Ook ik heb me vandaag hier in de strijd gegooid en was zo goed als de allereerste om te vertrekken.
De bewaakte fietsstalling was aangegeven dat deze binnen in de tent was en daar stonden ook nadars om uw fietsen te kunnen plaatsen.
Jullie spreken over de bevoorrading en de halve wafels door de vele inschrijvingen maar ik was ook de allereerste op de bevoorrading en toen waren het al halve wafeltjes, partjes appelsien en partjes appel hoor dus dat heeft imo NIETS met de inschrijvingen te maken.
Al bij al een leuke tocht met toch redelijk wat asfalt en sommige niet-goed-lopende singletracks die nog bezaaid lagen met dennenappels waar ik dus absoluut niet van hou.
Anyway, vroeg vertrokken om vroeg terug thuis te zijn om verder met de kids Pasen te vieren.
http://connect.garmin.com/activity/165836845#
Zo 08/04/2012 Olmen / Balen
Die nadars heb ik gezien,De bewaakte fietsstalling was aangegeven dat deze binnen in de tent was en daar stonden ook nadars om uw fietsen te kunnen plaatsen.
maar geen mens erbij om controle te doen.
Iedereen die ingeschreven was kon zomaar langs de nadars passeren en een willekeurige fiets meenemen.
-
Speedy G.
- Mountainbiker
- Berichten: 945
- Lid geworden op: zo 18 jul 2010 21:12
- Rijdt met: Santa Cruz Tallboy XXL & Scott Scale 40 XXL
Klopt al had ik wel gedacht dat ze daar iemand zouden gezet hebben rond 7u.30. Niet dus._alain_ schreef:Die nadars heb ik gezien,De bewaakte fietsstalling was aangegeven dat deze binnen in de tent was en daar stonden ook nadars om uw fietsen te kunnen plaatsen.
maar geen mens erbij om controle te doen.
Iedereen die ingeschreven was kon zomaar langs de nadars passeren en een willekeurige fiets meenemen.
-
StrammerMax
- Mountainbiker
- Berichten: 2408
- Lid geworden op: ma 31 dec 2007 00:28
- Rijdt met: Minerva Starlite & Trek Fuel EX9 werd gestolen & Turner Flux & Lapièrre Zesty 514
- Contacteer:
Papegaai verdwaalt in Rosselaar!
Ik ben op paaszondag ook komen biken vanuit Balen-Olmen. Ondanks het feit dat ik hier in deze streek al meerdere keren meegedaan heb aan toertochten en de vaste Landduinenroute al een paar keren gereden heb, zag deze tocht er weer helemaal anders uit door het op een andere wijze aan elkaar zetten van de bekende stukjes of ze in de andere richting te berijden. Onderweg een praatje gemaakt met de fotografe Connie. En eindelijk nog eens een paar bekenden ontmoet zoals SilverFokske. En later een leuke babbel met Bruce Wayne aan de bevoorrading.
Naar het einde toe, gedurende de laatste drie kilometers, werd ik vanaf Rosselaar geconfronteerd met verdwenen pijlen. Ze waren nog niet opgehaald, want op sommige plaatsen hingen er nog, zoals in de Wouwerstraat. Wat tijd verloren met daar over en weer te rijden. Twee vrouwen die een uitgestippelde wandeling volgden, vonden evenmin nog pijlen. Ik vermoed dat er een saboteur aan het werk geweest is. Bovendien schoot me de naam van de vertrekplaats niet meer te binnen! Toen ik die weer gevonden had heb ik aan een plaatselijke duivenmelker de kortste weg naar Olmen gevraagd. Na 55 km was ik weer bij af. Door m'n trage tempo, de babbels onderweg en het zoeken in Rosselaar zal ik weer de laatste geweest zijn om te arriveren!
Een meer uitgebreide versie van m'n verhaal kan je hier lezen! Het staat ook op m'n blog en meteen hieronder!
Toertocht (25-32-46 km) van de Olmense Volleybalclub OVC te Balen-Olmen op paaszondag 08-04-2012.
Vroeg uit de veren en na een stevig ontbijt op weg naar Balen-Olmen. De fiets stond nog van gisteren op de auto. Me geparkeerd op een veilig en ideaal plekje in het begin van de Polderstraat, een zijstraat van de grote baan naar Meerhout. Het parcours volgde een stukje van die baan zodat ik heel wat bikers zag vertrekken toen ik me stond klaar te maken, ook al was het al ruim over negen uur. Me ingeschreven in de tent op de Olmense Markt zodat ik om klokslag 9.30 u kon vertrekken voor de toertocht van de Olmense Volleybalclub OVC.
Via een straatje in de buurt van de kerk het dorp uit en het kanaal Kwaadmechelen-Dessel over via de brug op de grote baan richting Meerhout. Op die brug kwam ik de broer van m’n clubvoorzitter tegen! Hij had zijn toer na 20 km moeten staken omwille van een lekke band, terwijl z’n gereedschap in de auto was achtergebleven. Hij voegde er nog aan toe dat ik een mooi parcours kon verwachten. Reeds na 1 km troffen we een mooi bos waar we een toertje van anderhalve kilometer voor de wielen kregen om daarna via de grote baan Meerhout binnen te rijden. Vanaf 3 km voerden bos- en veldwegen ons door een knappe omgeving om zo de Grote Nete te bereiken die er door het landschap kronkelt met vele bochtjes die wij evenzo dienden te maken, vermits we van 5 tot 6 km het paadje naast de rivier volgden. Leuke paadjes voerden ons weer richting de bossen.
Vanaf de zevende kilometer ging er een ware speeltuin open in het bosgebied Volsbergen en werden we over megabangelijke singletracks gestuurd die op en af door de bossen kronkelden. Alleen al hierdoor kon deze toer niet meer stuk. Soms moest ik me wel reppen omdat ik op de tracks achternagezeten werd door anderen. Het was dus overal er op en er over! Het verwonderde mij wel van rode bordjes van een vaste route te zien. Dat moet dan de Landduinenroute geweest zijn die de gemeenten Meerhout, Mol en Balen aandoet. Ondanks het feit dat ik deze route al een aantal keren gereden heb, kwam dit stuk met niet bekend voor! In ieder geval had de organiserende vereniging er de mooiste stukjes van deze route uitgekozen! Na 10 km trof ik de fotografe Connie, zittend in een put, om de bikers die daar naar beneden kwamen in haar lens te vangen. Onlangs had ze me een foto opgestuurd voor in m’n blog, zodat ik even gestopt ben om met haar in levenden lijve kennis te maken. Ik ben er een tijdje blijven staan praten en toen kwam ook SilverFokske het bergje afgesjeesd. Het was intussen een tijd geleden dat we elkaar nog gedurende een toertocht hadden gezien. Om niet het risico te lopen dat de pijlenophalers me vroeg of laat zouden inhalen, moest ik toch weer op pad. En bikers, vergeet niet van uw fotootje van deze rit te bestellen!
Het bergje met de nijdige wortel dat na de foto volgde had me liggen, maar dat had ik verwacht. Tijdens de babbel met Connie had ik al mannen gezien die op hun stappen terugkeerden om er kost wat kost op te geraken. Eén ervan viel zelfs om voor de heuvel, in al zijn ijver om een tweede poging te wagen! Er stonden een aantal deelnemers te wachten op maten of anders om na te gaan wie er dan wel zonder problemen boven geraakte! De fun ging verder op de tracks en omstreeks 13 km volgde een zanderige strook met een korte zware klim aan een boom met grillige takken. Alles gegeven om er op te geraken, want er hingen net een aantal jonge snaken in mijn wiel. Dat moet een bergje zijn dat gelegen is op een lus rond een zandvlakte in de buurt van een kapelletje dat aan een boom hangt op de vaste route in Hulsen (Balen) waar de Kopbergstraat overgaat in een zandweg. Een toertocht van de Belgische Politiesportbond op 3 oktober 2011 vanuit Mol Tennis in Heidehuizen heeft me daar ook ooit over gestuurd. De parcoursbouwers van de volleybal kennen dus blijkbaar ook de mooie stukjes die er in de buurt van de vaste rode route te vinden zijn!
Tot 14,5 km kregen we plezante paadjes voor de wielen tot we uiteindelijk uitkomen in de Schommelstraat in Balen op de plek waar ook de rode vaste route uit de bossen tevoorschijn komt. Even verder duiken we het paadje Greesveld in tussen een bos en een veld. Bij een vorige tocht vanuit Mol lag het er hier nog zeer modderig bij, maar nu had zich op de natte strook al een paadje gevormd. Bovendien kregen we hier af te rekenen met brokken steenpuin die in de grond zitten. We kwamen uit op de Borgerhoutsedijk in Mol om er na 16 km de splitsing te treffen tussen de tochten van 32 km en van 46 km. Voor de langste route wordt de rode vaste route verlaten om de baan over te steken en de straat tegenover de Bremdoornstraat in te rijden aan het afgebrande oude huis. Wat dieper in de straat ging het naar rechts opnieuw de bossen in om er te kunnen genieten van de singletracks. Hiermee ging voor de tweede keer een echte speeltuin open vol leuke paadjes op en af in de bossen tot aan de speelzone Volmolen. Daar werden we weer naar de Borgerhoutsedijk gestuurd ter hoogte van goktent Magic Dice. Even verder weer de baan over om tot mijn verbazing na een bospad weer uit te komen in de Bremdoornstraat waar ook de rode vaste route passeert. Daar werd toch weer even van afgeweken om een singletrack rechts mee te kunnen pikken. De volleyballers kennen duidelijk hun streek! Het tellertje toonde dan 21 km.
Na het paadje ging het een track in het bos over om uit te komen op een bruin zanderig pad. In de verte was veel beweging te zien en troffen we na 23 km de plek van de bevoorrading. Een partje appelsien, een halve wafel en een halve appel achter de kiezen gestoken en doorgespoeld met een beker water. Net toen ik aanstalten maakte om weer te vertrekken kwam Bruce Wayne daar toe! Na blijkbaar lang geïntrigeerd te zijn geweest door elkaars boodschappen op het forum, stonden we op een goede dag aan de stop van de nightride in Rillaar oog in oog in de duisternis. En sindsdien kruisen onze paden elkaar al wel eens tijdens toertochten. Altijd leuk van deze joviale mens tegen te komen. Na een babbeltje en eens goed te hebben gelachen konden we er weer tegen voor het vervolg van de rit. Bruce beweerde niet goed in vorm te zijn, maar hij schoot weg als een pijl uit een boog en verdween al snel in de bossen. Aan de stop ook een drietal Slijkfretters, waarvan één vrouw, gespot. Zullen zij net als Bruce volgende zaterdag ook present zijn voor de nachtrit in Rillaar? Ik had verwacht dat ze me weer zouden inhalen, maar ik heb geen Slijkfretter meer te zien gekegen!
We komen het bos weer uit aan de gemeentelijke opslagplaats in Mol tegenover de voetbalvelden en volgen er even de vaste route achter de terreinen van de Tennisclub Mol, maar dan in tegengestelde richting, wat ik niet zo’n goed idee vind! Na enkele tracks kwamen we uit in de straat (Belsebaan) van de Tennisclub op grondgebied Balen in Heidehuizen om er na 25 km de splitsing te treffen tussen de routes van 32 en van 46 km. Voor de lange afstand ging het daar naar links een straat in en dan weer naar rechts om uit te komen op de drukke baan van Balen naar Mol-Gompel tegenover ik vermoed een jeugdgevangenis. Daar de verkeerde richting uitgegaan, want het volgende pijltje stond aan de overzijde van de baan naar links toe. We doken na 29 km een track door de bossen in achter de magazijnen van Meubelen Odrada waar andere tochten ook al wel eens passeren. Leuke tracks werden ons deel tot we uit het bos tevoorschijn kwamen over een steil klimmetje ter hoogte van een spoorwegovergang. Andere tochten duiken hier gewoonlijk de bossen in. Even verder stond in de Modderloopstraat het perpetuüm mobile nog altijd lustig heen en weer te zwieren achter het raam van één van de weinige huizen. In wat volgde kregen we een track doorheen het open veld en langsheen bomen naast een beek om na 33 km uit te komen op het jaagpad naast het kanaal. Andere tochten doen dit paadje vaak in de omgekeerde richting. Als je de richting omkeert ziet de toer er meteen helemaal anders uit. Misschien was dat net een goede zet om er op die manier een boeiende tocht van te maken.
Het jaagpad over tot aan de brug in Gompel om het kanaal te kruisen en de fabriek te passeren om na 35 km één van de meest intrigerende plekken van deze streek nog eens aan te doen. Meer bepaald het voormalige casino van Mol-Gompel en de omringende arbeiderswoningen. Een even bizar als imposant gebouw met de merkwaardige torentjes, dat ten prooi gevallen is aan verwaarlozing en vandalisme. Helaas! Dan ging het via het pad naast en achter de voetbalterreinen dat langsheen een eigenaardige beek en enkele vijvers passeert om uit te komen aan de met betonplaten ommuurde plek midden de bossen. Nu viel het me op dat deze plek ook vlak naast het kanaal ligt. We rijden er langs en rond over enkele mooie tracks om een eenzaam huis te passeren en dieper de bossen in te duiken over even mooie paadjes. Voor mij werd de tocht nu interessant omdat ik een gebied binnen reed dat mij niet bekend is vanuit andere tochten. Hier kregen we nogmaals een aantal leuke wegeltjes voor de wielen. Echt een mooi stukje waar ik ingehaald werd door vier bikers, de enigen die ik na de splitsing sinds de bevoorrading nog te zien heb gekregen! Om op 39 km uit te komen aan een aantal mooi gelegen villa’s in een straat die Wildenest (Balen) genoemd wordt. Welke wilde zijn nest daar gemaakt heeft mag Joost weten.
Na 40 km reden we weer door Balense straten en passeren er Café ’t Hoekske waar ik in het voorbijrijden begroet wordt door een vrouw die het terras veegt, rijden door een straat die Wolfsvennen heet en komen weer uit op het jaagpad naast het kanaal. Andere tochten passeren hier vaak in de andere richting. Ik stop even om een lekkere energiereep te verslinden. Er passeert een biker met “Fizik” op z’n broek en volgens mij had ik die kerel kort na de start ook al gezien. Tegen het tempo dat hij reed kan het best zijn dat hij de toer nog eens een tweede keer aan het rijden was. De brug over, de brug weer onder en via een weg naast het kanaal bereiken we Rosselaar. Aan een volgende kiezelweg wijst een pijltje naar rechts. Verder geen pijlen meer te zien. Aan het einde van de straat kom ik weer op de plek waar ik daarstraks kort na de bevoorrading gepasseerd was. Daar stond toen de splitsing in de Belsebaan. De pijltjes waren er weg, maar de splitsingsbordjes lagen uitgetrokken op de grond. Teruggekeerd en gemerkt dat er in de zijstraat Wouwerstraat halverwege een pijl hing. Aan het einde van de straat niets. Links achter de hoek een pijl. Verderop een track door het bos ingereden, dat leek me het meest logisch, en toegekomen op een kruispunt van boswegen. Gegokt op links. Geen pijlen meer te zien. Ik vertrouwde het zaakje niet en ben teruggekeerd. Ik trof er ook twee vrouwen die een uitgestippelde wandeltocht maakten en evenmin nog pijlen vonden. Ik vermoed dat daar een saboteur aan het werk geweest is. Indien de pijlen al zouden opgehaald geweest zijn, had ik helemaal niets meer gevonden. Even paniek, vermits de naam van het Balense gehucht waar ik vertrokken was me niet meer te binnen schoot. Wezel was het niet!
Vermits de tocht er bijna op zat aan een plaatselijke duivenmelker in de Wouwerstraat de weg naar Olmen gevraagd. Hij had de bikers daarstraks zien rijden over het pad dat ik daarnet ingeslagen was. We zagen daar nu de twee vrouwen wandelen. Ik had dus wel goed gegokt. Maar ik ben dan, zoals de man het me uitgelegd heeft, via de kerk van Rosselaar en de grote baan weer naar Olmen gereden. Een brug over het kanaal over en nog een oude watermolen gepasseerd om de tent op de Olmense Markt weer in het vizier te krijgen. Daar was niet veel leven meer te bespeuren, er stonden geen fietsen meer. Ik heb nadien wel in de flyer gelezen dat de fietsparking binnen in de tent was! Maar vermits ik ook al wat tijd verloren had bij het zoeken in Rosselaar, vermoed ik dat de meesten al weer naar huis waren en heb ik m’n auto weer opgezocht. Er kwamen bekende stukken in de tocht, maar op een heel andere manier aan elkaar gebreid, zodat er een heel nieuwe toer ontstond. Ik heb me geamuseerd op deze paaszondag en ben content dat ik na lange tijd eindelijk nog eens een paar bekenden te zien heb gekregen.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???
Naar het einde toe, gedurende de laatste drie kilometers, werd ik vanaf Rosselaar geconfronteerd met verdwenen pijlen. Ze waren nog niet opgehaald, want op sommige plaatsen hingen er nog, zoals in de Wouwerstraat. Wat tijd verloren met daar over en weer te rijden. Twee vrouwen die een uitgestippelde wandeling volgden, vonden evenmin nog pijlen. Ik vermoed dat er een saboteur aan het werk geweest is. Bovendien schoot me de naam van de vertrekplaats niet meer te binnen! Toen ik die weer gevonden had heb ik aan een plaatselijke duivenmelker de kortste weg naar Olmen gevraagd. Na 55 km was ik weer bij af. Door m'n trage tempo, de babbels onderweg en het zoeken in Rosselaar zal ik weer de laatste geweest zijn om te arriveren!
Een meer uitgebreide versie van m'n verhaal kan je hier lezen! Het staat ook op m'n blog en meteen hieronder!
Toertocht (25-32-46 km) van de Olmense Volleybalclub OVC te Balen-Olmen op paaszondag 08-04-2012.
Vroeg uit de veren en na een stevig ontbijt op weg naar Balen-Olmen. De fiets stond nog van gisteren op de auto. Me geparkeerd op een veilig en ideaal plekje in het begin van de Polderstraat, een zijstraat van de grote baan naar Meerhout. Het parcours volgde een stukje van die baan zodat ik heel wat bikers zag vertrekken toen ik me stond klaar te maken, ook al was het al ruim over negen uur. Me ingeschreven in de tent op de Olmense Markt zodat ik om klokslag 9.30 u kon vertrekken voor de toertocht van de Olmense Volleybalclub OVC.
Via een straatje in de buurt van de kerk het dorp uit en het kanaal Kwaadmechelen-Dessel over via de brug op de grote baan richting Meerhout. Op die brug kwam ik de broer van m’n clubvoorzitter tegen! Hij had zijn toer na 20 km moeten staken omwille van een lekke band, terwijl z’n gereedschap in de auto was achtergebleven. Hij voegde er nog aan toe dat ik een mooi parcours kon verwachten. Reeds na 1 km troffen we een mooi bos waar we een toertje van anderhalve kilometer voor de wielen kregen om daarna via de grote baan Meerhout binnen te rijden. Vanaf 3 km voerden bos- en veldwegen ons door een knappe omgeving om zo de Grote Nete te bereiken die er door het landschap kronkelt met vele bochtjes die wij evenzo dienden te maken, vermits we van 5 tot 6 km het paadje naast de rivier volgden. Leuke paadjes voerden ons weer richting de bossen.
Vanaf de zevende kilometer ging er een ware speeltuin open in het bosgebied Volsbergen en werden we over megabangelijke singletracks gestuurd die op en af door de bossen kronkelden. Alleen al hierdoor kon deze toer niet meer stuk. Soms moest ik me wel reppen omdat ik op de tracks achternagezeten werd door anderen. Het was dus overal er op en er over! Het verwonderde mij wel van rode bordjes van een vaste route te zien. Dat moet dan de Landduinenroute geweest zijn die de gemeenten Meerhout, Mol en Balen aandoet. Ondanks het feit dat ik deze route al een aantal keren gereden heb, kwam dit stuk met niet bekend voor! In ieder geval had de organiserende vereniging er de mooiste stukjes van deze route uitgekozen! Na 10 km trof ik de fotografe Connie, zittend in een put, om de bikers die daar naar beneden kwamen in haar lens te vangen. Onlangs had ze me een foto opgestuurd voor in m’n blog, zodat ik even gestopt ben om met haar in levenden lijve kennis te maken. Ik ben er een tijdje blijven staan praten en toen kwam ook SilverFokske het bergje afgesjeesd. Het was intussen een tijd geleden dat we elkaar nog gedurende een toertocht hadden gezien. Om niet het risico te lopen dat de pijlenophalers me vroeg of laat zouden inhalen, moest ik toch weer op pad. En bikers, vergeet niet van uw fotootje van deze rit te bestellen!
Het bergje met de nijdige wortel dat na de foto volgde had me liggen, maar dat had ik verwacht. Tijdens de babbel met Connie had ik al mannen gezien die op hun stappen terugkeerden om er kost wat kost op te geraken. Eén ervan viel zelfs om voor de heuvel, in al zijn ijver om een tweede poging te wagen! Er stonden een aantal deelnemers te wachten op maten of anders om na te gaan wie er dan wel zonder problemen boven geraakte! De fun ging verder op de tracks en omstreeks 13 km volgde een zanderige strook met een korte zware klim aan een boom met grillige takken. Alles gegeven om er op te geraken, want er hingen net een aantal jonge snaken in mijn wiel. Dat moet een bergje zijn dat gelegen is op een lus rond een zandvlakte in de buurt van een kapelletje dat aan een boom hangt op de vaste route in Hulsen (Balen) waar de Kopbergstraat overgaat in een zandweg. Een toertocht van de Belgische Politiesportbond op 3 oktober 2011 vanuit Mol Tennis in Heidehuizen heeft me daar ook ooit over gestuurd. De parcoursbouwers van de volleybal kennen dus blijkbaar ook de mooie stukjes die er in de buurt van de vaste rode route te vinden zijn!
Tot 14,5 km kregen we plezante paadjes voor de wielen tot we uiteindelijk uitkomen in de Schommelstraat in Balen op de plek waar ook de rode vaste route uit de bossen tevoorschijn komt. Even verder duiken we het paadje Greesveld in tussen een bos en een veld. Bij een vorige tocht vanuit Mol lag het er hier nog zeer modderig bij, maar nu had zich op de natte strook al een paadje gevormd. Bovendien kregen we hier af te rekenen met brokken steenpuin die in de grond zitten. We kwamen uit op de Borgerhoutsedijk in Mol om er na 16 km de splitsing te treffen tussen de tochten van 32 km en van 46 km. Voor de langste route wordt de rode vaste route verlaten om de baan over te steken en de straat tegenover de Bremdoornstraat in te rijden aan het afgebrande oude huis. Wat dieper in de straat ging het naar rechts opnieuw de bossen in om er te kunnen genieten van de singletracks. Hiermee ging voor de tweede keer een echte speeltuin open vol leuke paadjes op en af in de bossen tot aan de speelzone Volmolen. Daar werden we weer naar de Borgerhoutsedijk gestuurd ter hoogte van goktent Magic Dice. Even verder weer de baan over om tot mijn verbazing na een bospad weer uit te komen in de Bremdoornstraat waar ook de rode vaste route passeert. Daar werd toch weer even van afgeweken om een singletrack rechts mee te kunnen pikken. De volleyballers kennen duidelijk hun streek! Het tellertje toonde dan 21 km.
Na het paadje ging het een track in het bos over om uit te komen op een bruin zanderig pad. In de verte was veel beweging te zien en troffen we na 23 km de plek van de bevoorrading. Een partje appelsien, een halve wafel en een halve appel achter de kiezen gestoken en doorgespoeld met een beker water. Net toen ik aanstalten maakte om weer te vertrekken kwam Bruce Wayne daar toe! Na blijkbaar lang geïntrigeerd te zijn geweest door elkaars boodschappen op het forum, stonden we op een goede dag aan de stop van de nightride in Rillaar oog in oog in de duisternis. En sindsdien kruisen onze paden elkaar al wel eens tijdens toertochten. Altijd leuk van deze joviale mens tegen te komen. Na een babbeltje en eens goed te hebben gelachen konden we er weer tegen voor het vervolg van de rit. Bruce beweerde niet goed in vorm te zijn, maar hij schoot weg als een pijl uit een boog en verdween al snel in de bossen. Aan de stop ook een drietal Slijkfretters, waarvan één vrouw, gespot. Zullen zij net als Bruce volgende zaterdag ook present zijn voor de nachtrit in Rillaar? Ik had verwacht dat ze me weer zouden inhalen, maar ik heb geen Slijkfretter meer te zien gekegen!
We komen het bos weer uit aan de gemeentelijke opslagplaats in Mol tegenover de voetbalvelden en volgen er even de vaste route achter de terreinen van de Tennisclub Mol, maar dan in tegengestelde richting, wat ik niet zo’n goed idee vind! Na enkele tracks kwamen we uit in de straat (Belsebaan) van de Tennisclub op grondgebied Balen in Heidehuizen om er na 25 km de splitsing te treffen tussen de routes van 32 en van 46 km. Voor de lange afstand ging het daar naar links een straat in en dan weer naar rechts om uit te komen op de drukke baan van Balen naar Mol-Gompel tegenover ik vermoed een jeugdgevangenis. Daar de verkeerde richting uitgegaan, want het volgende pijltje stond aan de overzijde van de baan naar links toe. We doken na 29 km een track door de bossen in achter de magazijnen van Meubelen Odrada waar andere tochten ook al wel eens passeren. Leuke tracks werden ons deel tot we uit het bos tevoorschijn kwamen over een steil klimmetje ter hoogte van een spoorwegovergang. Andere tochten duiken hier gewoonlijk de bossen in. Even verder stond in de Modderloopstraat het perpetuüm mobile nog altijd lustig heen en weer te zwieren achter het raam van één van de weinige huizen. In wat volgde kregen we een track doorheen het open veld en langsheen bomen naast een beek om na 33 km uit te komen op het jaagpad naast het kanaal. Andere tochten doen dit paadje vaak in de omgekeerde richting. Als je de richting omkeert ziet de toer er meteen helemaal anders uit. Misschien was dat net een goede zet om er op die manier een boeiende tocht van te maken.
Het jaagpad over tot aan de brug in Gompel om het kanaal te kruisen en de fabriek te passeren om na 35 km één van de meest intrigerende plekken van deze streek nog eens aan te doen. Meer bepaald het voormalige casino van Mol-Gompel en de omringende arbeiderswoningen. Een even bizar als imposant gebouw met de merkwaardige torentjes, dat ten prooi gevallen is aan verwaarlozing en vandalisme. Helaas! Dan ging het via het pad naast en achter de voetbalterreinen dat langsheen een eigenaardige beek en enkele vijvers passeert om uit te komen aan de met betonplaten ommuurde plek midden de bossen. Nu viel het me op dat deze plek ook vlak naast het kanaal ligt. We rijden er langs en rond over enkele mooie tracks om een eenzaam huis te passeren en dieper de bossen in te duiken over even mooie paadjes. Voor mij werd de tocht nu interessant omdat ik een gebied binnen reed dat mij niet bekend is vanuit andere tochten. Hier kregen we nogmaals een aantal leuke wegeltjes voor de wielen. Echt een mooi stukje waar ik ingehaald werd door vier bikers, de enigen die ik na de splitsing sinds de bevoorrading nog te zien heb gekregen! Om op 39 km uit te komen aan een aantal mooi gelegen villa’s in een straat die Wildenest (Balen) genoemd wordt. Welke wilde zijn nest daar gemaakt heeft mag Joost weten.
Na 40 km reden we weer door Balense straten en passeren er Café ’t Hoekske waar ik in het voorbijrijden begroet wordt door een vrouw die het terras veegt, rijden door een straat die Wolfsvennen heet en komen weer uit op het jaagpad naast het kanaal. Andere tochten passeren hier vaak in de andere richting. Ik stop even om een lekkere energiereep te verslinden. Er passeert een biker met “Fizik” op z’n broek en volgens mij had ik die kerel kort na de start ook al gezien. Tegen het tempo dat hij reed kan het best zijn dat hij de toer nog eens een tweede keer aan het rijden was. De brug over, de brug weer onder en via een weg naast het kanaal bereiken we Rosselaar. Aan een volgende kiezelweg wijst een pijltje naar rechts. Verder geen pijlen meer te zien. Aan het einde van de straat kom ik weer op de plek waar ik daarstraks kort na de bevoorrading gepasseerd was. Daar stond toen de splitsing in de Belsebaan. De pijltjes waren er weg, maar de splitsingsbordjes lagen uitgetrokken op de grond. Teruggekeerd en gemerkt dat er in de zijstraat Wouwerstraat halverwege een pijl hing. Aan het einde van de straat niets. Links achter de hoek een pijl. Verderop een track door het bos ingereden, dat leek me het meest logisch, en toegekomen op een kruispunt van boswegen. Gegokt op links. Geen pijlen meer te zien. Ik vertrouwde het zaakje niet en ben teruggekeerd. Ik trof er ook twee vrouwen die een uitgestippelde wandeltocht maakten en evenmin nog pijlen vonden. Ik vermoed dat daar een saboteur aan het werk geweest is. Indien de pijlen al zouden opgehaald geweest zijn, had ik helemaal niets meer gevonden. Even paniek, vermits de naam van het Balense gehucht waar ik vertrokken was me niet meer te binnen schoot. Wezel was het niet!
Vermits de tocht er bijna op zat aan een plaatselijke duivenmelker in de Wouwerstraat de weg naar Olmen gevraagd. Hij had de bikers daarstraks zien rijden over het pad dat ik daarnet ingeslagen was. We zagen daar nu de twee vrouwen wandelen. Ik had dus wel goed gegokt. Maar ik ben dan, zoals de man het me uitgelegd heeft, via de kerk van Rosselaar en de grote baan weer naar Olmen gereden. Een brug over het kanaal over en nog een oude watermolen gepasseerd om de tent op de Olmense Markt weer in het vizier te krijgen. Daar was niet veel leven meer te bespeuren, er stonden geen fietsen meer. Ik heb nadien wel in de flyer gelezen dat de fietsparking binnen in de tent was! Maar vermits ik ook al wat tijd verloren had bij het zoeken in Rosselaar, vermoed ik dat de meesten al weer naar huis waren en heb ik m’n auto weer opgezocht. Er kwamen bekende stukken in de tocht, maar op een heel andere manier aan elkaar gebreid, zodat er een heel nieuwe toer ontstond. Ik heb me geamuseerd op deze paaszondag en ben content dat ik na lange tijd eindelijk nog eens een paar bekenden te zien heb gekregen.
De Papegaai Bike Team Stabroek * Bezoek ook eens StrammerMax’s Papegaaienblog * ???
Laatst gewijzigd door StrammerMax op do 12 apr 2012 18:41, 1 keer totaal gewijzigd.
-
madskatingcow
- Mountainbiker
- Berichten: 5029
- Lid geworden op: za 31 jul 2004 12:27
- Rijdt met: Scott Scale 900 RC WC N1no 2019 - Scott Spark 900 RC WC N1no 2019
Hoeveel km's was de grote toer nu weeral , 40 , 46 , 50 ????? De grote en de kleine gedaan en ik kwam aan 74 km.
Goed geamuseerd, het was natuurlijk perfekt bike weer. Bevoorrading is meer dan genoeg, het hoeft gene Delhaize te zijn. De rood/witte pijltjes zijn niet de beste oplossing, het was dan ook vaak zoeken tot op het laatst.
Goed geamuseerd, het was natuurlijk perfekt bike weer. Bevoorrading is meer dan genoeg, het hoeft gene Delhaize te zijn. De rood/witte pijltjes zijn niet de beste oplossing, het was dan ook vaak zoeken tot op het laatst.
-
Speedy G.
- Mountainbiker
- Berichten: 945
- Lid geworden op: zo 18 jul 2010 21:12
- Rijdt met: Santa Cruz Tallboy XXL & Scott Scale 40 XXL
Het was geafficheerd als 25 - 32 - 46km.
Ik had er 47,66 op de grote toer dus voor mij is dat dichtbij genoeg.
Diegene die zeggen dat ze 51km of meer hadden, vraag ik mij wel af hoe zij gereden hebben.
Ook een paar keer getwijfeld op de langere rechte stukken. Hier hadden ze toch een pijltje meer mogen hangen. Verder nergens verkeerd gereden.
Ik had er 47,66 op de grote toer dus voor mij is dat dichtbij genoeg.
Diegene die zeggen dat ze 51km of meer hadden, vraag ik mij wel af hoe zij gereden hebben.
Ook een paar keer getwijfeld op de langere rechte stukken. Hier hadden ze toch een pijltje meer mogen hangen. Verder nergens verkeerd gereden.
