Mountainbike.be

Tijd om 2016 en 2017 eens te evalueren op vlak van .... MTB gerelateerde valpartijen met de bijhorende lichamelijke schade.
Is dit een randfenomeen of eerder iets waar iedereen mee te maken heeft.

Wie de schaamte van de val voorbij is, het is nu éénmaal part-of-the-game, kan hier de balans opmaken van de geleden egoschade en fysieke pijn.


Wat is er gebeurt?
Wat waren de lichamelijke gevolgen?
Herstel en herstelperiode?
Heeft dit invloed op je houding tgo mtb?

Zelf niks ernstig voor gehad. Eén valpartij in Wingles tijdens de Rando de La Mecanique in Douvrin is me bijgebleven.
Derde passage in Bas de loisirs Wingles en te nonchalant bij een wortelafdaling, los over het stuur gegaan. De rit uitgereden en dan vastgesteld dat de onderarm redelijk gesneden was. 20 hechtingen, maar na twee weken terug op de bike.

Domweg gevallen door vermoeidheid na 60km en onoplettendheid. Waardoor ik redelijk hard de grond raakte.
Gevolg: schouderluxatie met bankartletsel en zenuw 80% beschadigd. Pijnlijkste blessure ooit.
2 maanden herstel, vanaf de 3e maand terug op de mtb, scherper dan ooit door de vele kiné en cardio.

2018 nog niks voorgehad, en laten we dit zo houden.
2017 wel gekneusde rib door drinkbus te nemen, pijltje te laat te zien, willen remmen maar met voorrem ipv achterrem en daar ging ik...
in het verleden wel paar keer goed gevallen bij afdalingen waardoor ik toch altijd terug beetje een schrik moest overwinnen.
Ik geloof wel dat als je intensief MTB doet, (of andere sporten) dat dit wel vroeg of laat tot bodydamage gaat leiden op een of andere manier.

Zondag gevallen in Manage, op een simpele veldweg . Waarschijnlijk een kassei in de grond die door mijn voorwiel omhoog gesprongen is en mijn voorwiel heeft weggeslagen met een stevige heupblessure en enkele licht gekneusde ribben tot gevolg. Nu nog altijd een zwelling met vocht maar de zwarte plekken beginnen stillekesaan geel te worden. Zelfs het wit gekleurde stuk op de tekening ziet gans zwart van de bloeduitstorting

Maandag een poging om op het gemakske weer te beginnen werken en in het beste geval zaterdag weer op de bike, met schrik om weer te vallen .

Moest ik mijn protectorshort niet aan gehad hebben, zou het waarschijnlijk heel wat erger geweest zijn.

Vallen met de mtb valt tot nu toe goed mee. Ben wel geen vlieg machine en hou altijd wat reserve over. Maar toch al eens flink met veel geluk tegen de grond gegaan . Als ik me dan toch al eens goed pijn doe probeer ik altijd zo snel als mogelijk terug verder te fietsen. Zo blijft alles soepel. Alleen nu zit ik thuis door een stom ongeval met de wagen en wat deze gevolgen gaan zijn voor het terugkeren naar de sport zal een groot vraagteken zijn. Dan val ik nog liever eens in het veld dan door een dronken persoon van de weg gereden te worden.

Grtjs.