dat de ondergrond er als een door varkens omgewoelde slijkpoel bij lag. De felle regenbuien van de vorige dagen en de vele reeds gepasseerde bikers hadden hun werk duidelijk gedaan! Hier en daar was het dus even te voet in plaats van mijn krachten in het begin al stompend reeds te verspelen! De omgeving was er mooi, die kon me in ieder geval bekoren!
Van 7 tot 8 km volgde de eerste echte kuitenbijter van de dag. Een veldweg ging een paadje door een perenboomgaard vooraf. Het was zwaar trappen tussen die perenboompjes over de aanzuigende met gras begroeide sporen. Na 9,5 km kwam ik uit op een betonbaantje op de grens van Waanrode en Miskom, beiden deelgemeenten van Kortenaken. Gedurende dit eerste gedeelte van de tocht hadden slechts twee bikers me ingehaald. Er waren dus nog late starters! Een korte stevige klim bracht ons naar het wandelpad “Van de Mis naar de Kom”! Waar halen ze het! De ondergrond lag er vrij vettig bij en ik kreeg een huifkar als tegenligger. Eens die gepasseerd was, ging het nog steiler naar boven doorheen een stukje bos en een boomgaard. Na 12 km trof ik de aan de rand van deze boomgaard de plek van de splitsing waar de 84 km haar eigen weg op ging! Twee bikers die vermoedelijk deze extra lus achter de rug hadden, kwamen uit een paadje tegenover tevoorschijn. Hun rug vol modderspetters!
Tot 15 km volgden veldwegen, enkele stevige klimmetjes en een mooi bos. Spijtig genoeg lag de ondergrond in dit bos er ook zeer vettig bij, zodat het deels rijden en deels lopen was! In het slijk zag ik de afdruk van een valpartij! Eén biker ploetert me voorbij en ik vermoed dat ik hem later nog heb teruggezien. Het zou zelfs iemand van de club kunnen geweest zijn die een stuk van het traject ging controleren. Even verder zag ik hem naar boven kruipen. Het parcours was enigszins saai: een veldweg, bochtje rechts, een zuigend graspad, bochtje links en een stukje asfaltbaan, naar rechts, een veldweg, boomgaard en een baantje. En weer van dat! Even halt gehouden om te lurken aan m’n drinkzak en twee bevallige joggende dames te zien passeren. De schaarse, verspreid staande huizen, keken er uit op bomen. Het moet hier eentonig en eenzaam wonen zijn! Twee jonge bikende knullen stopten achter me. Hadden zij ook de joggende schoonheden opgemorken? Wilden zij ook langer van het uitzicht genieten? Waarschijnlijk wel, maar het bleken twee Hagelandse bezemrijders te zijn die het parcours controleerden op achterblijvers! Verdorie, dat betekende dat ik er wat vaart mocht achter zetten!
Volgde een stuk modderbrij in een bos waar het voor mij sneller al lopend dan rijdend was om die twee snaken voor te blijven! En den deze maar stompen tussen de perenboompjes en een helling op! Ik protesteer, ik eet dit jaar geen peren meer! Boven op de helling stond een koppel jonge bikers. Ik denk dat hij zijn eega warm aan het maken was voor zijn geliefde sport, want deze laatste was nog niet zo heel zelfzeker, alhoewel zij toch de papperige modderbrij tussen de perenbomen al fietsend trotseerde. Op 22 km volgde ik in hun spoor over een naar boven klimmende holle weg met een drogere ondergrond. Op 24 km volgde de afsplitsing van de route van 34 km. Even getwijfeld of ik het duo zou blijven volgen, maar toch maar voor de 44 km gekozen, hopend dat de twee bezemrijders de 34 op zouden gaan teneinde mij niet langer op te jagen! Intussen was het al 12.30 u. De zompig zuigende ondergrond van boomgaarden passeerde onder de noppen van m’n banden. Omstreeks 25 km volgde een plezante afdaling in een mooie holle weg richting Loksbergen. The Locky Mountains, zou een Chinees zeggen! Voor mij ne Spa Lood of ne Spa bluis!
Naar beneden betekent ook weer terug naar boven en het was beslist een zware klim door weer een holle weg. Holle wegen, iets wat in mijn contreien niet te vinden is! Mijn eenzame rit wordt even gebroken wanneer twee bikers me passeren. Na 27 km volgde een stevige klim naar de top van een heuvel waarop een grote zendmast staat. Enkele mooie klimmetjes en leuke afdalingen door opeenvolgende holle wegen konden me in de omgeving van Loksbergen zeker bekoren en ook vermoeien! De Hagelandse bikers hadden zelfs een bordje geplaatst om een vergezicht over Loksbergen te markeren. Spijtig dat dit vredige plekje op zo een jammerlijke wijze in het nieuws is gekomen! Na 30 km tref ik een afsplitsing voor de route van 44 km. Twee bikers staan er aan de kant en steken me later in een stevige klim door een holle weg weer voorbij. Een asfaltbaantje en holle wegklim brachten me vervolgens tot vlak bij de snelweg, ter hoogte van de afrit Halen. Daar tref ik weer een splitsing aan een brug onder de E314. De lange routes gaan er naar rechts, de kortere naar links over een breed kiezelpad. We zijn nu vrij dicht bij de windmolens die hier vorig jaar gebouwd werden. Vorige zondag passeerde ik hier nog in deze omgeving tijdens de toertocht vanuit Diest. Het tellertje toonde 33 km. Het gaat een brug voor landbouwverkeer over om de snelweg weer te kruisen. Op de brug steekt een even eenzame biker me voorbij. We vervolgen onze weg over een zandpad evenwijdig met de snelweg, op een bepaald punt tot zelfs vlak er langs, rakelings langsheen de pechstrook, tot het afbuigt om over te gaan in een zeer stevige klim. Ik merk een groepje van vier achter me, maar hun gezelschap is van korte duur vermits ik tijdens het klimmen alweer snel achterop raak!
Het paadje gaat door een stukje bos waar onlangs stevig moet gekapt zijn. De omgeving ligt er bezaaid met resten van schors en takken. Hier ben ik nog al ooit gepasseerd, maar dan vanuit de andere richting. Ik herken het bordje met de tekst “Pas op, losvliegende bijen! Als de bijen komen, plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten! Als er geen hulp komt… sterkte!” En dan nog iets in de stijl van “wie fruit wil eten moet bijen kunnen verdragen”! Even opgezocht in mijn geschiedenisboek! Dat was tijdens de tocht van de Megabikers vanuit Bekkevoort op 7 augustus 2011 (na afloop kennisgemaakt met GPSteven). Zoals al gezegd, voor mij voorlopig geen peren meer! Ik heb genoeg perenboompjes gezien om er een jaar mijn bekomst van te hebben! Want op 37 km reed ik weer door een boomgaard met een bordje dat een vergezicht op Waanrode aangaf. Op 38 km arriveerde ik aan een kapelletje in restauratie. Het bezetsel binnenin was nog vochtig! Het stond op een Y-kruispunt van twee holle wegen met weelderige bermbegroeiing en veel fluitende vogels die de stilte doorbraken. Er was daar een splitsing tussen enerzijds de routes van 24-34-44 km en 64-84 km. Mijn route over het traject van 44 km verder gezet over een zandweg. Mijn aandacht werd getrokken door een bordje dat een gevaarlijke afdaling aankondigde. Maar het enige gevaarlijke was de overvloedige aanwezigheid van gestort steenpuin van enkele voormalige Hagelandse woonhuizen. Er lagen inderdaad nog wel enkele ferme brokken tussen!
Groot was mijn vreugde toen ik aan een volgend kapelletje, op het kruispunt van straten, waaronder de Leemkuilstraat (Bekkevoort) die we uit kwamen, een bordje trof dat de keuze liet tussen twee opties. Linea recta naar Waanrode, met nog 4 km te gaan, of het kunnen meepikken van een extra lus van 6 km. Mijn tellertje toonde omzeggens 40 km. Die tien kilometer zouden nog wel lukken, dus geopteerd voor deze extra buitenkans en naar rechts afgedraaid. We arriveerden aan de grens tussen Bekkevoort en Assent-Bekkevoort en werden er een mooi langzaam klimmend pad op gestuurd in de Begijnenbeekvallei, op de grens tussen de vallei en een bos. Aan een Y-vormig kruispunt ging het naar links. Die plek kwam me niet vreemd voor. Vermoedelijk heeft een andere toertocht me ooit langs deze plek geleid. Eens weer beneden stond daar een schilderachtig gelegen huis midden het groen.
Aan het einde van een smal, hobbelig en zuigend weidepaadje ging het even een grote baan op. Daar was ik tijdens de heenrit vanaf de afrit van de snelweg gepasseerd. Er stond een bordje dat de aandacht trok op de verkoop van hamburgers en ander vettig spul. Maar er stond nu geen kraam. Het viertal dat me daarstraks ter hoogte van de snelweg voorbijstak, reed weer in m’n zog. Waarschijnlijk hadden zij een stuk van de lange routes meegepikt zodat ik hen weer voor was geraakt. We doken een stuk van het Veertigbunderwandelpad op en kregen nog een pracht van een afdaling in een holle weg voor de wielen. Mijn tellertje toonde 44,5 km toen ik even halt diende te houden om een drukke baan over te steken. Daar reden groepjes wielertoeristen, waaronder zelfs een kerel op een ligkoersfiets! Dat ze daar nog geen wedstrijden voor houden! Voor wanneer de ligmountainbike? En de liggende veldtoertochten? Met laag-bij-de-grondse bevoorradingen! Een potentieel gat in de markt?
Na 46 km tref ik weer het kapelletje aan de Leemkuilstraat en komt er een einde aan de extra lus. De Hagelandse bikers uit Waanrode moeten een wiskundig brein in hun rangen tellen, want met de vier nog te verwachten kilometers zal mijn tellertje op de kop exact de gekozen afstand van 44 + 6 km afklokken! Na enkele lokale straten arriveerde ik weer aan het voetbalveld. Daar was niet veel leven meer te bespeuren. De bewaakte fietsparking was opgeruimd en de laatste bikers gingen hun voertuigen te lijf aan de afspuitstand. Zelf heb ik gepast voor de hogedrukreinigers en de schoonmaak thuis gedaan.
De aanzuigende ondergrond maakte de tocht zwaar genoeg. Ik was moe zonder afgepeigerd te zijn. Het parcours was bij momenten eerder saai. De opeenvolging van veldwegen, zompige zuigende paadjes door boomgaarden en de helaas tot moes gereden passages door stukjes bos, werden op de duur wel voorspelbaar. De omgeving van Loksbergen bracht met de mooie holle wegen de gewenste afwisseling. De organisatie was haast professioneel met een degelijke afpijling, op sommige plaatsen zelfs overdadig, nette splitsingsborden op 100 m voor, op en na de splitsing. Verkeerd rijden moet een prestatie op zich geweest zijn! Een bevoorrading heb ik niet gezien! Ofwel was die al opgedoekt, ofwel was daar geen mens meer te bespeuren, zodat ik er gewoon voorbij ben gereden! Mijn lurkzak was bij aankomst dan ook zo goed als leeggedronken! Nog een energiereep verslonden aan de auto alvorens de 100 km huiswaarts weer aan te vatten! Om op de snelweg geconfronteerd te worden met de nodige capriolen! Moto’s die tussen aan 120 km/uur rijdende rijen auto’s voorbijvliegen of haastigen die bij het voorbijsteken bijna uw gat mee hebben! Sommigen denken echt dat ongevallen alleen anderen overkomen! Met het wassen van de fiets, de kleren en de rijder kwam er een einde aan de zondag!
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???
Dat de organisatie tip-top in orde was met een degelijke afpijling en haast professionele splitsingsborden kan je lezen in het volgende verslag. Het staat ook op m'n blog met de hier geposte filmpjes er bij. En je kan het ook meteen hieronder lezen!
Toertocht (24-34-44-64-84 km) van de Hagelandse MTB Club te Waanrode op 17-06-2012.
Omdat ik vanuit Hoogstraten thuis eerst m’n bike nog diende te gaan ophalen, m’n lurkzak vullen en m’n fietspak aantrekken, was ik pas tergend laat aan de start! Tien minuten te laat zelfs, maar de mensen van de Hagelandse MTB Club te Waanrode waren nog allemaal paraat aan de inschrijving. Het was ook niet zo evident om een parkeerplekje te vinden, want de straten rondom de startplaats stonden eivol! Me ingeschreven voor de route van 44 km. Niet van m’n gewoonte wanneer er nog langere ritten te rapen zijn, maar omwille van de late start en het feit dat ik me nu niet noodzakelijk hoefde af te peigeren aan de vooravond van de drukste werkweek van het jaar die voor de deur staat!
M’n polsbandje getoond aan de controlepost aan de start en op pad omstreeks 10.45 u. Het zuigende graspaadje naast de voetbalvelden en enkele servitudewegeltjes brachten me uit het dorp om na 3,5 km de eerste perenboomgaard te bereiken. Het zou niet de laatste zijn! En zeggen dat ik niet zo’n fruiteter ben! Mijn vreugde van tussen de vierde en de vijfde kilometer een stukje bos te treffen werd danig getemperd door het feit dat de ondergrond er als een door varkens omgewoelde slijkpoel bij lag. De felle regenbuien van de vorige dagen en de vele reeds gepasseerde bikers hadden hun werk duidelijk gedaan! Hier en daar was het dus even te voet in plaats van mijn krachten in het begin al stompend reeds te verspelen! De omgeving was er mooi, die kon me in ieder geval bekoren!
Van 7 tot 8 km volgde de eerste echte kuitenbijter van de dag. Een veldweg ging een paadje door een perenboomgaard vooraf. Het was zwaar trappen tussen die perenboompjes over de aanzuigende met gras begroeide sporen. Na 9,5 km kwam ik uit op een betonbaantje op de grens van Waanrode en Miskom, beiden deelgemeenten van Kortenaken. Gedurende dit eerste gedeelte van de tocht hadden slechts twee bikers me ingehaald. Er waren dus nog late starters! Een korte stevige klim bracht ons naar het wandelpad “Van de Mis naar de Kom”! Waar halen ze het! De ondergrond lag er vrij vettig bij en ik kreeg een huifkar als tegenligger. Eens die gepasseerd was, ging het nog steiler naar boven doorheen een stukje bos en een boomgaard. Na 12 km trof ik de aan de rand van deze boomgaard de plek van de splitsing waar de 84 km haar eigen weg op ging! Twee bikers die vermoedelijk deze extra lus achter de rug hadden, kwamen uit een paadje tegenover tevoorschijn. Hun rug vol modderspetters!
Tot 15 km volgden veldwegen, enkele stevige klimmetjes en een mooi bos. Spijtig genoeg lag de ondergrond in dit bos er ook zeer vettig bij, zodat het deels rijden en deels lopen was! In het slijk zag ik de afdruk van een valpartij! Eén biker ploetert me voorbij en ik vermoed dat ik hem later nog heb teruggezien. Het zou zelfs iemand van de club kunnen geweest zijn die een stuk van het traject ging controleren. Even verder zag ik hem naar boven kruipen. Het parcours was enigszins saai: een veldweg, bochtje rechts, een zuigend graspad, bochtje links en een stukje asfaltbaan, naar rechts, een veldweg, boomgaard en een baantje. En weer van dat! Even halt gehouden om te lurken aan m’n drinkzak en twee bevallige joggende dames te zien passeren. De schaarse, verspreid staande huizen, keken er uit op bomen. Het moet hier eentonig en eenzaam wonen zijn! Twee jonge bikende knullen stopten achter me. Hadden zij ook de joggende schoonheden opgemorken? Wilden zij ook langer van het uitzicht genieten? Waarschijnlijk wel, maar het bleken twee Hagelandse bezemrijders te zijn die het parcours controleerden op achterblijvers! Verdorie, dat betekende dat ik er wat vaart mocht achter zetten!
Volgde een stuk modderbrij in een bos waar het voor mij sneller al lopend dan rijdend was om die twee snaken voor te blijven! En den deze maar stompen tussen de perenboompjes en een helling op! Ik protesteer, ik eet dit jaar geen peren meer! Boven op de helling stond een koppel jonge bikers. Ik denk dat hij zijn eega warm aan het maken was voor zijn geliefde sport, want deze laatste was nog niet zo heel zelfzeker, alhoewel zij toch de papperige modderbrij tussen de perenbomen al fietsend trotseerde. Op 22 km volgde ik in hun spoor over een naar boven klimmende holle weg met een drogere ondergrond. Op 24 km volgde de afsplitsing van de route van 34 km. Even getwijfeld of ik het duo zou blijven volgen, maar toch maar voor de 44 km gekozen, hopend dat de twee bezemrijders de 34 op zouden gaan teneinde mij niet langer op te jagen! Intussen was het al 12.30 u. De zompig zuigende ondergrond van boomgaarden passeerde onder de noppen van m’n banden. Omstreeks 25 km volgde een plezante afdaling in een mooie holle weg richting Loksbergen. The Locky Mountains, zou een Chinees zeggen! Voor mij ne Spa Lood of ne Spa bluis!
Naar beneden betekent ook weer terug naar boven en het was beslist een zware klim door weer een holle weg. Holle wegen, iets wat in mijn contreien niet te vinden is! Mijn eenzame rit wordt even gebroken wanneer twee bikers me passeren. Na 27 km volgde een stevige klim naar de top van een heuvel waarop een grote zendmast staat. Enkele mooie klimmetjes en leuke afdalingen door opeenvolgende holle wegen konden me in de omgeving van Loksbergen zeker bekoren en ook vermoeien! De Hagelandse bikers hadden zelfs een bordje geplaatst om een vergezicht over Loksbergen te markeren. Spijtig dat dit vredige plekje op zo een jammerlijke wijze in het nieuws is gekomen! Na 30 km tref ik een afsplitsing voor de route van 44 km. Twee bikers staan er aan de kant en steken me later in een stevige klim door een holle weg weer voorbij. Een asfaltbaantje en holle wegklim brachten me vervolgens tot vlak bij de snelweg, ter hoogte van de afrit Halen. Daar tref ik weer een splitsing aan een brug onder de E314. De lange routes gaan er naar rechts, de kortere naar links over een breed kiezelpad. We zijn nu vrij dicht bij de windmolens die hier vorig jaar gebouwd werden. Vorige zondag passeerde ik hier nog in deze omgeving tijdens de toertocht vanuit Diest. Het tellertje toonde 33 km. Het gaat een brug voor landbouwverkeer over om de snelweg weer te kruisen. Op de brug steekt een even eenzame biker me voorbij. We vervolgen onze weg over een zandpad evenwijdig met de snelweg, op een bepaald punt tot zelfs vlak er langs, rakelings langsheen de pechstrook, tot het afbuigt om over te gaan in een zeer stevige klim. Ik merk een groepje van vier achter me, maar hun gezelschap is van korte duur vermits ik tijdens het klimmen alweer snel achterop raak!
Het paadje gaat door een stukje bos waar onlangs stevig moet gekapt zijn. De omgeving ligt er bezaaid met resten van schors en takken. Hier ben ik nog al ooit gepasseerd, maar dan vanuit de andere richting. Ik herken het bordje met de tekst “Pas op, losvliegende bijen! Als de bijen komen, plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten! Als er geen hulp komt… sterkte!” En dan nog iets in de stijl van “wie fruit wil eten moet bijen kunnen verdragen”! Even opgezocht in mijn geschiedenisboek! Dat was tijdens de tocht van de Megabikers vanuit Bekkevoort op 7 augustus 2011 (na afloop kennisgemaakt met GPSteven). Zoals al gezegd, voor mij voorlopig geen peren meer! Ik heb genoeg perenboompjes gezien om er een jaar mijn bekomst van te hebben! Want op 37 km reed ik weer door een boomgaard met een bordje dat een vergezicht op Waanrode aangaf. Op 38 km arriveerde ik aan een kapelletje in restauratie. Het bezetsel binnenin was nog vochtig! Het stond op een Y-kruispunt van twee holle wegen met weelderige bermbegroeiing en veel fluitende vogels die de stilte doorbraken. Er was daar een splitsing tussen enerzijds de routes van 24-34-44 km en 64-84 km. Mijn route over het traject van 44 km verder gezet over een zandweg. Mijn aandacht werd getrokken door een bordje dat een gevaarlijke afdaling aankondigde. Maar het enige gevaarlijke was de overvloedige aanwezigheid van gestort steenpuin van enkele voormalige Hagelandse woonhuizen. Er lagen inderdaad nog wel enkele ferme brokken tussen!
Groot was mijn vreugde toen ik aan een volgend kapelletje, op het kruispunt van straten, waaronder de Leemkuilstraat (Bekkevoort) die we uit kwamen, een bordje trof dat de keuze liet tussen twee opties. Linea recta naar Waanrode, met nog 4 km te gaan, of het kunnen meepikken van een extra lus van 6 km. Mijn tellertje toonde omzeggens 40 km. Die tien kilometer zouden nog wel lukken, dus geopteerd voor deze extra buitenkans en naar rechts afgedraaid. We arriveerden aan de grens tussen Bekkevoort en Assent-Bekkevoort en werden er een mooi langzaam klimmend pad op gestuurd in de Begijnenbeekvallei, op de grens tussen de vallei en een bos. Aan een Y-vormig kruispunt ging het naar links. Die plek kwam me niet vreemd voor. Vermoedelijk heeft een andere toertocht me ooit langs deze plek geleid. Eens weer beneden stond daar een schilderachtig gelegen huis midden het groen.
Aan het einde van een smal, hobbelig en zuigend weidepaadje ging het even een grote baan op. Daar was ik tijdens de heenrit vanaf de afrit van de snelweg gepasseerd. Er stond een bordje dat de aandacht trok op de verkoop van hamburgers en ander vettig spul. Maar er stond nu geen kraam. Het viertal dat me daarstraks ter hoogte van de snelweg voorbijstak, reed weer in m’n zog. Waarschijnlijk hadden zij een stuk van de lange routes meegepikt zodat ik hen weer voor was geraakt. We doken een stuk van het Veertigbunderwandelpad op en kregen nog een pracht van een afdaling in een holle weg voor de wielen. Mijn tellertje toonde 44,5 km toen ik even halt diende te houden om een drukke baan over te steken. Daar reden groepjes wielertoeristen, waaronder zelfs een kerel op een ligkoersfiets! Dat ze daar nog geen wedstrijden voor houden! Voor wanneer de ligmountainbike? En de liggende veldtoertochten? Met laag-bij-de-grondse bevoorradingen! Een potentieel gat in de markt?
Na 46 km tref ik weer het kapelletje aan de Leemkuilstraat en komt er een einde aan de extra lus. De Hagelandse bikers uit Waanrode moeten een wiskundig brein in hun rangen tellen, want met de vier nog te verwachten kilometers zal mijn tellertje op de kop exact de gekozen afstand van 44 + 6 km afklokken! Na enkele lokale straten arriveerde ik weer aan het voetbalveld. Daar was niet veel leven meer te bespeuren. De bewaakte fietsparking was opgeruimd en de laatste bikers gingen hun voertuigen te lijf aan de afspuitstand. Zelf heb ik gepast voor de hogedrukreinigers en de schoonmaak thuis gedaan.
De aanzuigende ondergrond maakte de tocht zwaar genoeg. Ik was moe zonder afgepeigerd te zijn. Het parcours was bij momenten eerder saai. De opeenvolging van veldwegen, zompige zuigende paadjes door boomgaarden en de helaas tot moes gereden passages door stukjes bos, werden op de duur wel voorspelbaar. De omgeving van Loksbergen bracht met de mooie holle wegen de gewenste afwisseling. De organisatie was haast professioneel met een degelijke afpijling, op sommige plaatsen zelfs overdadig, nette splitsingsborden op 100 m voor, op en na de splitsing. Verkeerd rijden moet een prestatie op zich geweest zijn! Een bevoorrading heb ik niet gezien! Ofwel was die al opgedoekt, ofwel was daar geen mens meer te bespeuren, zodat ik er gewoon voorbij ben gereden! Mijn lurkzak was bij aankomst dan ook zo goed als leeggedronken! Nog een energiereep verslonden aan de auto alvorens de 100 km huiswaarts weer aan te vatten! Om op de snelweg geconfronteerd te worden met de nodige capriolen! Moto’s die tussen aan 120 km/uur rijdende rijen auto’s voorbijvliegen of haastigen die bij het voorbijsteken bijna uw gat mee hebben! Sommigen denken echt dat ongevallen alleen anderen overkomen! Met het wassen van de fiets, de kleren en de rijder kwam er een einde aan de zondag!
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???
Laatst gewijzigd door StrammerMax op di 11 jun 2013 01:42, 2 keer totaal gewijzigd.
Thx Beny!
Tijd om mij zo een spel te kopen.
Grtz
Tijd om mij zo een spel te kopen.
Grtz
Beny schreef:Op GarminConnect vind je er een hele hoopPukkie schreef:Proficiat! Zoals alle jaren was de tocht en de organisatie weer af in Waanrode. De 45 km was heel plezant! Het weer moesten we er deze keer bijnemen.
Kan iemand mij de GPS track van de 45 km bezorgen? Ik kom nog wel eens af op een drogere zomerdag...
http://connect.garmin.com/activity/189963972
-
Fons Moors
- Mountainbiker
- Berichten: 1331
- Lid geworden op: di 02 nov 2004 22:44
- Rijdt met: E-MTB LEVO - Merida Big7 - Merida Ninety-Nine Merida O-Nine
