Volgens mij waren de enige die vuil op de grond wierpen de Hollanders...'#-o'
Ze waren ook met 50% van de deelnemers denk ik...':evil:'
28/08/05 Houffamarathon
ik heb hem van de 90kmslowlegs schreef:Heeft er iemand een gps trackske van de 60 en/of de 90 km. 'k Kon er niet bij zijn maar binnen enkele weken ben ik daar voor een weekend.
Alvast hartelijk bedankt
mail me aub: pieter@vanermen.com
-
sintesibrother
- Mountainbiker
- Berichten: 636
- Lid geworden op: za 02 jul 2005 15:06
- Rijdt met: Sensa Pordoi, full X.O, sid WC, full WCS
- Contacteer:
-
roy
- Mountainbiker
- Berichten: 1373
- Lid geworden op: wo 29 sep 2004 18:20
- Rijdt met: Duratec sonix cx3 s-ram X0,hope new mini raceface deus easton Xc-one and ec70 Reba WC
- Contacteer:
Blikvangers.
Zijn ook niet een beste oplossing hoor.
Weet je wat ze in de west-vlaanders doen ze gooien er gewoon hun huisvuilzakjes in omdat ze dan geen vuilzakken zouden moeten kopen.
Ik begrijp die mensen(vervuilers) toch niet hoor.
Ik denk dat het gewoon uit luiigheid is.
Ja ik staan in foto.
en ik heb er een gevonden van quadri ook van in de start.
Zijn ook niet een beste oplossing hoor.
Weet je wat ze in de west-vlaanders doen ze gooien er gewoon hun huisvuilzakjes in omdat ze dan geen vuilzakken zouden moeten kopen.
Ik begrijp die mensen(vervuilers) toch niet hoor.
Ik denk dat het gewoon uit luiigheid is.
Ja ik staan in foto.
en ik heb er een gevonden van quadri ook van in de start.
Als medewerker heb ik en de voornaamste organisatoren al vernomen van de plaatselijke instanties dat er ongelooflijk veel vuil in de Ardense bossen is achtergebleven.
Doe zo verder bikers of diegene die ze werpen.
Hopelijk is er volgend jaar nog een houffamarathon want wij zullen serieus mogen argumenteren waarom zo iets kan.
Ikzelf ben al drie jaar bezembiker in LCMT en het zootje opkuisen is allezins een plezante bezigheid. ( cfr dat artikel waarin iemand zegt dat er wel bikers ( de vuilnisploeg ) achterkomen met een plastic vuilzak , hoe komen ze erbij mensen toch )
Gelieve dit bericht op al mogelijke sites te plaatsen. ( be - nl - de etc )
Doe zo verder bikers of diegene die ze werpen.
Hopelijk is er volgend jaar nog een houffamarathon want wij zullen serieus mogen argumenteren waarom zo iets kan.
Ikzelf ben al drie jaar bezembiker in LCMT en het zootje opkuisen is allezins een plezante bezigheid. ( cfr dat artikel waarin iemand zegt dat er wel bikers ( de vuilnisploeg ) achterkomen met een plastic vuilzak , hoe komen ze erbij mensen toch )
Gelieve dit bericht op al mogelijke sites te plaatsen. ( be - nl - de etc )
-
mtb grietje
-
herder ardi
- Mountainbiker
- Berichten: 64
- Lid geworden op: di 08 feb 2005 12:55
- Rijdt met: Grand Canyon Elite - XT - SID
't was een beestig weekend.
Vrijdag na 't werk vertrokken met 2 bikemakkers richting camping Viaduc.
Zaterdag alles op 't gemak en de blauwe route 2 gereden als voorproefje.
's Avonds de obligatoire pasta gegeten en 's zondags om 7u op. Barkoud en we hadden er geen goed oog in. Rond 8u30 brak de zon door om ons te blijven vergezellen.
Iets na negen gestart en mij een beetje laten uitzakken tot achteraan, 'k word niet graag opgejaagd. De twee ander bikemakkers waren al lang uit het zicht verdwenen, zo dacht ik, tot ik plots een herkenbaar kopje uit de gracht zag steken. Na een supersnelle afdaling op kiezels was er een knik naar links en dan een bocht van ong. 90° naar rechts. De gracht, links van de bocht, was voor velen onvermijdelijk. Collega geholpen en weer op weg tot de eerste bevoorrading. Het is onmogelijk om op 90 km altijd samen te biken, dus liet ik mijn makker achter en zette mijn tocht alleen voort. Ergens in een snelle afdaling in het bos, na de tweede bevoorrading werd ik verrast door een kei met dit tot gevolg:
Jammer van de bijna-nieuwe Canyon, maar gelukkig niet fataal.
De tocht is echt super, zeker als je de Vlaamse Ardennen of de Wondelgemse Vlaktes gewoon bent.
Na de salto's komen we uit op een afdaling (ong. kilometer 55) in het open veld en zien we voor ons het te volgen pad als een rollercoaster op en neer gaan. Bovenaan de eerste klim meen ik onze ander bikemakker te herkennen. Inderdaad, hij stond hier al 50 min.
, kettingbreuk en dan maar besloten de compagnons op te wachten. Daar stonden we met 2 te wachten op onze 3de man. Na iets meer dan een half uur vruchteloos te hebben gewacht en menig biker voor de eerste maal echt te zien sterven onze tocht verder gezet.
Na die stop ging het bergaf met de benen. De voorlaatste bevoorrading genoeg energie genomen, maar de benen wilden niet echt meer mee. Op sommige klims echt moeten afstappen, 't licht was uit. De technische afdaling net voor Houffalize hadden we de dag ervoor al eens getest maar deze keer was ik zelfs te kapot om die nog op een fatsoenlijke manier af te rijden (en ben al geen daler
). Eind goed al goed, pastaatje ophalen en richting camping. Als laatste van onze kliek over de meet maar ontzettend afgezien, en daar doen we het voor. Op naar de volgende....
ardi
Vrijdag na 't werk vertrokken met 2 bikemakkers richting camping Viaduc.
Zaterdag alles op 't gemak en de blauwe route 2 gereden als voorproefje.
's Avonds de obligatoire pasta gegeten en 's zondags om 7u op. Barkoud en we hadden er geen goed oog in. Rond 8u30 brak de zon door om ons te blijven vergezellen.
Iets na negen gestart en mij een beetje laten uitzakken tot achteraan, 'k word niet graag opgejaagd. De twee ander bikemakkers waren al lang uit het zicht verdwenen, zo dacht ik, tot ik plots een herkenbaar kopje uit de gracht zag steken. Na een supersnelle afdaling op kiezels was er een knik naar links en dan een bocht van ong. 90° naar rechts. De gracht, links van de bocht, was voor velen onvermijdelijk. Collega geholpen en weer op weg tot de eerste bevoorrading. Het is onmogelijk om op 90 km altijd samen te biken, dus liet ik mijn makker achter en zette mijn tocht alleen voort. Ergens in een snelle afdaling in het bos, na de tweede bevoorrading werd ik verrast door een kei met dit tot gevolg:
Jammer van de bijna-nieuwe Canyon, maar gelukkig niet fataal.
De tocht is echt super, zeker als je de Vlaamse Ardennen of de Wondelgemse Vlaktes gewoon bent.
Na de salto's komen we uit op een afdaling (ong. kilometer 55) in het open veld en zien we voor ons het te volgen pad als een rollercoaster op en neer gaan. Bovenaan de eerste klim meen ik onze ander bikemakker te herkennen. Inderdaad, hij stond hier al 50 min.
, kettingbreuk en dan maar besloten de compagnons op te wachten. Daar stonden we met 2 te wachten op onze 3de man. Na iets meer dan een half uur vruchteloos te hebben gewacht en menig biker voor de eerste maal echt te zien sterven onze tocht verder gezet.Na die stop ging het bergaf met de benen. De voorlaatste bevoorrading genoeg energie genomen, maar de benen wilden niet echt meer mee. Op sommige klims echt moeten afstappen, 't licht was uit. De technische afdaling net voor Houffalize hadden we de dag ervoor al eens getest maar deze keer was ik zelfs te kapot om die nog op een fatsoenlijke manier af te rijden (en ben al geen daler
). Eind goed al goed, pastaatje ophalen en richting camping. Als laatste van onze kliek over de meet maar ontzettend afgezien, en daar doen we het voor. Op naar de volgende....ardi
-
Quadrifoglio
- Mountainbiker
- Berichten: 556
- Lid geworden op: ma 23 dec 2002 12:23
Met een beetje vetraging, versie 1 werd letterlijk gesmaakt door de hond: http://mtb.koenvermoesen.be/97/
-
ATEGEV
- Mountainbiker
- Berichten: 974
- Lid geworden op: za 31 jul 2004 14:59
- Rijdt met: Dolphin, Fox & Tiger 4 the road
Heb mij weer ferm kunnen uitleven. De benen waren zeer goed, mss een beetje te in het begin zodat ik wat met mn krachten gemorst heb (doortrekken bergop en dan weer laten uitzakken en onderts de gezichten monsteren). Heb de eer gehad om het grootste deel v/d rit de derde dame te mogen escorteren.
Parcours was niet supertechnisch maar mocht er best wezen; toch een groot verschil met de vaste routes i/d streek, maar dit is bijna overal zo.
In den beginne waren de klimmen niet zo zwaar, de eerste 60 km heb ik maar 1x naar mn kleine plateau moeten schakelen (op die 2 korte supersteiele klimmetjes die je recht omhoog zag lopen, ze waren net achter elkaar en bezaaid met wandelende MTBers). Naarmate de rit vorderde echter begonnen ze, mede door de afstand en de korte opeenvolging, zwaarder te worden. Op een afdaling vol grote rotsige keien (naast een beek denk ik en ze kwam uit op een asfaltbaan waar een seingever stond) die ik blijkbaar met een te grote snelheid (naar mijn technisch vermogen) had aangesneden ben ik overkop gegaan. Mijn fiets werd van mijn schoenen wegggeslingerd en ik zag hem een kleine 20m ver naar beneden dokkeren. Mijn reputatie als notoir brokkenpiloot in dachte bonsde mijn hart tot in mijn keel. Ik d8: 'nu is ie gans voor de zak'. Ik had slechts schaafwonden op elleboog en knie. Wonder boven wonder bleek er nxe mis mee, zelfs mn wielen hadden geen deuk, alleen mijn zelfvetrouwen in de afdalingen die de komende 20 km kwamen. De seingever had het door de bomen zien gebeuren en hielp me vriendelijk om mijn ketting weer op te leggen toen het mij niet direct lukte.
Naarmate de race vorderde voelde ik wel dat ik te groot trapte op de hellingen voor een tocht van dergelijke lengte, maar ik d8 dat ik nu beter niet meer omschakelde naar een klein verzet. Op het einde nog ferm pijn gekregen aan mijn onderrug, maar dit belette me meer van voluit te gaan i/d afdalingen dan dat het me hinderde tijdens de klimmen. Bijna overal blijven rijden en nog veel volk te voet gepasseerd.
Ben toegekomen in een tijd van 7u35 min, mss kon het iets beter als ik me in het begin niet elke keer liet uitzakken en ik soms eerder voor een klein verzet had gekozen maar das allemaal klap acheraf ...
Parcours was niet supertechnisch maar mocht er best wezen; toch een groot verschil met de vaste routes i/d streek, maar dit is bijna overal zo.
In den beginne waren de klimmen niet zo zwaar, de eerste 60 km heb ik maar 1x naar mn kleine plateau moeten schakelen (op die 2 korte supersteiele klimmetjes die je recht omhoog zag lopen, ze waren net achter elkaar en bezaaid met wandelende MTBers). Naarmate de rit vorderde echter begonnen ze, mede door de afstand en de korte opeenvolging, zwaarder te worden. Op een afdaling vol grote rotsige keien (naast een beek denk ik en ze kwam uit op een asfaltbaan waar een seingever stond) die ik blijkbaar met een te grote snelheid (naar mijn technisch vermogen) had aangesneden ben ik overkop gegaan. Mijn fiets werd van mijn schoenen wegggeslingerd en ik zag hem een kleine 20m ver naar beneden dokkeren. Mijn reputatie als notoir brokkenpiloot in dachte bonsde mijn hart tot in mijn keel. Ik d8: 'nu is ie gans voor de zak'. Ik had slechts schaafwonden op elleboog en knie. Wonder boven wonder bleek er nxe mis mee, zelfs mn wielen hadden geen deuk, alleen mijn zelfvetrouwen in de afdalingen die de komende 20 km kwamen. De seingever had het door de bomen zien gebeuren en hielp me vriendelijk om mijn ketting weer op te leggen toen het mij niet direct lukte.
Naarmate de race vorderde voelde ik wel dat ik te groot trapte op de hellingen voor een tocht van dergelijke lengte, maar ik d8 dat ik nu beter niet meer omschakelde naar een klein verzet. Op het einde nog ferm pijn gekregen aan mijn onderrug, maar dit belette me meer van voluit te gaan i/d afdalingen dan dat het me hinderde tijdens de klimmen. Bijna overal blijven rijden en nog veel volk te voet gepasseerd.
Ben toegekomen in een tijd van 7u35 min, mss kon het iets beter als ik me in het begin niet elke keer liet uitzakken en ik soms eerder voor een klein verzet had gekozen maar das allemaal klap acheraf ...
