Za 14/04/2012 Rillaar

[-JP-]

Daarnet de 47 gereden. Zalige tocht!!!! Voor de mensen die nog twijfelen voor morgen zeker afkomen.

[nightmare]

Niks dan positiefs over deze toch!!! Veruit één van de beste nachtritten .Enkel jammer dat de ambiance aan de bevoorrading niet meer was zoals de voorgaande jaren .... Tot volgend jaar!!!

[werner j bike]

Mooie rit. Maar voor onze eerste nacht rit. Zullen we naar volgend jaar toch moeten investeren in betere verlichting. Wand we hebben afgezien en gevloekt. Dit is leergeld maar we waren wel blij dat we geweest zijn. Grtjs

[Bruce Wayne]

gisteravond ook samen met mr c de verplaatsing naar Rillaar gemaakt. De eerste 17 km in het licht gereden daarna de lichten toch maar eens aangezet. Mijn voorbereiding was minder. Vorige week 2 nieuwe accu's besteld maar deze waren niet op tijd aanwezig. Dus maar snel een setje geleend en mr c een nieuwe set gekocht. Wel mijn oude set op mijn helm vastgezet(waar ik nogal wat bekijks mee had) maar dat was geen sucses: dit was veel te zwaar. de helm zakte steeds naar voren af. De batterijen hiervan waren al snel op dan maar snel in de kamelenzak gestoken. Maar de lichtopbrengst van de geleende set was ook niet om over naar huis te schrijven. Hierdoor had ik nogal wat problemen met de technische en modderige stroken. Gelukkig gaf de set van mr c. wel voldoende opbrengst dus maar voor hem gaan rijden en gebruik maken van zijn licht.
De tocht zelf was pittig. De hoogtemeters begonnen na 30/35 km toch wel zijn tol te eisen. Mr c. had tegen het einde de pijp helemaal leeg.
Maar het blijft erg speciaal om in het donker te rijden. Blijft toch altijd de moeite waard.

[Jurgen_]

voor het eerst deze toch gereden. 47 km ... goed bereidbaar op enkele kleinere stukjes na

goede bevoorrading, goede afpijling, bikewash was zoals hij moet zijn; zonder hogedrukreinigers en met tuinslang

De tocht zelf was best pittig maar heel mooi ... laatste kilometers was het beste er vanaf

volgend jaar gaan we voor de 60 km want dan zou de conditie beter moeten zijn

[Bulls69]

Chapeau aan de Rillaarse bikers, hoe jullie erin slagen om er alle jaren nieuwe(privé en openbare) stukjes erin te lussen .
Dit jaar weer eens een heel andere kant opgegaan waardoor het weer aangenaam verrast biken was. De fluo pijltjes zijn veruit de beste in zijn soort, was van zeer ver duidelijk te zien welke richting het opging.
Maar waar is de typisch gezellige bevoorrading van weleer gebleven, dit jaar geen gekleurde spots of streepje muziek onder een gezellig tentje, waar is de tijd dat we in de Tienbunder nog getrakteerd werden op een rookpluim en blacklights met een heus openluchtteras
Voor de rest niks dan lof over de TT, hebben de 47km trouwens enkele km's ingekort wegens een leeggereden bikepartner en een leeglopende band op mijn achterwiel. Bij de inschrijving StrammerMax nog tegengekomen en een korte babbel gedaan, dit jaar wel moeten passen voor de afterbike aangezien ik zondagmorgen om 9u een afspraak had voor een rit met de janettenfiets.

[Bruce Wayne]

ik heb het nagevraagd van de discolampen en muziek aan de bevoorrading. Het mocht niet meer van de groenen. Sta er sowieso al van te kijken dat we nog in het donker het bos in mogen. Wel de Strammer Max gemist..

[Dirty Daddy]

ik heb het nagevraagd van de discolampen en muziek aan de bevoorrading. Het mocht niet meer van de groenen. Sta er sowieso al van te kijken dat we nog in het donker het bos in mogen. Wel de Strammer Max gemist..

Waar dat de bevooraading was is geen bos...en als ze de BV op privé grond zetten doen ze wat ze willen...

[StrammerMax]

Bij de inschrijving StrammerMax nog tegengekomen en een korte babbel gedaan, dit jaar wel moeten passen voor de afterbike aangezien ik zondagmorgen om 9u een afspraak had voor een rit met de janettenfiets.

Goed dat je niet op mij hebt zitten wachten! Ik heb afgezien onderweg! Moe! Ik ben pas om 00.30 u gearriveerd!

Wel de Strammer Max gemist.

Hij was er! Maar zoals zo vaak te laat en te traag!


Bij aanvang nog wel wat deelnemers gezien, zoals de grote groep Slijkfretters met Vuile Papa. Na de stop nog slechts 8 bikers me weten inhalen. De vorige jaren waren er nog meer mensen later onderweg. Ik heb dus bijna de hele toer alleen gereden. Dat was jammer. De organisatie was keurig tot in de puntjes verzorgd, de reflecterende pijltjes echte pareltjes. De rest van het verhaal kan je hier lezen! Ook op m'n blog en meteen hieronder!

Nightride (25-47 km) van de Rillaarse Bikers op zaterdag 14-04-2012.

Soms vraagt het toch wat moeite om ’s avonds nog naar buiten te komen om nog ergens te gaan mountainbiken op een plek die meer dan een uur autorijden verwijderd ligt van de voordeur. Omwille van het afgesloten zijn van de E313 in Geel en de grote kans op files, dan toch maar vanuit Antwerpen naar Rillaar via Brussel, wat meer dan 20 extra kilometers betekent. Alhoewel de GPS voor de wagen dit traject als het snelste bestempelt. Over Herentals duurt het een paar minuten langer, maar het is wel korter! Me ingeschreven en omstreeks 20.30 u vertrokken voor de nachtrit van 47 km. Het lijkt me immers logisch van een nachtrit in het donker te rijden. Nochtans heb ik onderweg nog weinig rijders ontmoet. Het feit dat men tussen 16.00 u en 18.00 u kon starten voor een marathon van 62 km zal daar wel voor wat tussen gezeten hebben. Aan de start Bulls69 en zijn bikemaat nog even ontmoet. Mijn vraag op het forum over geschikte lampen indertijd was de oorzaak van onze kennismaking en elk jaar kruisen onze wegen tijdens de tocht in Rillaar waar we elkaar voor het eerst te zien kregen.

Na de avond voordien ook de nachtrit in Borchtlombeek gereden te hebben en pas laat thuis te zijn gearriveerd, vreesde ik na een korte nacht en een dag met een vervelend op te knappen karweitje, hier te gaan afzien. Mijn vrees bleek niet ongegrond! We verlieten de startplaats via het paadje door de weiden achter de zaal Kortakker en via straatjes in het dorp bereikten we na 5 km een eerste echt stukje bos. We deden ook het stukje asfaltbaan aan langs hetwelk ik naar de start was gereden met de auto. Een stukje smalle holle weg waarvan ik me afvraag hoe twee tegenliggers per wagen elkaar daar kunnen passeren! De weg verbreden zou natuurlijk de schoonheid van de omgeving om zeep helpen wegens bomenkap! Een groepje van een vijftal rijders van Vanlommel Cycling uit Lille kwam er naar beneden gesjeesd! Die mannen houden er blijkbaar geen rekening mee dat er wel eens een auto kan opduiken! Volgde een eerste stevig klimmetje met op de achtergrond het geraas van de snelweg. Ik werd nog ingehaald door andere eenzame rijders of duo’s.

Op een assenweg tussen de velden, na een kilometer of negen, zag ik achter me een aantal felle lichten naderen in de schemering en stak een delegatie van acht Slijkfretters uit Westerlo me voorbij. Dirty Daddy had allerlei attributen op z’n helm gestoken, van die lichtgevende gekleurde stokjes. Deze keer geen kerstboomverlichting rond z’n lijf gehangen! Geprobeerd van de groep even te volgen, maar aan een gevaarlijk kruispunt speelde ik hen kwijt. Op 13 km bereikten we de Leiberg en doken we via een track de bossen in. Ik denk dat het hier was dat de track naast een diepere kloof liep. Met m’n lampen eens tot beneden geschenen. Niets dan afgevallen bladeren en takken. Bij daglicht moet het daar prachtig en woest zijn. Bij nacht ook natuurlijk, maar dan ziet men er geen fluit van! Dat beloofde voor de rijders op zondag! Gewoon schitterend van op zo’n pad door het bos te kunnen rijden. Op 17 km volgde een mooi privaat bos met wegeltjes op en af. Nu was het al echt donker geworden.

Eens het bos weer uit ging het de velden in en reden we ettelijke kilometers op een weidepaadje vlak naast de snelweg en tegen het verkeer in. De automobilisten daar zullen zich wel afgevraagd hebben wat dat felle lichtje dat hen tegemoet kwam dan wel moest geweest zijn. Ik zag op een gegeven moment achter me nog andere lichtjes naderen. Een brug op en na 21 km trof ik de bevoorrading. Deze keer geen discolampen en luide muziek zoals de vorige keren, maar een bescheiden bestelwagen en twee Rillaarse Bikers die er zorgden voor wat lekkers en drinken. Er stonden nog twee bikers, er kwamen nog een duo en een eenzame rijder toe en er vertrok een grotere groep, waarschijnlijk de Slijkfretters. Want vanaf nu zou het lang duren eer ik nog iemand te zien kreeg.

Na een hapje en een drankje weer op weg. Het traject voerde ons eerst door een mooi privé bos met plezante paadjes. Daarna werd het wat lastiger en vooral vettiger. Want het brede pad door het bos lag er daar zeer beslijkt bij. De gedachte van te arriveren met een nette fiets konden we vanaf dan opbergen. De twee jonge snaken van aan de stop haalden me in. Eens het bos weer uit volgde weer een stukje naast een omheining naast de snelweg. Naar het einde toe zaten er zeer diepe voren in dat pad en was het uitkijken om niet op je bek te gaan. De rode lichtjes van het tweetal verdwenen in de nacht. Omstreeks 27 km kreeg ik een bordje te zien waaruit ik kon besluiten dat we op het grondgebied van Holsbeek reden. Daar werd een lus gereden. Een pad slingerde zich daar tussen de bomen op de zijflank van een heuvel. Beneden reed een grote groep en boven zag ik nog een aantal lichtjes tussen de bomen naar boven kruipen. Toen ik weer aan het begin van de lus was kwam er nog een drietal naar beneden dat daar nog aan moest beginnen.

Pas na 31 km, dus dik tien kilometer na de stop, kreeg ik nog eens een groepje van drie te zien dat me voorbijstak. Dat was ter hoogte van het schilderachtig gelegen kapelletje van Sint-Jozef onder de linde. Vermoed ik, want ik heb het maar in een flits kunnen lezen. Even later naderden nog eens twee lichtjes en in het open veld, vlak aan een bord met “Den Hauwaert”, het groepje van drie dat ik daarnet de lus had zien op rijden. Aan de kruising met een straat vloog dat drietal jonge snaken een steil klimmend servitudepaadje op. Dit stevige klimmetje werd gevolgd door een vettige strook in een bos en paden in een lus omheen een boomgaard. Beneden zag ik het schijnsel van de lampen van het trio in de verte verdwijnen. Het tellertje klokte 36 km af. Vermoeidheid begon zich te laten gevoelen! En ook teleurstelling dat er zo weinig gekozen hadden voor een late start. Slechts de acht hiervoor genoemde deelnemers heb ik nog gezien na de stop! Ik was de enige pannenkoek die op dit onchristelijke uur nog rondreed door de bossen en de velden.

Na 40 km kwam ik weer even in de bewoonde wereld op de grens van Hauwaert (Tielt-Winge) en Rillaar aan de opvallende neonverlichting van een grote meubelzaak en daar tegenover een zaak voor geschenkartikelen en huwelijkslijsten met dezelfde naam. Het was toen kwart voor middernacht! Even later reden we door een straat met verschillende zijstraatjes die leidden naar buitenhuisjes. Die straat droeg de bizarre naam van Kaaskorf. Opnieuw de bossen en de velden in om het geluid van de snelweg te horen aanzwellen. Volgde de lange snelle afdaling over het brede kiezelpad naast de snelweg, daarna de brug onder de snelweg onder om aan de andere zijde van de autoweg ons pad te vervolgen, zij het nu tergend langzaam naar boven kruipend over een zachte helling met een bos aan de linkerzijde. Aan die helling scheen geen einde te willen komen. Deze passage was me nog bekend uit andere toertochten die ik in deze streek heb gereden. Voor de laatste etappe de batterijen van m’n lampen nog vervangen aan een nieuwe villa rond wiens tuin een betonnen muur in aanbouw was. Dan bouwt men zo’n mooi huis om het achter een afgrijselijke muur te verstoppen!

Eens het stukje bos na de klim achter de rug, arriveerde ik weer in de bewoonde wereld. Daar ging het een tijdje langsheen een grote baan waar op dat ogenblik haast geen verkeer meer was. Mijn gedachte dat ik zo stilaan weer naar af reed, werd al snel de kop ingedrukt. Want na het oversteken van deze baan werden we links een paadje op naar boven tussen de velden in gestuurd. Volgde een redelijk zware klim op, ik vermoed de Wijngaardberg, en eens boven, een prachtige track doorheen de bossen. Telkens ik weer een aantal huizen zag staan, hoopte ik de aankomst te naderen, maar werd ik toch weer door donkere velden gestuurd, alsof er geen einde aan deze rit scheen te komen. Uiteindelijk dook ik plotseling het centrum van Rillaar in en reed door het smalle straatje aan de verkeerslichten op het kruispunt met de Kortakker. Ik had bijna op de kop 50 km. Ik durf bijna niet schrijven hoe laat het was: 00.30 u! Hoe gek kan een mens zijn!

De teleurstelling op mijn gezicht te lezen bij het treffen van een net afgesloten bikewash, moet groot geweest zijn! Maar één van de mannen heeft voor mij de kraan weer opengedraaid. Want ik was zinnens van op zondag te gaan rijden in Tangissart en kon moeilijk in het holst van de nacht thuis m’n bike nog gaan wassen! Binnen zaten nog bikers, maar ik zag geen bekenden. Daarom me maar direct klaargemaakt om naar huis te vertrekken. Nog meer dan een uur voor de boeg! Het was weer zeer laat eer ik te bed was! Naast m’n auto stonden twee zwerfwagens geparkeerd. Vermoedelijk van mensen die op zaterdag en zondag hier zijn komen rijden. Nogmaals! Hoe gek kan een mens zijn!

Ik heb er geen spijt van nog eens naar hier te zijn komen rijden. Het was wel sneu dat ik bijna de hele toer alleen heb gereden. Ik denk dat de belangstelling voor de nightride wat teniet gedaan wordt door de andere opties op zaterdag, waarbij men ook kan kiezen voor een lange toer van 62 km en de deelnemers daardoor vroeger vertrekken. De voorgaande edities reden hier nog veel meer mensen rond in de nacht. De organisatie was wel tot in het kleinste detail verzorgd, op professioneel niveau! Bewaakte bikeparking beschikbaar. De pijltjes waren zeer netjes verzorgd met keurig gesneden reflecterende strips en geplaatst op kleine stokjes. Van ver zichtbaar in het schijnsel van de helmlamp. Enkel op lange rechte stukken had een herinneringspijltje meer gerust kunnen stellen. En dat alles aan de democratische prijs van 3,50 euro!


De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???

[Gunarson]

Onverwachts nog naar Rillaar getrokken (juiste babysit komen opdagen om 19u45, en nog alles klaar moeten maken en 100 km met de auto). Er moeten nog wat kg's af, en nog schepje vorm bij.

Alles ? Nou ja, 2 achterlichten, maar geen voorlicht . Op de verkeerde fiets gemonteerd (die al klaar stond voor Trace de Hez in Tangissart).

De inschrijvingstafel stond op sluiten (iets over 21u). Buiten stonden 2 compleet verlichte fietsen met verlichte fietsers, die zagen dat ik zonder voorlicht het niet ging redden. 1 van de voorlichten bij hen gedemonteerd, en weg voor de 45 km met Kurt & Guy , een beginnend biker (die de ochtend nadien met zijn madam voor één of ander tv-programma ging gaan filmen/fietsen op de weg).

Kort na de start (na 5 km) naar links, waar we naar rechts moesten ... gelukkig - dachten wij - daar een pijl, en nog een en nog één ... en terug aan de start ... dus hup weer weg.

Samen gebleven, rustig gekeuveld over de bikeplannen dit jaar (een crocedile kandidaat die met MTB clinics van Kris Hertsens meegaat, jawadde, straffe pé) en rustig (op wat kleine intervalletjes na op de hellingen) de prachtige tocht afgewerkt. Wie de Hagelandse chrono kende, kwam zeker stukken tegen die daar de streek altijd de moeite maken om te gaan biken.

Goede organisatie, overal goed gepijld. De bevoorrading heeft men terug uit de jeep moeten halen, één minuut later en we waren te laat geweest (maar we waren ook laat vertrokken, en 5km en wat zoeken extra)

Bedankt medebikers & organisatie ... tot de volgende !